ΑΠΟΨΕΙΣ
Το 1975 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Μισέλ Φουκό «Επιτήρηση και Τιμωρία». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο, για μια κοινωνική θεώρηση που αναδεικνύει τις μεθόδους που ακολουθούνται για τον κοινωνικό έλεγχο και την πειθαρχία στο κυρίαρχο κεφαλαιοκρατικό σύστημα.
Χρησιμοποιώντας τον όρο «carceral archipelago», όρος-δάνειο από το σύμπλεγμα φυλακών στο Mettray της Γαλλίας του 19ου αιώνα, μέσα από εικόνες με φράχτες, τείχη, κάμερες επιτήρησης κ.ά., ο δομιστής διανοούμενος σκηνοθετεί μια σωφρονιστική δυστοπία όπου ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε μια εκτενή φυλακή για το πλεονάζον εργατικό δυναμικό.
Η μεταναστατευτική πολιτική των ΗΠΑ, ειδικά επί Τραμπ, μια και συνδέει ακόμη περισσότερο τη μετανάστευση με τον εγκλεισμό, έρχεται να πατήσει και να επεκτείνει τα όσα περιέγραφε ο Γάλλος φιλόσοφος.
«Η στάση του αμερικανικού κράτους», εξηγούσε η Naomi Murakawa, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, «απέναντι στους μετανάστες και τις μειονότητες δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική λευκή υπεροχή σε ένα κράτος σταθερής αυτο-υπεράσπισης».
Η πρόσφατη έκθεση των ανθρωπιστικών οργανώσεων στις ΗΠΑ την επιβεβαιώνει. Σύμφωνα με τα ευρήματά της, «οι έγκλειστοι στα κέντρα κράτησης μεταναστών πεθαίνουν χωρίς λόγο», καθώς η ιατρική περίθαλψη είναι «υποδεέστερη και επικίνδυνη», από ένα προσωπικό, μάλιστα, που δεν κατέχει επαγγελματική άδεια. Συνέπεια αυτού του γεγονότος αποτελεί ο θάνατος επτά κρατουμένων μεταξύ 2012 -2015.
Μπορεί βέβαια οι οργανώσεις να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την υγειονομική περίθαλψη, ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που χαιρέτισαν τα σχέδια μετανάστευσης που ανακοινώθηκαν πρόσφατα από τον Τραμπ.
Η «Geo Group», μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρείες φυλακών στον κόσμο, ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς.
«Αναφορικά με τις υπηρεσίες κράτησης, προς υποστήριξη της ασφάλειας των συνόρων, θα συνεχίσουμε να είμαστε ο μεγαλύτερος πάροχος υπηρεσιών κράτησης στις τρεις μεγαλύτερες κυβερνητικές υπηρεσίες», κόμπαζε τον περασμένο Φεβρουάριο ο Τζ. Ζόλεϊ, διευθύνον στέλεχος της εταιρείας, ύστερα από την ανακοίνωση της παράτασης του διαστήματος κράτησης των αλλοδαπών που εισέρχονται εκ νέου παράνομα στις ΗΠΑ.
Η εν λόγω εταιρεία αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες που έκαναν σημαντικές δωρεές στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ. Ο εταιρικός «αιμοδότης» του υποψήφιου των Ρεπουμπλικανών έδωσε 50 χιλ. δολάρια στη «Rebuilding America Now», την ανεξάρτητη πολιτική επιτροπή που τον υποστήριξε. Δώρισε ακόμη, σχεδόν 52 χιλ. δολ. σε πολιτικούς φορείς κι οργανώσεις που έχουν υιοθετήσει μια σκληρή στάση στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Η «Geo Group» διαθέτει διάφορα κέντρα κράτησης μεταναστών εκ μέρους της κυβέρνησης, όπως το κολαστήριο του Adelanto Detention Facility στην Καλιφόρνια. Ενδεικτικά να πούμε ότι στο συγκεκριμένο κατάστημα ένας 44χρονος μετανάστης ανέφερε επί δύο χρόνια συμπτώματα καρκίνου, αλλά έλαβε επαρκή ιατρική παρακολούθηση ένα μήνα πριν από τον θάνατό του. «Business as usual», θα πει κάποιος…
Ωστόσο, η «Geo Group» δεν ήταν η μόνη εταιρεία που χάρηκε με τη μεταναστευτική ατζέντα του Tραμπ.
Η εταιρεία ιδιωτικών φυλακών «CoreCivic», τέως «CCA», η οποία την ημέρα της ορκωμοσίας του «αντισυστημικού» επιχειρηματία άφησε ως πουρμπουάρ στον κουμπαρά του Λευκού Οίκου 250 χιλ. δολ., ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει νέο άνοιγμα στον συγκεκριμένο τομέα.
Εν αναμονή της «ανάπτυξης» βρίσκονται και εταιρείες όπως η «Unisys», η «L-3 Technologies», η «CACI International» και η «Motorola Solutions», που βλέπουν με ευχαρίστηση τους «στόχους τους να γίνονται σταδιακά και στόχοι της νέας κυβέρνησης», όπως ανέφερε ο Πίτερ Αλταμπεφ, διευθύνων σύμβουλος της «Unisys Corporation».
Η «μπίζνα» των φυλακών που εγκαινιάστηκε από το έτερο πολιτικό τέκνο της «Mont Pelerin Society», τον Ρόναλντ Ρίγκαν, στις αρχές του '80 δημιούργησε ακόμη ένα λερναίο λόμπι το οποίο, έχοντας καλογρασάρει τα γρανάζια του συστήματος, απέκτησε πρόσβαση στο Κογκρέσο με σκοπό: 1) Αφενός, την προώθηση νομοσχεδίων που θα στέλνουν πιο εύκολα τους φτωχούς ανθρώπους στη φυλακή - κάτι που ακουμπά το ηθικό εκτόπισμα τόσο της «Geo Group» όσο και της «CoreCivic». 2) Αφετέρου τη νομοθέτηση ρυθμίσεων που θα μετατρέπουν τους κρατούμενους σε μισθωτούς σκλάβους των πολυεθνικών.
Εύλογη, λοιπόν, ήταν η ανησυχία των εταιρειών του κλάδου, οι οποίες είδαν τις μετοχές τους να επιχειρούν ελεύθερη πτώση, όταν τον Ιούλιο του ’16 το υπουργείο Δικαιοσύνης, δεχόμενο πολιτική πίεση, ανακοίνωσε ότι θα καταργήσει σταδιακά τις ιδιωτικές φυλακές από το Γραφείο των Φυλακών.
Ευτυχώς γι' αυτές, όμως, η επένδυση στον Τραμπ απέδωσε: οι μετοχές τους, μετά τις αποφάσεις του πολυεκατομμυριούχου πλανητάρχη, ανέκαμψαν.
Εν κατακλείδι, αν κάτι θέλει να υπογραμμίσει το συγκεκριμένο σημείωμα είναι ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα, εκείνο το σύστημα που παράγει πολιτικές αποφύσεις, όπως ο Tραμπ και η Λεπέν, εκτός του ότι πετά στον ουλαμό των ανεπιθύμητων εκείνους που του… περισσεύουν, ταυτόχρονα «τζογάρει» επάνω στις πλάτες τους γεμίζοντας με νέα, αιματοβαμμένα πουγκιά τα ξέχειλα θησαυροφυλάκιά του.
Δεν πρόκειται για μια ηθικοπλαστικού τύπου προσέγγιση, αλλά για την καταγγελία ενός πολιτικού-οικονομικού τρόπου οργάνωσης των κοινωνιών που αφήνει καθημερινά το βδελυρό αποτύπωμά του στα σώματα και στις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:Πόσοι κρατούμενοι χωράνε στις ελληνικές φυλακές;
Από τη Ζυρίχη του Τσόρτσιλ στο σήμερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου