~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
................ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018.................Σελίδες προβληματισμού -πολιτών της Ανατολικής Αττικής- για κοινωνικές ανατροπές
......ΟΧΙ στα μνημόνια... στηρίζουμε μια Αριστερή λύση... Περιμένουμε και τους δικούς σας προβληματισμούς για την πολιτική κατάσταση
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

!!

Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογγιάνης

Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...

"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Εκδήλωση-συζήτηση με ομιλητή τον Γιάννη Δραγασάκη - ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Οι Οργανώσεις
ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΕΚΠΑ και ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης 
(ΕΜΠ – ΤΕΙ)


Σας καλούν σε κοινή εκδήλωση-συζήτηση με ομιλητή 
τον Γιάννη Δραγασάκη βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ,

β’ αντιπρόεδρο της Βουλής, οικονομολόγο,

με θέμα:

"Το success story της κυβέρνησης και η δική μας αφήγηση ελπίδας"

Η εκδήλωση θα γίνει την Δευτέρα 27 Μαΐου και ώρα 19:00 στο νέο κτήριο ΝΟΠΕ,

3ος όροφος, αιθ. 4 (οδός Σίνα, Αθήνα).

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Άρθρο του Αλ. Τσίπρα στην «El Pais»: Συμμαχία των λαών ενάντια στις πολιτικές λιτότητας

Άρθρο του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα, στην εφημερίδα «El Pais» με τίτλο: 
«Η συμμαχία του ευρωπαϊκού Νότου»



Η δημοσιονομική λιτότητα δεν έχει μόνο προκαλέσει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα αντίστοιχη ενός πολέμου αλλά έχει ταυτόχρονα αποτύχει στους ίδιους τους δεδηλωμένους στόχους της: την σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία.
Η υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης και η διάσωση του κοινού νομίσματος προϋποθέτει ισότιμη συνεργασία, δημοκρατία και κατ’ αρχάς πολιτική και ιδεολογική ήττα της εμμονής στο δόγμα της λιτότητας.
Ειδικότερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που αντιμετωπίζουν κοινές και μεγάλες δυσκολίες, ο ειλικρινής διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και η πλατύτερη δυνατή συμμαχία των λαών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το άνοιγμα και τη διεύρυνση ρηγμάτων στις πολιτικές λιτότητας, την ανάσχεση της ύφεσης, και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα θεμελιώνουν τη δημοκρατία και την ισότιμη συνεργασία στην Ευρώπη.

************

Τον μήνα αυτό συμπληρώνονται στην Ελλάδα τρία χρόνια συνεχούς εφαρμογής μέτρων αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας. Στα τρία αυτά χρόνια, το εθνικό εισόδημα της χώρας μειώθηκε κατά 20%, μείωση χωρίς προηγούμενο στην οικονομική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας με εξαίρεση τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ και οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις προβλέπουν τη συνέχιση της βαθιάς ύφεσης για αρκετό καιρό ακόμα. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 27% του εργατικού δυναμικού. Δύο στους τρεις νέους αναζητούν εργασία χωρίς επιτυχία και δύο στους τρεις ανέργους είναι μακροχρόνια άνεργοι. Τα σημάδια που αφήνει η μεγάλη ελληνική ύφεση πάνω στο κοινωνικό σώμα δεν θα επουλωθούν εύκολα. Ακόμα κι αν η κρίση τελείωνε σήμερα ως εκ θαύματος, η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί καιρό για να αναπληρώσει τις απώλειες που η ύφεση έχει ήδη προκαλέσει στον παραγωγικό ιστό της χώρας, στο επίπεδο και την ποιότητα των δημόσιων αγαθών της παιδείας, της υγείας και της πρόνοιας, και, κυρίως, στο πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της χώρας: τις γνώσεις και το ταλέντο της νέας γενιάς που μεταναστεύει.
Η δημοσιονομική λιτότητα δεν έχει μόνο προκαλέσει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα αντίστοιχη ενός πολέμου αλλά έχει ταυτόχρονα αποτύχει στους ίδιους τους δεδηλωμένους στόχους της: την σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία. Το χρέος ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος αυξήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια από το 130% στο 175% και παραμένει μη βιώσιμο, ενώ το κόστος του βραχυχρόνιου δημοσίου δανεισμού, αλλά και του δανεισμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, είναι πολλαπλάσιο αυτού των χωρών του Ευρωπαϊκού βορρά. Η πλήρης αποτυχία των ακολουθούμενων πολιτικών λιτότητας, ακόμα και ως προς τους δεδηλωμένους στόχους της, δεν εκπλήσσει όσους έχουν γνώση της ιστορικής εμπειρίας. Οπως έχει δείξει η μεγάλη ύφεση των χρόνων του μεσοπολέμου, η επιθετική περιοριστική μακροοικονομική πολιτική σε ένα διεθνές περιβάλλον οικονομικής επιβράδυνσης είναι ένα καταστροφικό δόγμα: ενεργοποιεί το σπιράλ ύφεσης, επιδεινώνει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, και δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους αποσταθεροποίησης του κοινού νομίσματος, της δημοκρατίας, της Ευρώπης.
Παρά τις ιδιομορφίες της, η ελληνική εμπειρία αποτελεί παράδειγμα ενός ευρύτερου προβλήματος: της προσπάθειας που καταβάλει μια δογματική πολιτική και οικονομική ελίτ ώστε να ξεπεράστουν ενδογενείς θεσμικές και οικονομικές ανισορροπίες της ευρωπαικής νομισματικής ένωσης με τη μονομερή συμπίεση των αμοιβών και του επιπέδου διαβίωσης των χωρών του ευρωπαικού νότου. Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ιταλία γνωρίζουν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, αντίστοιχες πολιτικές λιτότητας με αυτές της Ελλάδας, με ανάλογα καταστροφικά αποτελέσματα, όπως μπορούν να βεβαιώσουν τα έξι εκατομύρια των Ισπανών ανέργων αλλά και οι 350.000 ισπανικές οικογένειες που έχουν χάσει τα σπίτια τους. Καμία όμως επιτυχής νομισματική ένωση στη σύγχρονη οικονομική ιστορία δεν έχει επιχειρήσει, και δε μπορεί, να διορθώσει ενδογενείς μακροοικονομικές ανισορροπίες μέσω της επιβολής μίας ασύμμετρης και καταστροφικής λιτότητας σε βάρος των ελλειματικών χωρών-μελών της. Η υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης και η διάσωση του κοινού νομίσματος προϋποθέτει ισότιμη συνεργασία, δημοκρατία και κατ’ αρχάς πολιτική και ιδεολογική ήττα της εμμονής στο δόγμα της λιτότητας.
Η θεωρητική και ιδεολογική νομιμοποίηση των πολιτικών λιτότητας τα τελευταία τρία χρόνια εδράζεται σε σαθρές βάσεις χωρίς σοβαρή επιστημονική θεμελίωση ή εμπειρική τεκμηρίωση. Η πρόσφατη παραδοχή απο τον επικεφαλής οικονομολόγο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πως οι οικονομικές συνέπειες της λιτότητας υποτιμήθηκαν σημαντικά από το διεθνή αυτό οργανισμό, καθώς και η αποκάλυψη πως βασικές μελέτες στο οπλοστάσιο των υποστηρικτών της λιτότητας ήταν λανθασμένες, αναμφισβήτητα κλονίζουν την αξιοπιστία του δόγματος1. Αλλά η λιτότητα είναι μια θεμελιώδης πολιτική επιλογή και η ανατροπή της προϋποθέτει την ήττα της στο πεδίο της πολιτικής.

Στρατηγικός στόχος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός ειλικρινούς και ουσιαστικού διαλόγου με όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης ώστε να διαμορφώσει από κοινού μια αποτελεσματική γραμμή αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη ελίτ και μία θετική πρόταση διεξόδου γύρω από την οποία θα είναι δυνατή η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων. Ειδικότερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου που αντιμετωπίζουν κοινές και μεγάλες δυσκολίες, ο ειλικρινής διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και η πλατύτερη δυνατή συμμαχία των λαών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το άνοιγμα και τη διεύρυνση ρηγμάτων στις πολιτικές λιτότητας, την ανάσχεση της ύφεσης, και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα θεμελιώνουν τη δημοκρατία και την ισότιμη συνεργασία στην Ευρώπη.

_______________
1 Δες το άρθρο του νομπελίστα οικονομολόγου PaulKrugman στο τεύχος Ιουνίου 2013 του New York Review of Books καθώς και το ενδιαφέρον βιβλίο του Mark Blyth “Austerity: the History of a Dangerous Idea”, Oxford University Press, 2013.

Το άρθρο στην El Pais:
http://elpais.com/elpais/2013/05/21/opinion/1369133148_741526.html



______________________________
http://left.gr/news/arthro-toy-al-tsipra-stin-el-pais-symmahia-ton-laon-enantia-stis-politikes-litotitas

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΜΑΡΑΘΩΝΑ σε καλεί σε συζήτηση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ομιλήτρια θα είναι η Παναγιώτα Καλαποθαράκου Γεν. Διευθ. ΕΚΠΟΙΖΩ

  

ΑΝΟΙΚΤΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Συμπολίτη - Συμπολίτισσα
Τα τελευταία τρία χρόνια βιώνουμε μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στα εισοδήματα μας.
Χιλιάδες άνθρωποι από την μια μέρα στην άλλη μένουν χωρίς δουλειά ή συνεχίζουν να δουλεύουν με μειωμένες απολαβές και πολλές φορές δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται για μεγάλα διαστήματα.
Εκατομμύρια άνθρωποι δίνουν καθημερινό αγώνα για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την οικογένειά τους. Μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας ζουν σε οικογένειες που δεν έχουν κανένα εισόδημα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πολλοί από εμάς δεν μπορούν πια να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους, δάνεια που πήραν σε άλλες καλύτερες για τους ίδιους μέρες και που οι τράπεζες έδιναν με μεγάλη προθυμία. Έτσι τώρα κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους ενώ δέχονται αφόρητη πίεση από τις εισπρακτικές εταιρίες των τραπεζών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΜΑΡΑΘΩΝΑ σε καλεί σε συζήτηση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Έλα να συζητήσουμε και να Βρούμε μαζί τη λύση. Η εκδήλωση θα γίνει την Πέμπτη 16η MΑΪΟΥ 2013 και ώρα 19.00 στο πρώην ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ.
Ομιλήτρια θα είναι η κα Παναγιώτα Καλαποθαράκου  Γεν. Διευθ. ΕΚΠΟΙΖΩ 



ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Τ.Ε ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Η τραγική μοίρα της κόρης του Μαρξ

Τι ειρωνεία! Το σπίτι που κάποτε δονούνταν από τις επαναστατικές ιδέες που γεννιούνταν το 19ο αιώνα, σήμερα ανήκει σε μία χριστιανική οργάνωση.  Στην έπαυλη της οδού Ντραβέιγ ενός πλούσιου προαστίου του Παρισιού, που  αγοράστηκε με χρήματα του θεωρητικού και επαναστάτη Φρήντριχ Ενγκελς για να μείνουν η κόρη του Καρλ Μαρξ,  Λώρα, και ο άντρας της, ο γάλλος, κουβανικής καταγωγής σοσιαλιστής επαναστάτης και συγγραφέας Πωλ Λαφάργκ, ακόμα υπάρχει η βουλιαγμένη δερμάτινη πολυθρόνα στην οποία ο Μαρξ καθόταν για να γράψει το «Κεφάλαιο».
marx-lora-1-ph
Εκεί, όμως, γράφτηκε και το τέλος της ιδρυτικής εποχής του επιστημονικού σοσιαλισμού, που λίγα χρόνια αργότερα θα έδινε τη θέση της στην εποχή των επαναστάσεων. Και γράφτηκε με δραματικό τρόπο: μια νύχτα του Νοεμβρίου του 1911 ο Πωλ Λαφάργκ και η Λώρα Μαρξ αυτοκτονησαν με ένεση υδροκυανίου. Ο Πωλ είχε υποσχεθεί στον εαυτό του: «Δε θα αφήσω τα γηρατειά να με συνθλίψουν». Και το έκανε στα 70 του σε μια κοινή απόφαση με τη Λώρα.
Την ιστορία αυτού τη ζευγαριού διατρέχει η συγγραφέας Ζέφη Κόλλια, στο βιβλίο της «Λώρα, η τελευταία των Μαρξ», που κυκλοφορεί την ερχόμενη Δευτέρα από τις εκδόσεις  «Μεταίχμιο». Είναι αδύνατον όμως να μιλήσει κάποιος για τον Πωλ και τη Λώρα χωρίς να μιλήσει για την οικογένεια Μαρξ και τον πατριάρχη της, Καρλ, χωρίς να θυμηθεί τον Ενγκελς, χωρίς να καταγράψει τις ευρωπαϊκές επαναστάσεις, χωρίς να μνημονεύσει τις μεγάλες θεωρητικές διαμάχες με πρωταγωνιστές τον Μάρξ, τον Μπακούνιν, τον Προυντόν και τον ίδιο τον Λαφάργκ.
marx-lora-2-ph
Την προηγούμενη της αυτοκτονίας του, το ζευγάρι είχε φιλοξενήσει τον Λένιν και τη γυναίκα του, Κρούπσκαγια.  Δύο μέρες μετά, ο Λένιν θα εκφωνήσει τον επικήδειο, αν και  στο δικό του μυαλό μια τέτοια πράξη ήταν αδικαιολόγητη. Και σίγουρα θα ήταν αδικαιολόγητη και στο μυαλό του πεθερού του.  Όταν ο Πωλ γνώρισε την οικογένεια Μαρξ στο Λονδίνο, ήταν ένας νεαρός αναρχικός φοιτητής διωγμένος από τα πανεπιστήμια του Παρισιού. Ο Μαρξ  δεν είχε συμπαθήσει ούτε τις αναρχικές ιδέες του, ούτε όμως το επίμονο φλερτ προς την κόρη του. Και σ’ ένα γράμμα προς τον μέλλοντα γαμπρό του, γράφει: «Ξόδεψα όλη μου την περιουσία στον επαναστατικό αγώνα. Δεν μετανιώνω. Αν θα έπρεπε να ξαναρχίσω τη ζωή μου, το ίδιο θα έκανα. Αλλά δεν θα παντρευόμουν. Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να προστατεύσω την κόρη μου από τους υφάλους στους οποίους προσέκρουσε η ζωή της μητέρας της».
marx-spiti-ph
Ο γάμος εκείνος τελικά έγινε με έξοδα του Ενγκελς -έτσι κι αλλιώς συντηρούσε την οικογένεια Μαρξ- και ο Πωλ έγινε ένας από τους πιστότερους μαθητές του συγγραφέα του «Κεφαλαίου». Αν και κατά βάθος πάντα διατηρούσε ψήγματα αναρχισμού, τέτοια ώστε να γράψει ένα από τα διασημότερα βιβλία του «Το δικαίωμα στην τεμπελιά».
Στο μεταξύ η οικογένεια Μάρξ έχει καταλήξει, μετά από σειρά εξοριών, στο Λονδίνο, άπορη και χρεωμένη. Ο «Μαυριτανός», αυτό ήταν το οικογενειακό παρατσούκλι για τον Καρλ Μαρξ, έγραφε, διάβαζε, υποδεχόταν φίλους στο σπίτι, παρά την ατελείωτη φτώχεια του. Αλλά εκτός από την φτώχεια, άπληστος μαζί τους υπήρξε και ο θάνατος. Ο Καρλ και η γυναίκα του Τζένη έχασαν τρία παιδιά από τις κακουχίες. Μόνο οι τρεις του κόρες, η Λώρα, η Τζένιχεν και η Τούσι κατάφεραν να μεγαλώσουν, αλλά και η Τούσι εντέλει αυτοκτόνησε.
Η Λώρα έκανε τρία παιδιά με τον Πωλ και δεν έζησε κανένα. Εκτοτε βυθίστηκε στην απογοήτευση και αποφάσισε ότι μαζί με τον άντρα της θα αφιερωναν τη ζωή τους στο σοσιαλιστικό κίνημα. Ωστόσο κατά βάθος είχε κληρονομήσει κάτι από τον συντηρητισμό της αριστοκρατικής καταγωγής μητέρας της. Συχνά την επέπληττε ο άντρας της επειδή δε συμμετείχε ανελλιπώς στις συγκεντρώσεις που οργάνωνε.
(Αντίθετα, η Τούσι, η μικρότερη αδελφή, είχε ακολουθήσει το παράδειγμα του πατέρα της. Ηταν μόλις 8 ετών όταν έστειλε επιστολή στον Αμερικανό πρόεδρο Λίνκολν με συμβουλές για το πώς θα κερδίσει τον πόλεμο των νοτίων).
Ο Πωλ Λαφάργκ  θα γίνει ο πρώτος σοσιαλιστής βουλευτής που θα μπει στο γαλλικό κοινοβούλιο το 1891, θα συρθεί σε φυλακές και θα συγκρουστεί με την εξουσία με πείσμα. Μόνο όταν πεθάνει ο Ενγκελς, το 1895, το ζευγάρι θα ζήσει μια πιο ήσυχη ζωή. Χάρη στην κληρονομιά του  η Λώρα πραγματοποίησε το όνειρό της για ένα σπίτι στα παρισινά προάστια. Για τον Πωλ είχε έρθει ο καιρός να απολαύσει το προσωπικό του δικαίωμα στη τεμπελιά. Ανάμεσα σε θερμοκήπια, στάβλους, λαχανόκηπους, οπωροφόρα δέντρα, που φρόντιζε μόνος του, πήρε αποστάσεις από την πολιτική.
marx-grafeio-ph
Το απόγευμα, πριν από τη διπλή αυτοκτονία, έκαναν την τελευταία τους βόλτα στο Παρίσι. Ο Πωλ είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του, αλλά η Λώρα ακόμα δε γνώριζε τίποτα. Χτύπησε το κουδούνι ενός μικρού πιλοποιείου στην οδό Καμπέν, που στο κουδούνι έγραφε «Μόδες Σανέλ». Αγόρασε ένα σικ καπέλο,  που δεν φόρεσε ποτέ.
Η κηδεία τους εξελίχθηκε σε διαδήλωση. Όλη η οικογένεια είχε πια πεθάνει. Εκτός από έναν: τον κρυφό γιο του Μαρξ, που είχε κάνει με την οικονόμο του σπιτιού και δόθηκε για υιοθεσία. Αυτό το αποκάλυψε ο Ενγκελς λίγο πριν το θάνατό του. Τα υπάρχοντα του ζευγαριού σκορπίστηκαν. Ένα σερβίτσιο του καφέ αγοράστηκε από κάποιον θαυμαστή, τον Σιλβέν Ζερβέ, ο οποίος το 1948 αποφάσισε να το δωρίσει στον Στάλιν…

Dimitra-Myrila-ph 
Της Δήμητρας Μυρίλλα
_____________________
* από τις «6μέρες» το Σάββατο, 20 .4. 2013
http://6meres.gr/2013/04/30/i-tragiki-mira-tis-koris-tou-marx/