~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
................ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018.................Σελίδες προβληματισμού -πολιτών της Ανατολικής Αττικής- για κοινωνικές ανατροπές
......ΟΧΙ στα μνημόνια... στηρίζουμε μια Αριστερή λύση... Περιμένουμε και τους δικούς σας προβληματισμούς για την πολιτική κατάσταση
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

!!

Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογγιάνης

Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...

"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

LE MONDE DIPLOMATIQUE "Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας: Πώς βασανίζουν την Ελλάδα"

Κύριο άρθρο-καταπέλτης του διευθυντή της έγκυρης Le Monde Diplomatique, δημοσιεύεται στο τεύχος Ιουλίου της εφημερίδας. Ο Serge Halimi αναφέρεται στα εγκληματικά λάθη που παραδέχθηκε το ΔΝΤ και στην μαεστρία της τρόικας που βασανίζει τον ελληνικό λαό. 

Ακολουθούν αποσπάσματα από το άρθρο, που έχει τίτλο “Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας":
Οι οικονομικές πολιτικές που επιβάλλονται για την υπεράσπιση του ευρώ παραμένουν ακόμα συμβατές με τις δημοκρατικές πρακτικές; Χωρίς την έγκριση του Κοινοβουλίου, η κυβέρνηση των Αθηνών που υλοποιεί τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέλεξε να αντικαταστήσει την ΕΡΤ με μια μαύρη οθόνη. 
Πριν τα ελληνικά δικαστήρια αποφασίσουν την αναστολή της απόφασης, η Κομισιόν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) στις Βρυξέλλες θα μπορούσε να υπενθυμίσει τα κείμενα της Ένωσης, σύμφωνα με τα οποία “το σύστημα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στα κράτη μέλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες κάθε κοινωνίας". Εκείνη προτίμησε να εγκρίνει το πραξικόπημα, υποστηρίζοντας ότι το κλείσιμο βρισκόταν " στο πλαίσιο της σημαντικής προσπάθειας της ελληνικής κυβέρνησης για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας."
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες νίπτει τας χείρας της για την καταστροφή των ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης που δεν έχουν ανήκουν ακόμη στους εφοπλιστές, από την στιγμή που επιτρέπει να απολυθούν με μιας 2.800 εργαζόμενοι από μια δημόσια υπηρεσία που πάντα μισούσε. Και να πετύχει έτσι τον στόχο για την περικοπή θέσεων εργασίας που υπαγορεύει η τρόικα, σε μια χώρα όπου το 60% των νέων είναι άνεργοι.
Στην συνέχεια, το άρθρο αναφέρεται στην παραδοχή του λάθους από το ΔΝΤ που οδήγησε στις «παταγώδεις αποτυχίες» των μνημονίων, που επέτρεψαν όμως στις τράπεζες και τα hedge funds να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα "χωρίς να χάσουν ούτε μια δεκάρα από τα δάνεια που είχαν δώσει, με αστρονομικά επιτόκια, στην Αθήνα. Καταλαβαίνει κανείς ότι, αυτή η μαεστρία της τρόικας στην αφαίμαξη των Ευρωπαίων φορολογουμένων της δίνει μια ιδιαίτερη εξουσία ώστε να βασανίσει τον ελληνικό λαό ακόμη περισσότερο. 
Αλλά μετά από τη δημόσια τηλεόραση, δεν είναι η σειρά για να κλείσουν χωρίς να δοθεί κάποια μάχη τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια; Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Γιατί αυτή είναι η τιμή που θα πρέπει να πληρώσει ολόκληρη η Ευρώπη, για μια θέση στην θριαμβευτική πορεία προς τον Μεσαίωνα...", καταλήγει το άρθρο, που θα δημοσιευθεί ολόκληρο στην Αυγή της Κυριακής.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Εκλογική ανάδυση και δυναμική του νέου κόμματος της Αριστεράς

Η ισχυρότερη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ (35-40%) εντοπίζεται στα εργατικά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα, στη συμπαγή ζώνη των περιφερειακών δυτικών...
Πού βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ-EKM
Τέσσερις στους 10 ψηφοφόρους του (38%) δήλωσαν ότι το ψήφισαν γιατί «εκφράζει το αίτημα της αλλαγής» και ένας στους επτά (14%) γιατί ενσαρκώνει «ελπίδα για καλύτερες μέρες»
Η ισχυρότερη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ (35-40%) εντοπίζεται στα εργατικά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα, στη συμπαγή ζώνη των περιφερειακών δυτικών και νοτιοδυτικών δήμων της Αθήνας και του Πειραιά

Ανάλυση Του Γιάννη Μαυρή*
10-2












11
Από τον Ιούνιο του 2012, ένα νέο κόμμα της Αριστεράς εκπροσωπεί πάνω από το 1/4 του εκλογικού σώματος, πενταπλασιάζοντας την κοινωνική του επιρροή μέσα σε λιγότερο από 3 χρόνια (από 4,6% ή 316.000 ψήφους τον Οκτώβριο του 2009). Η σημαντική εκλογική ήττα που υπέστη, τελικά, δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρόκειται για έναν εντυπωσιακό πολιτικό μετασχηματισμό. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2012 (26,9%), η εκλογική του γεωγραφία και κοινωνιολογία θύμισαν τη μεγάλη εκλογική επιτυχία της ΕΔΑ το 1958 (24,4%), η οποία, στα τέλη της πρώτης μεταπολεμικής δεκαετίας, σηματοδότησε τη συγκυριακή επανάκαμψη της Αριστεράς, μετά τη συντριβή του Εμφυλίου (γράφημα 1).

Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ -μέχρι σήμερα- δεν έχει αποκρυσταλλώσει επαρκή προγραμματικό λόγο ούτε έχει αποσαφηνίσει πλήρως τη στρατηγική του ή την ιδεολογική του φυσιογνωμία. Το κυριότερο, δεν διαθέτει ισχυρές μαζικές οργανώσεις, διαρθρωμένες στους κοινωνικούς χώρους· στοιχείο που αφενός διαφοροποιεί τη σημερινή περίπτωση από το προδικτατορικό προηγούμενο της ΕΔΑ και αφετέρου καθιστά αρκετά ευάλωτη την εκλογική συσπείρωση που πέτυχε. Ενα κόμμα δεν σταθεροποιεί, προφανώς, το εκλογικό του σώμα μόνο με μια εκλογική αναμέτρηση. Αναμενόμενα, η εκλογική ρευστότητα θα συνεχιστεί.
Το εκλογικό ρεύμα 
Η πρωτοφανής εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ τον περσινό Μάιο πυροδότησε μετεκλογικά (στο μεσοδιάστημα Μαΐου-Ιουνίου) ένα νέο εκλογικό ρεύμα υπέρ του, που οδήγησε σε περαιτέρω αλματώδη αύξηση της επιρροής του (+10%) μέσα σε ένα μήνα. Τον Ιούνιο, η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ έφτασε τις 1.655.000 ψήφους. Η δεύτερη άνοδος συντελέστηκε κυρίως εις βάρος του παραδοσιακού κομμουνιστικού κόμματος (ΚΚΕ), των μικρότερων αριστερών σχηματισμών, αλλά ώς ένα βαθμό και εις βάρος μερίδας συντηρητικών αντιμνημονιακών ψηφοφόρων.
10-1Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με την ψήφο στη Ν.Δ., μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερα «θετική». Η αιτιολόγησή της, από τους ψηφοφόρους του, είναι χαρακτηριστική. Σύμφωνα με μια έρευνα της Public Issue, 4 στους 10 ψηφοφόρους του κόμματος (38%) δήλωσαν ότι το ψήφισαν γιατί «εκφράζει το αίτημα της αλλαγής» και 1 στους 7 (14%) γιατί ενσαρκώνει «ελπίδα για καλύτερες μέρες», ενώ μόνο 2 στους 10 (19%) ανέφεραν ως λόγο την «αποδοκιμασία του δικομματισμού».
Η εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε, αρχικά, σαφώς μεγαλύτερη από ό,τι καταγράφηκε τελικά στο δεύτερο εκλογικό αποτέλεσμα. Το δεύτερο εκλογικό ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ανοδικό μέχρι το τέλος Μαΐου και, εν συνεχεία, έντονα καθοδικό, επί 2 ½ εβδομάδες. Στο αποκορύφωμα της ανόδου, που συνέπεσε με τη δημοσιοποίηση του προεκλογικού του προγράμματος, η εκλογική επιρροή του υπολογίστηκε, με βάση τις έρευνες κοινής γνώμης της Public Issue, σε 31,5%. Παρά την εντύπωση περί «λάθους», αυτή η τάξη μεγέθους επιρροής επιβεβαιώθηκε και εκ των υστέρων, με βάση τη διορθωμένη στατιστική εκτίμηση της PI (30,8%). Αλλά και η ίδια η εξέλιξη των τάσεων της πρόθεσης ψήφου στο μετεκλογικό εξάμηνο αποδεικνύει, επίσης, ότι το άνω όριο της δυνητικής του επιρροής υπερέβαινε το 30%.
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων εβδομάδων της προεκλογικής εκστρατείας, υπολογίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, συνολικά, περίπου 4-5 μονάδες από την αρχική του άνοδο μετά τις εκλογές του Μαΐου. Οι λόγοι για την εκλογική υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναζητηθούν κυρίως σε μια εντατική εκστρατεία εκφοβισμού του εκλογικού σώματος, μέχρι και την τελευταία ημέρα, που εξαπολύθηκε τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, με βασικό οργανωτή τον συνασπισμό των εγχώριων μέσων ενημέρωσης και ιστότοπων του διαδικτύου.
Η ανοικτή διεθνής παρέμβαση υπέρ των «ευρωπαϊκών κομμάτων», με συνεχείς δηλώσεις, απειλές, «αναλύσεις» ή απλά ψευδείς φήμες των ξένων μέσων ενημέρωσης και των πρακτορείων ειδήσεων, του συνόλου σχεδόν των ξένων ηγετών και των Ευρωπαίων αξιωματούχων, των διεθνών οργανισμών, των εγχώριων και ξένων τραπεζών, των χρηματιστηριακών εταιρειών και των μεγάλων επιχειρήσεων, υπήρξε καθοριστική και επηρέασε χωρίς αμφιβολία το αποτέλεσμα της κάλπης. Το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» αποδείχθηκε αποτελεσματικό. Λειτούργησε εκφοβιστικά και επηρέασε καταλυτικά μια σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος, αποτρέποντας την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ, ωθώντας στην αποχή ή ενισχύοντας την ψήφο τακτικής (tactical voting) στη Ν.Δ.

Η κοινωνική βάση

Ο ΣΥΡΙΖΑ συσπείρωσε τα πλέον δυναμικά τμήματα του εκλογικού σώματος που επλήγησαν από το Μνημόνιο. Η κοινωνική επιρροή του επικεντρώθηκε (και περιχαρακώθηκε) στα μεγάλα αστικά κέντρα, στα μισθωτά στρώματα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας και τις νεότερες ηλικιακές ομάδες. Σε αυτές τις κοινωνικο-οικονομικές κατηγορίες εμφανίστηκε τον Ιούνιο και η μεγαλύτερη αύξηση σε σύγκριση με τις πρώτες εκλογές. Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της εκλογικής του βάσης ενισχύθηκαν τώρα περισσότερο (γράφημα 2).
Τον Μάιο αναδείχθηκε σε κόμμα των ελληνικών μητροπόλεων. Στην περιφέρεια της Αττικής, όπου συγκεντρώνεται περίπου το 1/3 του εκλογικού σώματος, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτο κόμμα, με 21%, έναντι 13,2% της Ν.Δ. και μόλις 8,9% του ΠΑΣΟΚ. Τον Ιούνιο προηγήθηκε πάλι, με 30,8%, έναντι 26,5% της Ν.Δ., ενώ το ΠΑΣΟΚ παρέμεινε καθηλωμένο. Μεταξύ των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα συγκέντρωσε τον Ιούνιο 34% (+16%, σε σύγκριση με τον Μάιο), μεταξύ των μισθωτών του δημόσιου τομέα (δημόσιων υπαλλήλων και εργαζομένων στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας) 33% (+11%), μεταξύ των ανέργων 37% (+15%), ενώ μεταξύ των φοιτητών κατέγραψε υψηλότερο ποσοστό, 39% (+19%). Ισχυρή επιρροή κατέγραψε και μεταξύ εκείνων των μεσαίων στρωμάτων που η οικονομική κρίση υποβαθμίζει ταξικά (42% τον Ιούνιο, +21%, η μεγαλύτερη αύξηση). Το ηλικιακό σχίσμα που αποτυπώθηκε στην ψήφο είναι επίσης «ακραίο» και χωρίς προηγούμενο. Αποδεικνύει ότι η ηλικία διαφοροποιεί σημαντικά τις κοινωνικές στάσεις απέναντι στην κρίση.
Η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στους νέους (18-24 ετών) προσέγγισε τον Ιούνιο το 37% (από 20% τον Μάιο, +17%), έναντι μόλις 11% της Νέας Δημοκρατίας και 13% της Χρυσής Αυγής. Αντίστροφα, στην ηλικιακή κατηγορία 65 ετών και άνω, εμφάνισε ποσοστό μόλις 13%, ενώ η Νέα Δημοκρατία 48%. Τα έντονα ταξικά-κοινωνικά χαρακτηριστικά της εκλογικής βάσης του αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στην εκλογική γεωγραφία της πρωτεύουσας και αντανακλούν έκδηλα την κοινωνική-ταξική διαίρεση του αθηναϊκού χώρου (γράφημα 1).
Η ισχυρότερη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ (35-40%) εντοπίζεται στα εργατικά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που συγκεντρώνονται στη συμπαγή ζώνη των περιφερειακών δυτικών και νοτιοδυτικών δήμων της Αθήνας και του Πειραιά, ενώ η ασθενέστερη (6-11%) στα αμιγώς αστικά προάστια της βορειοανατολικής και νοτιοανατολικής ζώνης. Στα κατεξοχήν μικροαστικούς δήμους και τα προάστια, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερίσχυσε επίσης της Ν.Δ., αλλά με σαφώς μικρότερη διαφορά. Η ίδια κοινωνική επικέντρωση παρατηρήθηκε και στον μεγαλύτερο δήμο της πρωτεύουσας, το Δήμο Αθηναίων.
Στα δυτικά (εργατικά-λαϊκά) διαμερίσματα και τις συνοικίες του συγκέντρωσε ποσοστά 29-34%, ενώ στα μικροαστικά ανατολικά διαμερίσματα και κυρίως στο (παλιό) αστικό κέντρο κάτω από 25%.

Η ανακοπή της δυναμικής
Σε γενικές γραμμές, η εκλογική-κοινωνική χωρική κλιμάκωση που προέκυψε δείχνει εντονότερη από την αντίστοιχη του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ΄80, ενώ ο εκλογικός χάρτης του ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτεύουσα, τον Ιούνιο, παρουσιάζει εντυπωσιακές ομοιότητες και με τον χάρτη της ΕΔΑ το 1958 (γράφημα 1).
Ολα αυτά τα στοιχεία αφορούσαν τις εκλογικές αναμετρήσεις Μαΐου και Ιουνίου 2012. Ενα χρόνο μετά τις ιστορικές εκλογές του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σήμερα πρώτη δύναμη στους μισθωτούς και τους ανέργους (33,5% – γράφημα 2). Ομως, το τελευταίο 12μηνο έχει υποστεί σημαντικές απώλειες:
1) Στους νέους 18-24 ετών (27%, -10%), ένα μεγάλο τμήμα των οποίων «αδιαφορεί» και «έλκεται» όλο και περισσότερο από την αποχή ή προσανατολίζεται σε αντιεκλογικές πρακτικές. Σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία εξακολουθεί να προηγείται τόσο της Ν.Δ. (24%) όσο και της Χρυσής Αυγής (19,5%).
2) Στα ευρύτερα εργοδοτικά στρώματα, λόγω της εντεινόμενης κοινωνικής ρήξης (-5%). Οι απώλειες αυτές αντισταθμίζονται από τη σημαντική ενίσχυσή του μεταξύ των μισθωτών του δημόσιου τομέα (41,5%, +8,5% από τις εκλογές), η διάλυση του οποίου εντείνεται.
Μετά τις εκλογές και μέχρι τον Νοέμβριο του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε ξανά έντονα ανοδική πορεία, εισπράττοντας το φθινοπωρινό κύμα της κοινωνικής διαμαρτυρίας που εκδηλώθηκε με την προώθηση του Μνημονίου ΙΙΙ. Στη μέτρηση του Νοεμβρίου 2012, κατέγραψε στην εκτίμηση της Public Issue ποσοστό εκλογικής επιρροής 33%, υψηλότερο ακόμη και από το μεσοδιάστημα των εκλογών του 2012. Τον Δεκέμβριο, η παράσταση νίκης υπέρ του είχε διαμορφωθεί εντυπωσιακά σε 60%, έναντι 25% της Ν.Δ. Εντούτοις, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να διατηρήσει τα πολιτικά και εκλογικά κέρδη που αποκόμισε κατά την περίοδο όξυνσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας ούτε να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Από τον περασμένο Δεκέμβριο, η τάση αντιστράφηκε. Το Α′ εξάμηνο του 2013, η πορεία του δείχνει καθοδική (γράφημα 3).
Η κυπριακή κρίση (Μάρτιος 2013) άσκησε σημαντική επίδραση στις διαθέσεις του εκλογικού σώματος. Πυροδότησε τις ανησυχίες της κοινής γνώμης και ενεργοποίησε πάλι τα φοβικά αντανακλαστικά της. Παράλληλα, η αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών κινητοποιήσεων οδήγησε σε κάμψη της συμμετοχής και ενίσχυσε την τάση κοινωνικής απογοήτευσης και εξατομίκευσης.
Η ενίσχυση της οικονομικής επισφάλειας και ανησυχίας λειτούργησε πάλι εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα την εκλογική του υποχώρηση και την απώλεια της πρώτης θέσης.
Παράλληλα, η έλλειψη δυναμικής που καταγράφηκε στις διακυμάνσεις της επιρροής του άφησε έδαφος για την αναζωπύρωση των αντικομματικών διαθέσεων του εκλογικού σώματος. Η αποδοκιμασία των πολιτικών κομμάτων, συνολικά, εκδηλώνεται όχι μόνον με την εδραίωση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής, αλλά και με την επανεμφάνιση υψηλού ποσοστού των εκτός Βουλής κομμάτων.
Το τελευταίο τρίμηνο (ύστερα από το Πάσχα) η εκλογική του επιρροή χαρακτηρίζεται μάλλον από στασιμότητα (27,5-28% – γράφημα 3). Χωρίς περαιτέρω δυναμική ανόδου παρέμενε ουσιαστικά -μέχρι την κρίση της ΕΡΤ- στα επίπεδα των εκλογών.

________________________
* Πολιτικός επιστήμονας Ph.D., πρόεδρος & διευθύνων σύμβουλος της Public Issuewww.mavris.gr, www.publicissue.gr

*από την Εφημερίδα των Συντακτών  - http://www.efsyn.gr/?p=63862

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ*


O ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Της ΣΟΦΗΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ**

Οι άγριες μνημονιακές πολιτικές έχουν κυριολεκτικάγονατίσει τον κόσμο της εργασίας. Οι λαϊκές αντιδράσεις όμως είναι περιορισμένες. Η κοινωνία δείχνει να συμβιβάζεται με τη φτωχοποίησή της. Στην πραγματικότητα είναι ένα καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί.
Η τρικομματική κυβέρνηση επιχειρεί να σταθεροποιηθεί, για να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο, καλλιεργώντας, αφενός, φρούδες ελπίδες μιας αναπτυξιακής προοπτικής και αφετέρου ενεργοποιώντας φοβικά αντανακλαστικά για τα «χειρότερα» που αποφύγαμε.
Την ίδια στιγμή, η ριζοσπαστική Αριστερά δυσκολεύεται να ανακτήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων. Η δυναμική στην επιρροή της έχει ανακοπεί. Δημόσιες τοποθετήσεις ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με τις οποίες προσωπικές τους απόψεις παρουσιάζονται ως επίσημες απόψεις του κόμματος, διαμορφώνουν μια εικόνα συνεχούς αναδίπλωσης στην πολιτική μας κατεύθυνση.Την ίδια ώρα οι άκρως αντιδραστικές εξελίξεις στην Ευρώπη, ειδικά μετά την τραγική εμπειρία της Κύπρου, ακυρώνουν τις βεβαιότητες γα τη δυνατότητα ανατροπής της μνημονιακής λιτότητας και διαγραφής του χρέους με διαπραγμάτευση εντός της ευρωζώνης και μας υποχρεώνουν σε ριζικές επανατοποθετήσεις για τονχαρακτήρα της Ε.Ε., για την ευρωζώνη και το ευρώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριό του, λοιπόν, πρέπει να αναμετρηθεί με προκλήσεις σαν τις παραπάνω και να προχωρήσει σε μια νέα ριζοσπαστική αντεπίθεση, που θα τον αναδείξει εκ νέου σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και θα φέρει πιο κοντά την κυβέρνηση της συμπαραταγμένης Αριστεράς.
Η μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μεγάλο μαχητικό, αποτελεσματικό, με μεγάλη ικανότητα κινητοποίησης των λαϊκών δυνάμεων, χρειάζεται για να υπηρετεί αυτούς ακριβώς τους πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους.
Η διαδικασία σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να γίνει συντεταγμένα, με βήματα σταθερά, με σεβασμό και αναγνώριση της συμβολής όλων των δυνάμεων, που συμμετείχαν σε αυτό το πρωτότυπο ενωτικό εγχείρημα στο χώρο της Αριστεράς, το οποίο κατόρθωσε να φέρει τα πάνω-κάτω στην πολιτική ζωή της χώρας.
Οι ασφυκτικές πιέσεις προς συνιστώσες που δηλώνουν ανέτοιμες προς το παρόν να αυτοδιαλυθούν, δεν αρμόζουν στην αρχή της ενότητας στη διαφορετικότητα που ήταν πάντα οδηγός για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαδικασία της αυτοδιάλυσης μπορεί να προκύψει μέσα από συντροφική πολιτική συνεννόηση, με το καθορισμό μιας ικανής μεταβατικής περιόδου. Άλλωστε, τα πιο ουσιαστικά βήματα ενιαιοποίησης ήδη έχουν γίνει. Δεν υπάρχει πλέον κανενός είδους προνόμιο για τις συνιστώσες. Επομένως, δεν συντρέχουν λόγοι, η αυτοδιάλυση να γίνει βεβιασμένα. Αυτό αφορά και τον Συνασπισμό. Το Συνέδριο για την αυτοδιάλυσή του πρέπει να γίνει με άνεση μετά το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί είναι αυτονόητο ότι δεν διαλύεις ένα κόμμα, προτού συγκροτήσεις το καινούργιο.
Η διάλυσή του ΣΥΝ με τις πιο συνοπτικές διαδικασίες, που δίνει μάλιστα την εντύπωση ότι αυτή η αγχώδης κίνηση γίνεται προκειμένου να πιεστούν άλλες πολιτικές συλλογικότητες του ΣΥΡΙΖΑ να πράξουν το ίδιο, ισοδυναμεί με απαξίωση του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως σήμερα για να οικοδομήσει ένα κόμμα σύγχρονο, ικανό να καινοτομήσει και να πρωτοπορήσει δεν πρέπει να απαξιώσει, αλλά να συνεχίσει και να ενισχύσει τη δημοκρατική και ενωτική παράδοση του Συνασπισμού.

*Το κείμενο αυτό είναι οι απαντήσεις της Σόφης Παπαδόγιαννη σε δύο ερωτήματα της Κυριακάτικης Αυγής
Η Σόφη Σόφη Παπαδόγιαννη είναι μέλος της Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
**Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Alter Summit: Το Μανιφέστο των Λαών της Ευρώπης


Το Μανιφέστο των Λαών θα παρουσιαστεί σε πανηγυρική εκδήλωση στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ, 
στις 7 Ιουνίου, στις 6 μ.μ.

  Οι άμεσες κοινές προτεραιότητές μας για μια δημοκρατική,  

  κοινωνική, οικολογική και φεμινιστική Ευρώπη  


ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ,
ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!


Η Ευρώπη στέκεται στην άκρη του γκρεμού, αντικρίζοντας την άβυσσο. Οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν τους λαούς της Ευρώπης στη φτώχεια, περιορίζουν τη δημοκρατία, και κατεδαφίζουν τα κοινωνικά δικαιώματα. Οι διευρυνόμενες ανισότητες βάζουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή. Η καταστροφή του περιβάλλοντος χειροτερεύει, ενώ ανθρωπιστικές κρίσεις ρημάζουν τις χώρες που πλήττονται πιο έντονα.
Η ευρωπαϊκή ολιγαρχία χρησιμοποιεί όλο και πιο αυταρχικές μεθόδους για να στηρίξει ένα αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο σύστημα, παρ όλη τη διάχυτη αντίσταση και διαμαρτυρία. Η δημοκρατία και η ειρήνη βρίσκονται υπό απειλή. Οι διακρίσεις με βάση τη θρησκευτική μισαλλοδοξία, το ρατσισμό, την ομοφοβία, το σεξισμό και τον εθνικισμό αναπτύσσονται και η κρίση βαθαίνει καθημερινά. Η ίδια η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σήμερα σε κίνδυνο, ενώ οι τρέχουσες πολιτικές αδυνατίζουν την αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών.

Η πιο επείγουσα προτεραιότητά μας είναι οικοδομήσουμε την Ευρώπη στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης και της αυθεντικής δημοκρατίας. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν τώρα τα συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών αγορών, χωρίς σεβασμό στη λαϊκή κυριαρχία. Πρέπει να τεθούν υπό δημοκρατικό έλεγχο, ακριβώς όπως το δημόσιο συμφέρον πρέπει να κυριαρχήσει και να αντιμετωπιστούν οι οικολογικές και κοινωνικές ανάγκες. Βασίζουμε τις διεκδικήσεις μας για μια δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική και φεμινιστική Ευρώπη σε αυτές τις αρχές, σε αλληλεγγύη με τους λαούς του κόσμου.

Ι) Να τελειώνουμε με τη σκλαβιά του χρέους
Το δημόσιο χρέος προέρχεται από οικονομικές και πολιτικές επιλογές που βρίσκονται ακόμη στην ατζέντα των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Δεκαετίες αντιδραστικών φορολογικών πολιτικών έχουν συνειδητά οδηγήσει στον υπερβολικό πλουτισμό μιας μικρής μειοψηφίας, ενώ τα δημόσια έσοδα έχουν μειωθεί και δημόσιοι οργανισμοί χρησιμοποίησαν το δημόσιο χρήμα για να σώσουν χρεοκοπημένες τράπεζες. Οι πολιτικές λιτότητας έχουν εξαντλήσει το εισόδημα των νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων, επιδεινώνοντας την ύφεση. Η κερδοσκοπία με τα κρατικά ομόλογα είναι συνήθης για τις ιδιωτικές τράπεζες, ενώ η δημόσια χρηματοδότηση στιγματίστηκε από τη διαφθορά και τη διαπλοκή μεταξύ των εκλεγμένων εκπροσώπων και των ιδιωτικών συμφερόντων.
Επιπλέον, σε πολλές χώρες το ιδιωτικό χρέος, σε αντίθεση με το κρατικό, οφείλεται στο δανεισμό των νοικοκυριών, που προωθήθηκε επιθετικά από τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τις κυβερνήσεις, προκειμένου να αντισταθμιστεί η στασιμότητα των πραγματικών μισθών την ώρα που ανέβαιναν οι τιμές.
Τα μέτρα που πάρθηκαν από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις κυβερνήσεις είναι σχεδιασμένα για να αναγκάσουν τους λαούς να πληρώσουν αυτό το χρέος. Και όμως, σε μεγάλο βαθμό αυτό το χρέος μπορεί να θεωρείται παράνομο, αφού έχει συσσωρευθεί σε βάρος του κοινού καλού. Είναι ξεκάθαρο ότι πολλές χώρες δεν θα είναι ποτέ σε θέση να ξεπληρώσουν το χρέος τους.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να είναι πάνω από την εξυπηρέτηση του χρέους και οι ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα κέρδη! Επειγόντως απαιτούμε πανευρωπαϊκά μέτρα που θα ελευθερώσουν τους λαούς από την πίεση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις πολιτικές λιτότητας. Πρέπει να αλλάξουν οι δημοσιονομικές, φορολογικές και νομισματικές πολιτικές ώστε να εξουδετερωθεί η παγίδα του χρέους.

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας: Άμεση ακύρωση των μνημονίων που έχουν επιβληθεί από την τρόικα στις υπερχρεωμένες χώρες. Επίσης, επιλεκτική ακύρωση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους, χωρίς να πληγούν τα συμφέροντα των μικρών ομολογιούχων, καταθετών και συνταξιούχων. Οι τράπεζες και ο χρηματοπιστωτικός τομέας πρέπει να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο απωλειών. Τα ποσά που πρέπει να ακυρωθούν πρέπει να καθοριστούν δημοκρατικά. Σε αυτό το πλαίσιο, ο λογιστικός έλεγχος του χρέους από οργανώσεις πολιτών μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο.
Να ανασταλούν οι αποπληρωμές μέχρι οι πληθυσμοί να προστατεύονται από τη φτώχεια και την ανεργία που χειροτερεύουν, μέχρι να διασφαλιστούν η οικονομική ανάπτυξη και η οικολογική μετάβαση, μέχρι να ενισχυθούν οι δημόσιες υπηρεσίες, τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα.
Πρέπει να θεσπιστεί ένας εφάπαξ φόρος πλούτου για το πλουσιότερο τμήμα του πληθυσμού.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα –και άλλα δημόσια ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα– πρέπει να υποχρεούνται να δανείζουν απευθείας σε κράτη με χαμηλό επιτόκιο και υπό δημοκρατικό έλεγχο, χωρίς τους όρους που επιβάλλονται από νεοφιλελεύθερα προγράμματα «μεταρρυθμίσεων».

ΙΙ) Προς μια οικολογική και κοινωνική Ευρώπη: ανατροπή της λιτότητας!
Σε όλη την Ευρώπη, ιδιαίτερα στα νότια και ανατολικά άκρα της, έχουν επιβληθεί σκληρές πολιτικές λιτότητας, δήθεν για την αποπληρωμή και τη μείωση του χρέους. Ολόκληροι πληθυσμοί είναι υπερχρεωμένοι, οι δημόσιες δαπάνες περικόπτονται δραματικά σε ουσιώδεις τομείς, ενώ υποβαθμίζονται πολύτιμες επενδύσεις στους τομείς της έρευνας και της βιομηχανικής δραστηριότητας που θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια κοινωνική και οικολογική μετάβαση.
Αυτές οι πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τις κυβερνήσεις δημιουργούν ένα καθοδικό σπιράλ, συμβάλλουν στα ελλείμματα, τα χρέη, την ανεργία και τη φτώχεια, εντείνοντας παράλληλα την οικολογική κρίση και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Στο μεταξύ, μια μικρή μειοψηφία συνεχίζει να πλουτίζει.
Σήμερα, περισσότερο από το μισό του ευρωπαϊκού πλούτου ανήκει στο 10% του πληθυσμού. Οι κυρίαρχες πολιτικές είναι συνειδητά σχεδιασμένες για τη διατήρηση των ανισοτήτων αυτών, καθώς και του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, το οποίο καταστρέφει τον πλανήτη και υπονομεύει τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Διεκδικούμε την πλήρη αντιστροφή αυτών των πολιτικών, ένα διαφορετικό κοινωνικό μοντέλο που θα διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, την οικολογική βιωσιμότητα και την προστασία των κοινών αγαθών.

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας:Ανατροπή της λιτότητας τώρα: Οδηγεί την Ευρώπη βαθύτερα στην ύφεση. Ακύρωση ή άσκηση βέτο στις συνθήκες και τους κανονισμούς που τη στηρίζουν, όπως το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας, το Πακέτο Έξη Μέτρων (SixPack), το Πακέτο Δύο Μέτρων (TwoPack) ή το Σύμφωνο για την Ανταγωνιστικότητα που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση. Οι εμπορικές ανισορροπίες μέσα στη Νομισματική Ένωση πρέπει να μειωθούν με τη ρύθμιση της πολιτικής των πλεονασματικών χωρών και όχι με την επιβολή λιτότητας στις ελλειμματικές χώρες. Η δημοσιονομική πολιτική θα πρέπει να παραμείνει μια δημοκρατική επιλογή.
Διασφάλιση της φορολογικής δικαιοσύνης με ένα δίκαιο, σταθερό και προοδευτικό σύστημα φορολόγησης των εισοδημάτων, του πλούτου και των κερδών των επιχειρήσεων, με κατώτερα ποσοστά που θα τηρούνται αποτελεσματικά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Να παγώσει η αύξηση των φόρων κατανάλωσης (ΦΠΑ κ.λπ.) και να μειωθούν δραστικά στα βασικά αγαθά. Να καταργηθούν οι «φορολογικοί παράδεισοι» και να ενισχυθούν τα μέτρα κατά της φορολογικής απάτης, της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής.
Να αναπτυχθούν δημόσια ευρωπαϊκής κλίμακας επενδυτικά προγράμματα με κοινωνικό έλεγχο, για την κοινωνική και οικολογική μετάβαση. Η μετάβαση αυτή πρέπει να βασίζεται σε μια βιομηχανική και αγροτική πολιτική που αντιμετωπίζει την οικολογική κρίση, καθώς και την ανάγκη να δημιουργηθούν εκατομμύρια ποιοτικές θέσεις εργασίας σε οικολογικά βιώσιμες και κοινωνικά χρήσιμες δραστηριότητες με βάση το δημόσιο συμφέρον. Σε αυτό το πλαίσιο κύριο ρόλο έχουν οι δημόσιες επενδύσεις για την εκπαίδευση, την ενεργειακή μετάβαση, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τη διατροφική κυριαρχία. Παράλληλα, απαιτείται η μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών και των κοινωνικά και οικολογικά βλαβερών δαπανών. Οι προϋπολογισμοί της ΕΕ και των εθνικών κρατών θα πρέπει να αναπροσανατολιστούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Ενίσχυση και ανάπτυξη των κοινωνικών και οικολογικών αγαθών, επαναπροσδιορισμός και επέκταση των δημόσιων υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων της υγείας, της επιστημονικής έρευνας, της εκπαίδευσης, της φροντίδας των μικρών παιδιών, των μεταφορών και της ενέργειας, του νερού, της πληροφορίας και του πολιτισμού, της κατοικίας με ευθύνη του δημοσίου κ.λπ. Να σταματήσει κάθε ιδιωτικοποίηση αυτών των υπηρεσιών και να κατοχυρωθεί η δημόσια ή συνεργατική ιδιοκτησία τους, καθώς και η δημοκρατική διεύθυνσή τους.

ΙΙΙ) Δικαιώματα για όλους και όλες: όχι στη φτώχεια και την επισφάλεια!Οι πολιτικές λιτότητας αποτελούν επίθεση στα οικονομικά και κοινωνικά μας δικαιώματα και διαλύουν την κοινωνική προστασία. Οδηγούν σε πτώση του βιοτικού επιπέδου και σε ορισμένες χώρες προκαλούν μαζικές κρίσεις επιβίωσης. Οι συνέπειες είναι μαζική ανεργία, καθώς και σοβαρή υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας. Με τη σειρά τους, οδηγούν σε απαράδεκτες αυξήσεις της φτώχειας. Σήμερα, 120 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ είναι φτωχοί.
Στο σημερινό πλαίσιο της κρίσης, αυτά τα μέτρα προχωρούν ακόμα περισσότερο. Επιτίθενται σταεργασιακά δικαιώματα και στο ρόλο των συνδικάτων, στον οποίο περιλαμβάνεται η ικανότητα των εργαζομένων να οργανώνονται και να διαπραγματεύονται συλλογικά. Επιβάλλουν την ανταγωνιστικότητα ως αρχή για να διασπούν τους λαούς, αυξάνουν τα κέρδη, μειώνουν τους μισθούς και εμπορευματοποιούν τη φύση και τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Ταυτόχρονα, οι συνθήκες του ελευθέρου εμπορίου εντείνουν το κοινωνικό, οικολογικό και δημοσιονομικό ντάμπινγκ.
Πλήττονται περισσότερο αυτοί που ζουν σε συνθήκες επισφάλειας, όπως εργάτες και άνεργοι, ανάπηροι και χαμηλοσυνταξιούχοι. Μεταξύ αυτών, οι γυναίκες, οι νέοι και οι μετανάστες είναι στην πρώτη γραμμή. Οι γυναίκες ιδιαίτερα πλήττονται από τις επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα, ενώ επίσης υποχρεώνονται να αναπληρώνουν την κατεδάφιση των δημόσιων υπηρεσιών με απλήρωτη εργασία φροντίδας. Οι μετανάστες στερούνται βασικών δικαιωμάτων, ενώ μια ολόκληρη γενιά νέων στην Ευρώπη υφίσταται πρωτοφανή ανεργία και κοινωνικό μαρασμό.
Απαιτούμε κάθε άνθρωπος να έχει ουσιαστικά δημοκρατικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας:Επαναφορά του δικαιώματος της συλλογικής διαπραγμάτευσης και κατοχύρωση της συλλογικής δράσης. Αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων που απειλούνται από τα πακέτα λιτότητας. Εγγύηση της δημοκρατίας στο χώρο εργασίας, ως θεμελιώδους εργασιακού δικαιώματος. Σεβασμός στα κριτήρια της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας και της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Χάρτας, που πρέπει να εφαρμόζονται σε όλους τους εργαζόμενους και εργαζόμενες, περιλαμβανομένων των μεταναστών. Να σταματήσει η επισφαλής εργασία.
Να τερματιστεί το κοινωνικό και μισθολογικό ντάμπινγκ στην Ευρώπη και τον κόσμο. Να δημιουργηθεί κοινό έδαφος για τις συλλογικές εγγυήσεις στην Ευρώπη, που να διασφαλίζει υψηλού επιπέδου συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και οικονομικά δικαιώματα, περιλαμβανομένων αυτών που προβλέπουν οι διεθνείς συμφωνίες.
Αύξηση των μισθών, θέσπιση ενός επαρκούς ελάχιστου μισθού για κάθε εργαζόμενο, που θα καθορίζεται από το νόμο ή δεσμευτική συλλογική σύμβαση σε κάθε χώρα, και ελάχιστου εισοδήματος που να εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση. Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση των μισθών και εξασφάλιση δίκαιης κατανομής της απλήρωτης εργασίας φροντίδας. Προώθηση της ποιοτικής και αειφόρου απασχόλησης για όλους και όλες με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Να μειωθεί δραστικά η διαφοροποίηση μισθών στην ίδια επιχείρηση.
Να προστατεύεται το δικαίωμα στην αξιοπρεπή στέγαση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και γενικά για όλους τους ανθρώπους. Να διασφαλιστεί η αποτελεσματική πρόσβαση στην προληπτική ιατρική φροντίδα και στην ποιοτική ιατρική περίθαλψη για όλους και όλες.
Επιβολή ισότητας στους μισθούς, τις συντάξεις και την εξέλιξη της σταδιοδρομίας των γυναικών και των ανδρών, απαγόρευση των διακρίσεων στο χώρο εργασίας λόγω φύλου, εθνοτικής καταγωγής, εθνικότητας ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Να υπάρχει δραστική αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.
Να ενισχυθεί η κοινωνική και πολιτική ένταξη των μεταναστών και μεταναστριών. Να σταματήσει η πολιτική της εγκληματοποίησης των μεταναστών και των προσφύγων. Να διασφαλιστούν ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες και παροχή ασύλου στους πρόσφυγες, να κλείσουν τα στρατόπεδα κράτησης και να καταργηθεί η Frontex.

IV) Για μια δημοκρατική οικονομία: οι τράπεζες να τεθούν στην υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος
Η κατάρρευση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος το 2008 δεν ήταν ένα ατύχημα, αλλά, αντίθετα, άμεση συνέπεια της χρηματοδότησης που εξυπηρετεί αποκλειστικά τους μετόχους και τους κερδοσκόπους σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι κυβερνήσεις έχουν επιτρέψει και ενθαρρύνει αυτό το σύστημα με το να συναινούν σε κάθε απαίτηση της χρηματιστικήςβιομηχανίας. Πολλά δημόσια ή συνεταιριστικά πιστωτικά ιδρύματα, που παλιότερα χρηματοδοτούσαν χρήσιμες περιφερειακές δραστηριότητες, έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Στο μεταξύ, η απουσία ρυθμίσεων έχει επιτρέψει σε εγκληματικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο να ξεπλένουν χρήμα και να επενδύουν ελεύθερα τα τεράστια κέρδη τους.
Οι κυβερνήσεις ανταποκρίθηκαν στην κρίση εισφέροντας δισεκατομμύρια ευρώ για διασώσεις τραπεζών σε βάρος των φορολογούμενων και ενίσχυσαν τη χρηματιστική βιομηχανία χωρίς όρους, εντείνοντας με αυτόν τον τρόπο την ασυδοσία των ιδιωτικών τραπεζών ακόμη περισσότερο.
Για να σταματήσει η τραπεζική βιομηχανία να απειλεί το δημόσιο συμφέρον, την κοινωνία και το περιβάλλον, πρέπει να περικοπεί η ισχύς των χρηματιστικών ιδρυμάτων μέσω της αυστηρής ρύθμισης και του δημόσιου και δημοκρατικού ελοέγχου των τραπεζών.

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας:Να αναθεωρηθούν οι δυσανάλογες χρηματοδοτήσεις στις ιδιωτικές τράπεζες και να ασκηθεί δημόσιος έλεγχος στις πτωχεύσεις τραπεζών, ώστε να αποφευχθούν οι αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Οι μερισματούχοι των χρεοκοπημένων τραπεζών, καθώς και οι πιστωτές πρέπει να αναλάβουν το μερίδιό τους στις απώλειες. Οι τράπεζες που διασώζονται πρέπει να κοινωνικοποιούνται.
Επιβολή ισχυρών και εκτελεστών ρυθμίσεων στις τράπεζες και άλλα χρηματιστικά ιδρύματα. Να επιβληθεί πλήρης διαχωρισμός των εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών. Να απαγορευτούν οι «φορολογικοί παράδεισοι» και οι «άτυπες» οικονομικές δραστηριότητες. Να καταργηθούν οι κανόνες απορρήτου των τραπεζών. Να φορολογηθούν οι τραπεζικές συναλλαγές και να αποκατασταθεί ο έλεγχος στις εισροές και εκροές κεφαλαίων. Να διαχωριστούν οι τράπεζες που είναι «πολύ μεγάλες για να αποτύχουν».
Να επιβληθεί δημοκρατική επιτήρηση των τραπεζών και των χρηματιστικών ιδρυμάτων. Να κατευθύνεται η πίστη προς δραστηριότητες δημιουργίας θέσεων εργασίας που ενθαρρύνουν την κοινωνική και οικολογική ανάπτυξη. Να δοθούν προτεραιότητα και κίνητρα για κοινωφελή πιστωτικά συστήματα που θα είναι δημόσιας και συλλογικής ιδιοκτησίας.

Να ξεσηκωθούμε για τη δημοκρατία!Οι τρέχουσες εξελίξεις στην Ευρώπη αποτελούν κατηγορηματική άρνηση της δημοκρατίας. Όχι μόνο φιμώνεται η δημοκρατική αντιπαράθεση, αλλά αυξάνεται η καταστολή ενάντια στα κοινωνικά κινήματα και ενθαρρύνονται οι διαιρέσεις μεταξύ του λαού και μεταξύ των χωρών. Το προβλέψιμο αποτέλεσμα είναι η άνοδος ρατσιστικών, ακροδεξιών ή φασιστικών κινημάτων, καθώς η απογοήτευση μέρους των λαϊκών στρωμάτων κατευθύνεται ενάντια στους μετανάστες, τις μειοψηφίες ή άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Ο καλύτερος τρόπος για να αναχαιτιστούν αυτά τα αντιδραστικά κινήματα είναι μαζικοί και συντονισμένοι αγώνες για να τερματιστεί η λιτότητα.
Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν: Ευθύνη μας είναι να αλλάξουμε το συσχετισμό δύναμης ώστε να τις εφαρμόσουμε και να οικοδομήσουμε γνήσια πολιτική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία στην Ευρώπη.
Γιατί αρνούμαστε να μας κυβερνά μια αυτοδιορισμένη ευρωπαϊκή ολιγαρχία.
Γιατί αρνούμαστε την εκμετάλλευση του λαού και της φύσης στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Γιατί αρνούμαστε το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πολεμικές συγκρούσεις και μιλιταριστικές επεμβάσεις.
Γιατί αρνούμαστε την εκμετάλλευση και την καταπίεση των γυναικών και αγωνιζόμαστε για τη ρήξη με το πατριαρχικό σύστημα.
Γιατί θέλουμε αληθινή δημοκρατία, αληθινή συμμετοχή και λαϊκή κυριαρχία.
Γιατί θέλουμε μια κοινωνία που δίνει προτεραιότητα στις οικολογικές και κοινωνικές ανάγκες.
Οικοδομούμε ένα ενωμένο κίνημα για μια δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική και φεμινιστική Ευρώπη!
Υποστηρίζουμε και ενισχύουμε αμοιβαία τους αγώνες!
Υποσχόμαστε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αγωνιστούμε μαζί για να κάνουμε πραγματικότητα τις διεκδικήσεις μας, μέσα από δράσεις ανά χώρα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο!
H Εναλλακτική Σύνοδος στην Αθήνα στις 7 και 8 Ιουνίου 2013 θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Το Μανιφέστο των Λαών θα παρουσιαστεί σε πανηγυρική εκδήλωση στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ, στις 7 Ιουνίου, στις 6 μ.μ.


Πληροφορίες: altersummit2013.blogspot.gr