O ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Της ΣΟΦΗΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ**
Οι άγριες μνημονιακές πολιτικές έχουν κυριολεκτικάγονατίσει τον κόσμο της εργασίας. Οι λαϊκές αντιδράσεις όμως είναι περιορισμένες. Η κοινωνία δείχνει να συμβιβάζεται με τη φτωχοποίησή της. Στην πραγματικότητα είναι ένα καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί.
Η τρικομματική κυβέρνηση επιχειρεί να σταθεροποιηθεί, για να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο, καλλιεργώντας, αφενός, φρούδες ελπίδες μιας αναπτυξιακής προοπτικής και αφετέρου ενεργοποιώντας φοβικά αντανακλαστικά για τα «χειρότερα» που αποφύγαμε.
Την ίδια στιγμή, η ριζοσπαστική Αριστερά δυσκολεύεται να ανακτήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων. Η δυναμική στην επιρροή της έχει ανακοπεί. Δημόσιες τοποθετήσεις ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με τις οποίες προσωπικές τους απόψεις παρουσιάζονται ως επίσημες απόψεις του κόμματος, διαμορφώνουν μια εικόνα συνεχούς αναδίπλωσης στην πολιτική μας κατεύθυνση.Την ίδια ώρα οι άκρως αντιδραστικές εξελίξεις στην Ευρώπη, ειδικά μετά την τραγική εμπειρία της Κύπρου, ακυρώνουν τις βεβαιότητες γα τη δυνατότητα ανατροπής της μνημονιακής λιτότητας και διαγραφής του χρέους με διαπραγμάτευση εντός της ευρωζώνης και μας υποχρεώνουν σε ριζικές επανατοποθετήσεις για τονχαρακτήρα της Ε.Ε., για την ευρωζώνη και το ευρώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριό του, λοιπόν, πρέπει να αναμετρηθεί με προκλήσεις σαν τις παραπάνω και να προχωρήσει σε μια νέα ριζοσπαστική αντεπίθεση, που θα τον αναδείξει εκ νέου σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και θα φέρει πιο κοντά την κυβέρνηση της συμπαραταγμένης Αριστεράς.
Η μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μεγάλο μαχητικό, αποτελεσματικό, με μεγάλη ικανότητα κινητοποίησης των λαϊκών δυνάμεων, χρειάζεται για να υπηρετεί αυτούς ακριβώς τους πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους.
Η διαδικασία σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να γίνει συντεταγμένα, με βήματα σταθερά, με σεβασμό και αναγνώριση της συμβολής όλων των δυνάμεων, που συμμετείχαν σε αυτό το πρωτότυπο ενωτικό εγχείρημα στο χώρο της Αριστεράς, το οποίο κατόρθωσε να φέρει τα πάνω-κάτω στην πολιτική ζωή της χώρας.
Οι ασφυκτικές πιέσεις προς συνιστώσες που δηλώνουν ανέτοιμες προς το παρόν να αυτοδιαλυθούν, δεν αρμόζουν στην αρχή της ενότητας στη διαφορετικότητα που ήταν πάντα οδηγός για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαδικασία της αυτοδιάλυσης μπορεί να προκύψει μέσα από συντροφική πολιτική συνεννόηση, με το καθορισμό μιας ικανής μεταβατικής περιόδου. Άλλωστε, τα πιο ουσιαστικά βήματα ενιαιοποίησης ήδη έχουν γίνει. Δεν υπάρχει πλέον κανενός είδους προνόμιο για τις συνιστώσες. Επομένως, δεν συντρέχουν λόγοι, η αυτοδιάλυση να γίνει βεβιασμένα. Αυτό αφορά και τον Συνασπισμό. Το Συνέδριο για την αυτοδιάλυσή του πρέπει να γίνει με άνεση μετά το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί είναι αυτονόητο ότι δεν διαλύεις ένα κόμμα, προτού συγκροτήσεις το καινούργιο.
Η διάλυσή του ΣΥΝ με τις πιο συνοπτικές διαδικασίες, που δίνει μάλιστα την εντύπωση ότι αυτή η αγχώδης κίνηση γίνεται προκειμένου να πιεστούν άλλες πολιτικές συλλογικότητες του ΣΥΡΙΖΑ να πράξουν το ίδιο, ισοδυναμεί με απαξίωση του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως σήμερα για να οικοδομήσει ένα κόμμα σύγχρονο, ικανό να καινοτομήσει και να πρωτοπορήσει δεν πρέπει να απαξιώσει, αλλά να συνεχίσει και να ενισχύσει τη δημοκρατική και ενωτική παράδοση του Συνασπισμού.
*Το κείμενο αυτό είναι οι απαντήσεις της Σόφης Παπαδόγιαννη σε δύο ερωτήματα της Κυριακάτικης Αυγής
Η Σόφη Σόφη Παπαδόγιαννη είναι μέλος της Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
**Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου