~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
................ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018.................Σελίδες προβληματισμού -πολιτών της Ανατολικής Αττικής- για κοινωνικές ανατροπές
......ΟΧΙ στα μνημόνια... στηρίζουμε μια Αριστερή λύση... Περιμένουμε και τους δικούς σας προβληματισμούς για την πολιτική κατάσταση
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

!!

Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογγιάνης

Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...

"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Η αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η απάντηση με συμμετοχή στην πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 3 Δεκέμβρη είναι επιτακτική ανάγκη


   ΠΟΛΙΤΙΚΗ    

Δημήτρης Τζανακάκης

Σε πλήρη εξέλιξη η επίθεση...
Η αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η απάντηση με συμμετοχή στην πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 3 Δεκέμβρη είναι επιτακτική ανάγκη. Εκείνη τη μέρα, πρέπει πραγματικά να βουλιάξουν οι δρόμοι από τα απεργιακά παλλαϊκά συλλαλητήρια που διοργανώνει το ΠΑΜΕ.
Ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός και κυρίως οι αναφορές σε παλιότερους νόμους, που αποτελούν «καλούπι» για τα μέτρα που τώρα σχεδιάζονται, σημαίνουν απεργιακό συναγερμό. Κυβέρνηση και εργοδοσία πάνε να «εξοικονομήσουν» περίπου 1,8 δισ. ευρώ μέσα στο 2016 από το Ασφαλιστικό και αυτό το ποσό μεταφράζεται σε μέτρα σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων.
Επομένως, ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα μέτρα που θα επιλεγούν, η χρονιά που έρχεται θα βρει τους συνταξιούχους σε ακόμα χειρότερη μοίρα από την προηγούμενη σε ό,τι αφορά το ύψος των εισφορών, που αυξάνεται, τον εργάσιμο βίο, που επιμηκύνεται, και τις συντάξεις, κύριες και επικουρικές, που μειώνονται.
Επιπλέον, τα νέα μέτρα προστίθενται σ' αυτά που πάρθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και διατηρούνται αυτούσια από τη σημερινή. Επομένως, «κάθε χρόνο και χειρότερα» για το λαό...
Με νόμους και διευκρινιστικές εγκυκλίους που εντάσσονται στα «προαπαιτούμενα», η κυβέρνηση αύξησε μέχρι και 17 χρόνια τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για μεγάλες κατηγορίες ασφαλισμένων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Ταυτόχρονα, μείωσε τις συντάξεις μέσω της αύξησης των εισφορών για την Υγεία και της επιβολής ανάλογης εισφοράς στις επικουρικές συντάξεις, που δεν υπήρχε.
Τώρα δρομολογείται η επόμενη φάση της επίθεσης, με τον αντιασφαλιστικό νόμο που θα επιχειρήσει να «περάσει» μέσα στο Δεκέμβρη. Βασικά χαρακτηριστικά και αυτού του νόμου είναι η παραπέρα μείωση των συντάξεων και η αύξηση των εισφορών για τους ασφαλισμένους.
Ταυτόχρονα, οι νέες ενοποιήσεις των Ταμείων κύριας ασφάλισης - πιθανότατα σε ένα «υπερ-ταμείο» - θα οδηγήσουν σε εξίσωση όλων προς τα κάτω σε ό,τι αφορά τις παροχές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την Πρόνοια, ενώ με τη θέσπιση «ενιαίων κανόνων» για όλους τους ασφαλισμένους - εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες - όπως εξαγγέλλει η κυβέρνηση, ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών για τη μικρομεσαία αγροτιά είναι «ένα το κρατούμενο».
Ειδικά για τους αγρότες, οι «καμπάνες» έχουν ήδη αρχίσει να χτυπούν επικίνδυνα. Στον προϋπολογισμό εγγράφονται επιπλέον 102 εκατ. ευρώ εισπράξεις του ΟΓΑ από εισφορές και ταυτόχρονα μείωση της κρατικής επιχορήγησης κατά 145 εκατ. ευρώ. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση απειλεί με διακοπή της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όσους δεν αποπληρώσουν έγκαιρα το χαράτσι που επιβάλλεται από την υποχρεωτική μεταφορά χιλιάδων ασφαλισμένων σε ανώτερη κλάση, που συνοδεύεται από αύξηση εισφορών.
Αν αυτά γίνονται τώρα, εύκολα φαντάζεται κανείς πόσοι μικρομεσαίοι αγρότες θα βρεθούν ξεκρέμαστοι όταν τριπλασιαστούν οι εισφορές τους! Να γιατί η μικρομεσαία αγροτιά έχει κάθε λόγο να κλιμακώσει την πάλη της, αλλά και να συμμετάσχει μαζικά στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 3 Δεκέμβρη.
Τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση δεν συνιστούν έκπληξη. Η στόχευση είναι σαφής: Στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, να απαλλαγεί η εργοδοσία από το κόστος της Κοινωνικής Ασφάλισης και το κράτος να εξοικονομήσει χρήματα που θα γίνουν επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Αυτό είναι το «κουκούτσι» κάθε αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης και εκεί πρέπει να στοχεύσει η πάλη των εργαζομένων, ενισχύοντας μέσα από κάθε μάχη τα αντιμονοπωλιακά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά της.

________________
(Από την στήλη «Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ» του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»)
http://www.rizospastis.gr/columnStory.do?publDate=27%2F11%2F2015&id=16034&columnId=7401

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Ενα παράλληλο καθεστώς, έχει εγκαθιδρυθεί στη χώρα.

Ενα παράλληλο καθεστώς, έχει εγκαθιδρυθεί στη χώρα...
Ενα παράλληλο πλέγμα θεσμών, οργανισμών και προσώπων παίρνει τις αποφάσεις και ασκεί την πραγματική εξουσία!
Στην κορυφή της πυραμίδας, οι περιβόητοι Θεσμοί, μαζί με τα ισχυρά κράτη της Ε.Ε. αλλά και τις ΗΠΑ, υπαγορεύουν τις αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Στο εσωτερικό της χώρας, «ανεξάρτητες Αρχές», Διοικήσεις τραπεζών που υπάγονται απευθείας στην ΕΚΤ, εγχώρια μεταπρατικά συμφέροντα και τα μεγάλα ΜΜΕ, λειτουργούν ως τμήματα του νευρικού ιστού του παράλληλου καθεστώτος.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Να γενικεύσουμε την αντίσταση και την ανυπακοή στην καπιταλιστική στρατηγική. Να αγωνιστούμε στην προοπτική της ανατροπής!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ


Τα Μνημόνια αποτελούν ένα σύνθετο πλέγμα μέτρων, τα οποία, σύμφωνα με τους εμπνευστές και διαχειριστές τους, στοχεύουν σε συγκεκριμένους δημοσιονομικούς στόχους: Αύξηση των εσόδων και μείωση των δαπανών του κράτους, πρωτογενή πλεονάσματα.

Μικρή ση­μα­σία έχει σε ποιο βαθμό θα πραγ­μα­το­ποι­η­θούν αυτοί οι στό­χοι, δη­λα­δή σε ποιο βαθμό θα επι­τευ­χθούν οι δια­κη­ρυγ­μέ­νοι στό­χοι των Μνη­μο­νί­ων. Διότι έτσι κι αλ­λιώς, απο­τε­λούν θε­σμο­θέ­τη­ση και στα­θε­ρο­ποί­η­ση του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου πλαι­σί­ου δια­κυ­βέρ­νη­σης, της λι­τό­τη­τας για τις ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις και στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας. Άλ­λω­στε, αν τα απο­τε­λέ­σμα­τα απο­κλί­νουν από τους στό­χους, «απλώς» θα «απαι­τη­θούν» πρό­σθε­τα μέτρα!
Ση­μα­σία λοι­πόν έχουν αυτά κα­θαυ­τά τα μέτρα που συ­νι­στούν το Μνη­μό­νιο: Πε­ρι­κο­πή μι­σθών στο δη­μό­σιο τομέα, μεί­ω­ση συ­ντά­ξε­ων, αυ­ξη­μέ­νη φο­ρο­λο­γία στα χα­μη­λά και με­σαία ει­σο­δή­μα­τα, συ­μπί­ε­ση του μι­σθού και της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής δυ­να­τό­τη­τας των μι­σθω­τών του ιδιω­τι­κού τομέα, μέσα κυ­ρί­ως από την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας, δη­λα­δή τις επι­σφα­λείς μορ­φές απα­σχό­λη­σης και την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» των αγο­ρών εμπο­ρευ­μά­των. Πρό­κει­ται πάνω απ’ όλα, για την από­δο­ση στο κε­φά­λαιο της «ελευ­θε­ρί­ας του»!
«Ελευ­θε­ρί­ας» για μα­ζι­κές απο­λύ­σεις όποτε το απαι­τεί το κρι­τή­ριο για αυ­ξη­μέ­νη κερ­δο­φο­ρία, «ελευ­θε­ρί­ας» για συ­μπί­ε­ση ερ­γα­τι­κών δι­καιω­μά­των, για συ­μπί­ε­ση του επι­πέ­δου των ερ­γα­τι­κών αμοι­βών μέσω των «ελα­στι­κών μορ­φών απα­σχό­λη­σης», για συ­μπί­ε­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού και μέσω αυτού ολό­κλη­ρης της μι­σθο­λο­γι­κής κλί­μα­κας πλην των στε­λε­χών, «ελευ­θε­ρί­ας» που είχε πε­ριο­ρι­στεί μέσα από τους ερ­γα­τι­κούς και λαϊ­κούς αγώ­νες του πα­ρελ­θό­ντος.
Μια κυ­βέρ­νη­ση που υλο­ποιεί ένα τέ­τοιο πρό­γραμ­μα ενί­σχυ­σης των συμ­φε­ρό­ντων του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου μέσα από τον στραγ­γα­λι­σμό των ει­σο­δη­μά­των και της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής ισχύ­ος της ερ­γα­τι­κής τάξης και της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας, δεν είναι τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο και τί­πο­τα λι­γό­τε­ρο από μια κυ­βέρ­νη­ση στην υπη­ρε­σία του κε­φα­λαί­ου, όσο κι αν «απο­στα­σιο­ποιεί­ται» επι­κοι­νω­νια­κά από την πο­λι­τι­κή που υλο­ποιεί.
Απέ­να­ντι σε αυτή την πο­λι­τι­κή πρέ­πει να ορ­γα­νώ­σου­με και να μα­ζι­κο­ποι­ή­σου­με τις αντι­στά­σεις όλων όσων πλήτ­το­νται, των λαϊ­κών τά­ξε­ων και στρω­μά­των. Να ορ­γα­νώ­σου­με ένα κί­νη­μα αντί­στα­σης, ανυ­πα­κο­ής και ανα­τρο­πής, σε αντι­στοι­χία με τις μέχρι σή­με­ρα εξαγ­γε­λί­ες, το πρό­γραμ­μα και τους αγώ­νες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ!
13/8/2015
_________________

Ιστορική ευθύνη έχουν πρώτιστα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αν ψηφιστεί το 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ... είναι βάρβαρο, αντεργατικό και αντιλαϊκό όπως και τα δύο προηγούμενα!

Το 3ο μνημόνιο όπως συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση και το κουαρτέτο των δανειστών είναι βάρβαρο, αντεργατικό και αντιλαϊκό όπως και τα δύο προηγούμενα! 
Είναι κατάπτυστο και ντροπή για όλους αν ψηφιστεί το 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ...... έχουν  ιστορική ευθύνη πρώτιστα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ [που Σφυρίζουν αδιάφορα] που εμείς ψηφίσαμε για Ανατροπή και κατάργηση των μνημονίων...και 61,3% ΟΧΙ σε νέο Μνημόνιο......

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Η Μεγάλη Νίκη του Όχι και οι Πολλαπλασιαστικοί της Αντίκτυποι.

  ΠΟΛΙΤΙΚΗ  




του Φίλιππου Νικολόπουλου
                                                        Δρα Κοινωνιολογίας –Νομικού  


   Η επικράτηση του Οχι στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου με το ποσοστό του 61% ξεπέρασε κάθε προσδοκία!Με κλειστές Τράπεζες ,  με ασφυκτική πίεση των περισσοτέρων τηλεοπτικών καναλιών υπέρ του Ναι, με ένα κλίμα εκφοβισμού των πολιτών για τα χειρότερα, που δημιουργούσαν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης σε συνδυασμό με ψιθυριστές και εκβιάζοντες εργοδότες. Κι όμως  Ελληνικός λαός άντεξε , αντιστάθηκε και αρνήθηκε να εγκρίνει την άδικη και μη βιώσιμη πρόταση των «Θεσμών»!
   Και παρά το ότι   ο χρόνος του Δημοψηφίσματος δεν ήταν ο κατάλληλος ( θα μπορούσε να γίνει πιο πριν , αφού η Ελληνική κυβέρνηση  πίιεζε ανάλογα τις εξελίξειις των διαπραγματεύσεων) και ο λαός είχε αντιληφθεί και κάποια λάθη στις διαπραγματεύσεις( π.χ πώς πέρασαν τα δισεκατομμύρια του ΤΧΣ στο ευρωπαικό ΤΧΣ υπουργεύοντος του κ. Βαρουφάκη; πώς η κ. Σακελλαρίου, άνθρωπος της προηγούμενης κατάστασης ήδη «εμπλεκόμενη» στο σκανδαλο του Ταμιευτηρίου,  έμενε επικεφαλής του ΤΧΣ γιια μεγαλο διάστημα μετά την 25 Ιανουαρίου 2015; γιατί δεν πίεσε η κυβέρνηση γαι συμφωνία πιο γρήγορα , ώστε και οι προθέσεις των «Θεσμών» να φανούν γρηγορότερα πριν εκπνεύσει το πρόγραμμα στο  οποίο βρισκόταν η χώρα; κ.α ). Ωστόσο είχε συνειδητοποιηθεί ότι η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ  προσπαθεί , δεν παραδίδεται , έχει ειλικρίνεια και κρατά σαφώς την αίσθηση των «κόκκινων γραμμών»,. Κι αυτό εκτιμήθηκε και ανάλογα ο λαός στήριξε την γραμμή του πρωθυπουργού του.
    Βέβαια αυτή η νίκη ηταν πέραν κομματικών γραμμών και οριοθετήσεων. Ήταν νίκη ολόκληρου του λαικού κινήματος αντίστασης ενάντια στις άδικες και δυσβάστακτες πολιτικές της ΕΕ που εξυπηρετούν τελικά τη χρηματιστική ολογαρχία. ¨Ήταν νίκη με εθνική ομοψυχία και πατριωτική αποφασιστικότητα
   Παράλληλα προκάλεσε σεισμό στην πλευρά  της επονείδιστης « μνημονιακής» αντιπολίτευσης ( παραίτηση του προεδρου της ΝΔ , αλλά και γενικότερα αίσθηση ότι για δεύτερη φορά η εκστρατεία της κατατρομοκράτησης του ελληνκού λαού δεν  είχε αποτελέσματα), αλλά και σοβαρό προβληματισμό στους εταίρους της Ευρωζώνης , για το πώς πλέον  θα πρέπει να χειιριστούν την κρίση στην Ελλάδα. Η σκληρή γραμμή Μέρκελ – Σόιμπλε αξιακά τουλάχιστον ηττήθηκε. Μέσα στην ίδια την Ευρωζώνη έχει δημιουργηθεί και μια πιο ήπια δεύτερη τάση σε αντίθεση με την γερμανική σκληρή γραμμή λιτότητας. Το ΔΝΤ διαφοροποιείταιι  από την Γερμανία σχετικά με το ζήτημα της διαγραφής του χρέους . Πολλοί λαοί συμπαρατάσσονται με την Ελλάδα και την βλέπουν ως μπροστάρη στον αγώνα  του λεγόμενου Νότου ενάντια στις αδηφάγες τάσεις του παγκόσμιου χρηματιστικού κατεστημένου.
     Ωστόσο δεν πρέπει να παρασυρθούμε απότη μέθη  της νίκης και να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο. Αυτός είναι  έτοιμος και πάλι να κτυπήσει και η ελληνική « Πέμπτη Φάλαγγα» είναι έτοιμη και πάλι εθνοπροδοτικά να βοηθήσει. Το κυβερνών κόμμα πρέπει να διαμορφώσει κουλτούρα μάχης με την απαιτούμενη πειθαρχία  , να ενεργοποιήσει τη λαική βάση και να αξιοποιήσει το δυναμικό που διαθέτει. Τα δύσκολα είναι μπροστά , ενώ παράλληλα  δεν πρέπει να χαθεί και μια αναγκαία αίσθηση ρεαλισμού με βάση την οποία είναι σκόπιμο να  αντιμετωπίσουμε τη συμφωνία για το νέο πρόγραμμα βοήθειας. 
   .     Η λογική των τεχνοκρατών έιναι ισχυρή , αλλά μπροστά σε ένα λαό που θέλει να ζήσει αντιστεκόμενος τελικά λυγίζει !       . 

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

ΕΛΣΤΑΤ: Σε κίνδυνο φτώχειας το 36% του πληθυσμού

   Κοινωνία   
Ο πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανήλθε το 2014 στο 36,0% του πληθυσμού της χώρας σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή.Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στη περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (40,1%).



Σύμφωνα με την έρευνα στον αντίποδα μειωμένο εμφανίζεται το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια στη περίπτωση των εργαζομένων γυναικών και των λοιπών μη οικονομικά ενεργών γυναικών (εκτός συνταξιούχων).
Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ:
Ο πληθυσμός ηλικίας 18-64 ετών που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό εκτιμάται για τους Έλληνες σε 37,6% και για τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα σε 68,3%
Ο πληθυσμός ηλικίας 18-64 ετών που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό εκτιμάται για τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα, αλλά γεννήθηκαν σε χώρα εκτός Ελλάδος σε 63,8%
Το ποσοστό του πληθυσμού, που ενώ δε βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, διαβιεί σε νοικοκυριά με υλική στέρηση αλλά χωρίς χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 7,8%.
Το ποσοστό του πληθυσμού, που δε βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, και διαβιεί σε νοικοκυριά χωρίς υλική στέρηση αλλά με χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 5,2%
Το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας αλλά διαβιεί σε νοικοκυριά χωρίς υλική στέρηση και χωρίς χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 7,3%

Β. Πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας και κατώφλι κίνδυνου φτώχειας

Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 4.608 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 9.677 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών
Το έτος 2014, το 22.1% του συνολικού πληθυσμού της χώρας ήταν σε κίνδυνο φτώχειας όταν το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου εισοδήματος του νοικοκυριού.
Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 888.452 σε σύνολο 4.266.745 νοικοκυριών, και τα μέλη τους σε 2.384.035 στο σύνολο των 10.785.312 ατόμων του πληθυσμού της Χώρας.

Γ. Βασικές διαπιστώσεις

Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0 — 17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 25,5% σημειώνοντας μείωση κατά 3,3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2013, ενώ είναι υψηλότερος κατά 3,4 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού
Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 14,9% και έχει παραμείνει στα ίδια επίπεδα με το 2013
Ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.165.800 άτομα ή σε 19,4% του πληθυσμού ηλικίας 18 - 59 ετών, ενώ το προηγούμενο έτος (2013) ανερχόταν σε 1.200.800 άτομα (Πίνακας 18).
Από τη μία πλευρά, αύξηση σημείωσε το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια, ως προς το σύνολο του πληθυσμού, στη περίπτωση των:

• Εργαζομένων ανδρών κατά 2,0 ποσοστιαίες μονάδες (15,4%)
• Ανέργων ανδρών κατά 1,2 ποσοστιαίες μονάδες (51,9%)
• Νοικοκυριών με δύο ενήλικες κάτω των 65 ετών κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες (18,4%)
• Νοικοκυριών χωρίς εξαρτώμενα παιδιά κατά 0,8 ποσοστιαίες μονάδες (18,7%)


______________
- δείτε: http://left.gr/news/elstat-se-kindyno-ftoheias-36-toy-plithysmoy#sthash.uCQOmVCX.dpuf

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Ναόμι Κλάιν: Η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ από χρεοκοπία

  ΠΟΛΙΤΙΚΗ  

«Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η Ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Έχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι».
Στο βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν υπάρχει μια λεπτομερέστατη καταγραφή της δράσης του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες την τελευταία 30ετία, όπου αποτυπώνονται οι δραματικές επιπτώσεις της παρέμβασής του, κυρίως στη Λατινική Αμερική (Αργεντινή, Βολιβία), αλλά επίσης στη Ρωσία.
«Παρακολουθώ από πολύ κοντά την ελληνική κρίση και φυσικά την παρέμβαση της τρόικας του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» η κυρία Κλάιν.
«Αυτό που με εντυπωσίασε» σημειώνει, «ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, ήταν ότι οι Έλληνες αντιστάθηκαν στα όσα πήγαιναν να τους επιβληθούν. Όταν μάλιστα και στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαμε την κρίση με τις τράπεζες, επεσήμαινα το γεγονός αυτό σε αμερικανούς συνομιλητές μου».
Μετά βέβαια το κλίμα σταδιακά άλλαξε. «Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, άρχισε η “εκπαίδευση”. Κατ΄ αρχάς, το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα.
Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου».
«Πρόκειται» τονίζει η γνωστή συγγραφέας «για μια κλασική περίπτωση όπου οι κυβερνήσεις βρίσκουν το κατάλληλο άλλοθι. Αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ας φέρουμε κάποιους άλλους να το κάνουν για εμάς».
Κατά μία έννοια, «η περίπτωση της Ελλάδας είναι εμβληματική. Στην πορεία, ο στόχος από την παρέμβαση της τρόικας άλλαξε» υπογραμμίζει.
«Αν το δει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μιλάμε πλέον απλώς για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της οικονομίας. O σκοπός είναι η απενοχοποίηση των τραπεζών, η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων» λέει η κυρία Κλάιν.

«Σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία»

«Στην Ουάσιγκτον υπάρχουν ορισμένα θέματα ταμπού και ο Ομπάμα δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει αυτό» λέει η κυρία Κλάιν για τον Αμερικανό πρόεδρο.
«Γιατί το κοστούμι του ΔΝΤ δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε χώρας και είναι ίδιο για όλες;» ήταν μία από τις ερωτήσεις προς την κυρία Κλάιν.
«Πραγματικά δεν μπορώ να σας δώσω ξεκάθαρη απάντηση» παραδέχεται με μια μικρή δόση ενοχής.
«Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάλαβαν ας πούμε ότι, καθώς η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση, ο πληθωρισμός λογικά θα ανέβαινε. Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο» προσθέτει.
«Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι το ΔΝΤ θα άλλαζε μυαλά. Περιμέναμε ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο θα υπερίσχυε του αμερικανικού. Τώρα γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο παραμένει άγνωστο. Ίσως οι άνθρωποι του ΔΝΤ να έχουν πέσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ιδεολογική παγίδα».
Ωστόσο, όπως εξηγεί η κυρία Κλάιν, μετά και την εμπειρία της Αργεντινής, «το ΔΝΤ ήταν έτοιμο κυριολεκτικά να χρεοκοπήσει, τόσο ιδεολογικά όσο και χρηματικά. Σε αυτό είχε βοηθήσει και η οικονομική κρίση μετά το 2008. Μην ξεχνάτε ότι το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του.
Και βέβαια η εικόνα του στον αναπτυσσόμενο κόσμο ήταν τόσο κακή που οι ηγεσίες των χωρών αυτών δεν ήθελαν να το δουν μπροστά τους».
«Τώρα όμως» επισημαίνει «το ΔΝΤ βρήκε μια νέα “αγορά”: την Ευρώπη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία».
_______________

http://www.tribune.gr/politics/news/article/133220/naomi-klain-i-ellada-esose-to-dnt-apo-chreokopia-apokalipsi-vomva.html?utm_content=bufferd2fad&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

"Οποιαδήποτε συμφωνία είναι καλύτερη από τη ρήξη".

Και τώρα περιμένω απαντήσεις από εκείνους που λένε: "Οποιαδήποτε συμφωνία είναι καλύτερη από τη ρήξη".
Αν τα πράγματα είναι όπως τα μαθαίνουμε: - ΦΠΑ στο 11% (από 6,5%) για φάρμακα, βιβλία και τρόφιμα. Καλύτερο από τη ρήξη;
- ΦΠΑ στο 23% (από το 13%) στο ρεύμα. Καλύτερο από τη ρήξη;
- Κατάργηση ΕΚΑΣ. Καλύτερο από τη ρήξη;
- Μείωση συντάξεων. Καλύτερο από τη ρήξη;
- Απελευθέρωση απολύσεων. Καλύτερο από τη ρήξη;


** Παρόλα αυτά εμείς αύριο, Παρασκευή, δεν πληρώνουμε τη δόση στο ΔΝΤ ??

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

«Η μεθοδική κριτική στην κοινωνία της κατανάλωσης»

          συνέντευξη στον Νίκο Κουρμουλή  *        




Η έλευση της Αλίς Μπεκέρ-Χο στην Ελλάδα, της τελευταίας συντρόφου του ριζοσπάστη διανοητή Γκι Ντεμπόρ, είναι κορυφαίας σημασίας.
Μια εξέχουσα φωνή της Καταστασιακής Διεθνούς, που άφησε το ισχυρό χνάρι της στην παγκόσμια γεωγραφία των ανατρεπτικών κινημάτων, στο κοσμοείδωλο της τέχνης.


Ο Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης συγγρα-φέας, μεταφραστής, μελετητής και συλλέκτης αναρίθμητων εννοιολογικών και βιογραφικών αρχείων, κομιστής κειμενικών αξιών της πρωτοπορίας, στο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο το «Βορειοδυτικό πέρασμα» (εκδ Κριτική), που αποτελεί μια εμπλουτισμένη ανατύπωση της παλιότερης έκδοσης, ανατέμνει τις μέρες και τις ιδέες που γέννησαν και ανάθρεψαν την Καταστασιακή Διεθνή.

«Οι τέχνες του μέλλοντος θα είναι αναστατώσεις καταστάσεων ή τίποτα». Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης μας μιλά συνοπτικά για όλα τα παραπάνω, την σημασία της επίσκεψης της Αλίς Μπεκέρ-Χο-Ντεμπόρ (24-25/4, στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Γαβριηλίδης «Poems & Crimes»), αλλά και για το μικρό χρονικό μιας αγάπης που κάνει την καθημερινότητα τέχνη («Αγάπη/Love» εκδ Εστία)

1. Στις αρχές του 21ου αιώνα, παρατηρείται το εξής φαινόμενο: Από την μια μεριά υπάρχει μια καταναγκαστική σχεδόν επιστροφή στις παραστατικές τέχνες (στον ρεαλισμό) για να ξαναβρούμε υποτίθεται το χαμένο νόημα ελέω κρίσης και από τηνάλλη, ιδιαίτερα όλο και περισσότεροι νέοι ασπάζονται αναφανδόν τις αρχές της Καταστασιακής Διεθνούς. Πως το εξηγείς αυτό;
Η επιστροφή δεν είναι καταναγκαστική. Και δεν παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα. Δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ η αναζήτηση του νοήματος. Παίρνει διαφορετικές μορφές ανάλογα με την περίοδο και τις ανάγκες της περιόδου. Πρόκειται, τον τελευταίο καιρό, για μια προσήλωση στον άνθρωπο και το πρόσωπο. Για μια εκ νέου ανακάλυψη του βλέμματος. Για μια εκ νέου εστίαση στα δάχτυλα, στα χείλη, στα μάτια. Για μια εκ νέου εξερεύνηση αυτού του σύμπαντος που λέγεται ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θυμίζω πόσο και πώς έχει εξερευνήσει το αυτό το σύμπαν ο Μπέλα Ταρ. Ή ο Λάσλο Κρασναχορκάι.
Οι καταστασιακοί θέλησαν, και τα κατάφεραν, να ασκήσουν μεθοδική κριτική στη λεγόμενη κοινωνία της κατανάλωσης. Και, παράλληλα, να επινοήσουν νέου τύπου συμπεριφορές. Μια νέου τύπου ηθική. Η κριτική που άσκησαν στην έκπτωση των αξιών μέσα στην καθημερινότητα, στην παρακμή της περιπέτειας και του ποιητικού τρόπου ζωής, στην επέλαση του ψεύτικου και του φαινομενικού, γίνεται και πάλι επίκαιρη και αγκαλιάζεται από πολλούς ανήσυχους νέους.

2. Τι σηματοδοτεί η έλευση της Aλίς Μπεκέρ-Χο, της τελευταίας συντρόφου του ΓκιΝτεμπόρ στην Ελλάδα; 
Η Αλίς Μπεκέρ-Χο γνώρισε τον Γκι Ντεμπόρ το 1963 και έμεινε μαζί του, συμμετέχοντας σε όλα τα εγχειρήματά του, τριάντα χρόνια, έως τον θάνατο του Ντεμπόρ, το 1994. Στην Ελλάδα οι ιδέες του Ντεμπόρ ενέπνευσαν πολύ κόσμο, ήδη από την αυγή της Μεταπολίτευσης. Ο Ευγένιος Αρανίτσης έστησε έναν εκδοτικό οίκο, τον Άκμωνα, με καταστασιακό προσανατολισμό. Ο αείμνηστος Χρήστος Κωνσταντινίδης εξέδωσε στη Διεθνή Βιβλιοθήκη σημαντικά καταστασιακά έργα. Ο Γιάννης Δ. Ιωαννίδης εκπόνησε πολύτιμες μεταφράσεις καταστασιακών κειμένων, και του οφείλουμε διαρκή συγχαρητήρια για τον τόμο Το Ξεπέρασμα της Τέχνης(εκδόσεις ύψιλον/ βιβλία). Ο Γιώργος Γαρμπής, στις εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, εστίασε επίσης στον καταστασιακό χώρο.
Ήταν φυσικό κάποια στιγμή να έρθει η Αλίς στην Ελλάδα. Έριξα την ιδέα, και την καλέσαμε. Δέχτηκε με χαρά. Οι εκδόσεις Γαβριηλίδης εκδίδουν την ποιητική της συλλογή Βαθυγάλαζο με τρίγωνο κενό, μεταφρασμένη από την εκλεκτή Βανέσσα Θεοδωροπούλου. Η Βανέσσα είναι φίλη της Αλίς και μάλιστα έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στο Παρίσι με θέμα τους καταστασιακούς. Συζητάμε ήδη για την συστηματική και οργανωμένη έκδοση των Απάντων του Γκι Ντεμπόρ.

3. Η Aλίς συνυπέγραψε παρέα με τον Ντεμπόρ το "Παιχνίδι του Πολέμου". Πες μας για την έμπνευση και την αρχιτεκτονική των κινήσεων του “παιχνιδιού”.
Το Παιχνίδι του Πολέμου είναι έργο του Ντεμπόρ, και πρόκειται για ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που βασίζεται στις θεωρίες του Καρλ φον Κλαούζεβιτς για τη διεξαγωγή εχθροπραξιών. Ο Ντεμπόρ συνέλαβε την ιδέα του παιχνιδιού αυτού στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Συνδυάζει το σκάκι με το πόκερ, και εξοικειώνει το παίκτη με την τακτική και τη στρατηγική. Το βιβλίο με τίτλο Παιχνίδι του Πολέμου αποτελείται από την αναλυτική και σχολιασμένη καταγραφή των κινήσεων μιας παρτίδας του παιχνιδιού, και από τους κανόνες του, συν πολλά, απαραίτητα και διαφωτιστικά, σχεδιαγράμματα.

4. Πως βιώνει η ίδια η Aλίς (μέσα από τα κείμενα της πάντα) την κορύφωση και τονσταδιακό υποφωτισμό της πρωτοπορίας, μέχρι την αυτοκτονία του Ντεμπόρ.
Δεν υπάρχει κανένας υποφωτισμός του καταστασιακού κινήματος. Απεναντίας. Το κίνημα έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο με τον Μάη του 1968. Ο Ντεμπόρ άνοιξε έναν άλλο, από το 1968 έως την αυτοκτονία του, που ας θυμίσω ότι δεν είχε να κάνει με απογοήτευση, απελπισία, ή απόγνωση, αλλά με την εξαίσια επιμονή του να παραμείνει πιστός στις προτιμήσεις του. Ο Ντεμπόρ στο διάστημα αυτό κατόρθωσε, παρέα με την Αλίς και στενούς φίλους και συνεργάτες, να κάνει κτήμα κοινόν τις ιδέες του και την προϊστορία τους. Σε αυτό συμβάλλουν και τα προσωπικά έργα της Αλίς, οι μελέτες της σχετικά με την ζαργκόν, τη γλώσσα των λεγόμενων επικίνδυνων τάξεων, που αποτέλεσαν πηγή εμπνεύσεως για τον Ντεμπόρ και τους καταστασιακούς. 

5. Τα τελευταία χρόνια βρίσκεσαι σε εκδοτική ευεξία. Που οφείλεται αυτή σου η όρεξη;
Συστηματοποιώ πληροφορίες και υλικό που συλλέγω εδώ και κάμποσο καιρό. Συνομιλώ με πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους, συνομήλικούς μου αλλά και πολύ νεότερους. Διαπιστώνω ότι είναι ευπρόσδεκτη η υπενθύμιση των όσων έκαναν και είπαν οι μπητνίκοι και οι καταστασιακοί που με απασχολούν από την εφηβεία μου. Θεωρώ πολύ ενδιαφέρον το να ρίξω στο τραπέζι μερικές κρίσιμες ιδέες για το τι σημαίνει να ζεις ποιητικά. Αυτά, συν η αντίστοιχη όρεξη, τριών λαμπρών εκδοτών —της Εύας Καραϊτίδη από την Εστία, του Σάμη Γαβριηλίδη που μαζί με τον Φοίβο Βλάχο και την Βάσω Κυριαζάκου στηρίζουν πολλά σχέδιά μου, και της Μάγγης Μίνογλου των εκδόσεων Κριτική— με οδήγησαν στο να καταστρώσω ένα μακρόπνοο συγγραφική και εκδοτικό πρόγραμμα. Το ότι έχω διαρκώς στο πλευρό μου την ταλαντούχο εικαστικό Ελεάννα Μαρτίνου είναι σπουδαίο στήριγμα.

6. Τι σε ώθησε στην φετινή εμπλουτισμένη ομολογουμένως ανατύπωση τουκορυφαίου χρονικού-μελέτη, το "Βορειοδυτικό Πέρασμα" (εκδ Κριτική).
Ύστερα από γόνιμες συζητήσεις με τη Μάγγη Μίνογλου, προχωρήσαμε στο στήσιμο μιας σειράς που λέγεται Radio Bookspotting. Πρόκειται για βιβλία σχετικά με τους καταστασιακούς, του μπήτνικ, τις μορφές της πρωτοπορίας του 20ού αιώνα, το ροκ, τον κινηματογράφο της εναντίωσης. Ξεκινήσαμε με το Βορειοδυτικό Πέρασμα, που εξιστορεί την περιπέτεια των καταστασιακών, συνεχίζουμε με το βιβλίο Guy Debord/Ποίηση & Επανάσταση, και θα συνεχίσουμε με ένα πόνημα για τον William S. Burroughs. 

7. Τι συντελείται στην μεταπολεμική πρωτοπορία για να φτάσουμε μέχρι την σύναξητης Καταστασιακής Διεθνούς. 
Το μακελειό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχε διαλύσει τις λεγόμενες ιστορικές πρωτοτοπορίες, ιδίως τον υπερρεαλισμό. Στη μεταπολεμική εποχή, τολμηροί νέοι αποφάσισαν να πάρουν, θρασύτατα και αυθαίρετα, τη σκυτάλη και να τιμήσουν το Dada και τον υπερρεαλισμό, με σκανδαλώδη έργα και κυρίως με έναν σκανδαλώδη τρόπο ζωής. Ο Ντεμπόρ, συνέταξε τα θεωρητικά κίνημα αυτού του ρεύματος, και έδωσε σχήμα και μορφή στο θράσος και την τόλμη. Ίδρυσε έτσι την Λεττριστική Διεθνή (Internationale Lettriste) που με όργανο το Potlatch άσκησε κριτική στον αδιέξοδο μοντερνισμό του νέου μυθοστορήματος και της αφηρημένης τέχνης. Αλλά και στον τρόπο ζωής στο μεταπολεμικό Παρίσι. Μετά, ίδρυσε την Καταστασιακή Διεθνή (Internationale Situationniste) που προχώρησε σε πιο διεξοδικές κριτικές και προτάσεις.

8. Πες μας με ποιους τρόπους ο Ντεμπόρ κατάφερε να υπερβεί τον μηδενισμό τωνΛετριστών.
Μπορούμε να πούμε ότι οι Λεττριστές έκαναν ό,τι τους κατέβαινε. Τρελή αποκοτιά και αλκοόλ σε θηριώδεις ποσότητες, θεοπάλαβα σχέδια και εμπρηστικός αυθορμητισμός ήταν τα κυριότερα χαρακτηριστικά μιας χούφτας νέων που συνάζονταν σε ένα, δύο καταγώγια που θα θεωρούσαν στρατηγεία. Ένας από αυτούς σχεδίαζε να ανατινάξει τον Πύργο του Άιφελ, ένας άλλος περιπλανιόταν στο Λονδίνο με χάρτες του Βερολίνου ή του Παρισιού, οι περισσότεροι έκαναν απανωτές απόπειρες αυτοκτονίες, και όλοι μπαινόβγαιναν στα αναμορφωτήρια και τις φυλακές. Πάντως, όλοι διατηρούσαν καλές σχέσεις με το σκάκι και με τη φιλοσοφία, όσο κι αν ακούγεται παράξενο αυτό. Μάλιστα στον ευρύτερο κύκλο τους, υπήρχε μια πόρνη η οποία αρνιόταν να πλαγιάσει με όποιον δεν είχε αφομοιώσει επαρκώς τη διαλεκτική και αγνοούσε τα βασικά κείμενα του Hegel.
Ο Ντεμπόρ μπόρεσε να διακρίνει έναν σπουδαίο πλούτο σ᾽ όλο αυτό το συνονθύλευμα, να ξεχωρίσει τους πιο ενδιαφέροντες συνενόχους, και να προχωρήσει στην υπέρβαση του μηδενισμού και στη διπλή όψη του έργου του: την υπέρβαση της Τέχνης και την πραγμάτωση της Φιλοσοφίας μέσα στην καθημερινή ζωή.

9. Μέσα από τόσες απαραίτητες διαγραφές και αναθεωρήσεις, ποια πρόσωπαθεωρείς ότι συνέβαλλαν αποφασιστικά στην διαμόρφωση των εκρηκτικών Happyfew, εκτός του Ντεμπόρ. 
Με χρονολογική σειρά, ο Isidor Isou (ιδρυτής του Λεττρισμιού), ο Gil Joseph Wolman (μεγάλη μορφή του λεττριστικού κινήματος), η Michèle Bernstein (συγγραφέας και πρώτη σύζυγος του Ντεμπόρ), ο Asger Jorn (σπουδαίος Δανός εικαστικός και θεωρητικός), ο Constant (Ολλανδός ουτοπιστής αρχιτέκτονας), ο κορυφαίος φιλόσοφος Henri Lefebvre (που έστρεψε τη φιλοσοφία στην κριτική της καθημερινής ζωής), ο Raoul Vaneigem (Βέλγος καταστασιακός και στοχαστής), ο Gianfranco Sanguinetti (απαστράπτον Ιταλός καταστασιακός), ο εκδότης Gérard Lebovici, και βεβαίως η Αλίς.

10. Ποιες θεωρείς τις κορυφαίες κειμενικές και κινηματογραφικές εκφράσεις τωνΚαταστασιακών;
Τα δύο κλασικά πια βιβλία Η Κοινωνία του Θεάματος, του Ντεμπόρ, και ηΕπανάσταση της Καθημερινής Ζωής, του Ραούλ Βανεγκέμ, και το φιλμ In girum imusnocte et consumimur igni, του Ντεμπόρ είναι σπουδαίες στιγμές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Πιστεύω ότι θα μας απασχολήσουν πολύ και στο πρώτο μισό του 21ου αιώνα. Και ήδη μας απασχολούν.

11. Ως προέκταση των παραπάνω στο βιβλίο "Αγάπη/Love" (εκδ Εστία), ένα ζευγάρι ζει έξω από τον χωροχρόνο με μόνη αναφορά στην Τέχνη. Άραγε πόσο μπορεί να μας αντέξει η πραγματικότητα;
Το ζευγάρι στο μυθιστόρημά μου Αγάπη/Love ζει κανονικά, αλλά το κανονικό σήμερα έχει γίνει παράξενο, αδιανόητο! Κανονικά, που σημαίνει ότι ο ήρωας ετοιμάζει το ουζάκι και τον μεζέ της ηρωίδας, ακούμε ταξίδια του μέγιστου μάγκα Ιορδάνη Τσομίδη, διαβάζουν, μιλάνε, φιλιούνται, αμύνονται στην κτηνωδία προτάσσοντας την ευαισθησία, απλά πράγματα σα να λέμε, ή μάλλον απλά πράγματα θα έπρεπε να λέμε. Κι έτσι, αντέχουμε την πραγματικότητα και μας αντέχει κι αυτή. Έτσι δεν είναι;
Νίκος Κουρμουλής 

___________________

Κυριακή 12 Απριλίου 2015

Εργατικό Επιμελητήριο Αυστρίας: Η φτωχοποίηση των Ελλήνων οφείλεται στην τρόικα

   Οικονομία   
Η τρόικα συνιστά ένα μόρφωμα εκτός Ευρωπαϊκού Δικαίου, όπως είναι επίσης ο EFSF, ο ESM και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, τονίζει σε συνέντευξή του στη δημόσια Αυστριακή Ραδιοφωνία ο νομικός και ερευνητής του Εργατικού Επιμελητηρίου Αυστρίας, Λούνκας Ομπερντόρφε


Η μαζική φτωχοποίηση των Ελλήνων οφείλεται στη νεοφιλελεύθερη πολιτική ριζικής λιτότητας που ακολουθήθηκε από την τρόικα, η οποία συνιστά ένα μόρφωμα εκτός Ευρωπαϊκού Δικαίου, όπως είναι επίσης ο EFSF, ο ESM και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, τονίζει σε συνέντευξή του στη δημόσια Αυστριακή Ραδιοφωνία ο νομικός και ερευνητής του Εργατικού Επιμελητηρίου Αυστρίας, Λούνκας Ομπερντόρφερ.
Ο ίδιος θεωρεί ως «σωστό δρόμο» μία αλλαγή των Ευρωπαϊκών Συνθηκών με ταυτόχρονη εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και δικαίωμα άσκησης «βέτο» από μέρους του.
Όπως επισημαίνει ο Λούνκας Ομπερντόρφερ, από το 2010 τα προγράμματα «διάσωσης» της Ελλάδας υπαγορεύονται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιβάλλει ριζική λιτότητα και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσω κοινωνικού «dumping», κάτι που οδήγησε σε μαζική φτωχοποίηση του πληθυσμού, σε μείωση του ΑΕΠ κατά 25% , σε αύξηση της ανεργίας στο 28%, σε αύξηση της παιδικής θνησιμότητας και των αυτοκτονιών, σε εκτίναξη τη δημόσιου χρέους από το 120% το 2010 σε 175% του ΑΕΠ, σήμερα.
Στη συνέντευξή του, το κορυφαίο στέλεχος του Εργατικού Επιμελητηρίου Αυστρίας κάνει παραλληλισμούς με την κρίση της δεκαετίας του 1930 στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και υποστηρίζει τη θέση της νέας ελληνικής κυβέρνησης να εξαχθούν διδάγματα και να συγκληθεί μια Διεθνής Διάσκεψη Χρέους, υπενθυμίζοντας ότι το μεταπολεμικό χρέος της Γερμανίας ήταν υψηλότερο, ανερχόμενο στο 200% του ΑΕΠ και μη βιώσιμο, ώστε να αποφασιστεί τότε η διαγραφή του, που συνετέλεσε στην γερμανική οικονομική ανάκαμψη.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Φόρουμ Αντίστασης και Αλληλεγγύης: Οι εξελίξεις στην Ελλάδα σημείο ανάτασης κι ελπίδας

   Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ της Τύνιδας  

Ούτε τα τρομοκρατικά χτυπήματα ούτε ο άσχημος καιρός εμπόδισαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου από όλον τον πλανήτη να πάρει ενεργά μέρος στις διαδικασίες του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ της Τύνιδας στην πανεπιστημιούπολη του El Manar. Το φόρουμ ξεκίνησε με την πορεία της Τρίτης 24 Μαρτίου στο μουσείο Μπαρντό, πεδίο της επίθεσης των τζιχαντιστών έξι μέρες πριν, και έκλεισε με πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη το Σάββατο 28 Μαρτίου.
Οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που συμμετείχαν στις πορείες και εργασίες του Φόρουμ προβάλαν ένα άλλο όραμα αξιοπρέπειας, δημοκρατίας, φιλίας και αλληλεγγύης αντιστεκόμενοι στο κλίμα μίσους, τρομοκρατίας και φόβου στον απόηχο της τορμοκρατικής επίθεσης. Όπως έλεγαν Τυνήσιοι αγωνιστές, "είμαστε πιο δυνατοί από τους τζιχαντιστές, γι' αυτό δεν φοβόμαστε". Αναμφίβολα η διενέργεια του Παγκόσμιου Φόρουμ, παρά τις απειλές (μέσω Twitter) για τρομοκρατική επίθεση την Παρασκευή 27 Μαρτίου, αποτέλεσε έμπρακτη πράξη αντίστασης και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς.
Επιπλέον οι πολυπληθείς και ιδιαίτερα ζωντανές αντιπροσωπείες, κυρίως από τις χώρες του Μαγκρέμπ, όπου συναντιούνταν παλιότερα κινήματα με αυτά μετά την αραβική άνοιξη, αντηχούσαν ακόμα κάτι από τη δυναμική της τελευταίας. Επίσης αυτό δηλωνόταν και από την πλειοψηφική παρουσία της νεολαίας των αραβικών, κυρίως, χωρών, αλλά όχι μόνο, παντού στο Φόρουμ, από τα εργαστήρια και τους εθελοντές μέχρι τις αυτοσχέδιες διαδηλώσεις και τραγούδια στο χώρο του φόρουμ.
Η ελπίδα που η πολιτική ανατροπή στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στο φόντο των εν εξελίξει σκληρών διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, έχει προκαλέσει διεθνώς αποτέλεσε μία από τις θεματικές του Φόρουμ. Επίκεντρο των σχτικών εργαστηρίων και σεμιναρίων ήταν η διεθνοποίηση της προσπάθειας ελληνικού λαού και κυβέρνησης μέσω της ανάπτυξης μίας διεθνούς ατζέντας δράσεων αλληλεγγύης.
Οργανώθηκαν πάνω από δέκα σχετικές συζητήσεις στις διεργασίες του Φόρουμ, κύρια από ευρωπαϊκά δίκτυα (Τransform, Αttac, Arci κ.λπ.), με κύρια θέματα τον πανευρωπαϊκό συντονισμό των δράσεων και των κινημάτων αλληλεγγύης προς την Ελλάδα από τη μία και το άνοιγμα του ζητήματος διαγραφής του χρέους στην Ευρώπη από την άλλη, με αφορμή και τη σύσταση της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους στην Ελλάδα.
Επίσης απασχόλησαν η σχέση κοινωνικών κινημάτων, θεσμών και Αριστεράς στην κυβέρνηση, στην κατεύθυνση ανάδειξης ενός άλλου υποδείγματος πολιτικής οργάνωσης και συμμετοχικής δημοκρατίας, όπως και το ζήτημα ανάδειξης της Μεσογείου, ως κοινού χώρου των λαών της περιοχής. Στις συζητήσεις αυτές, όπως και σε πολλές άλλες, που αφορούσαν το μεταναστευτικό, την αλληλέγγυα οικονομία και τα κοινά, τα κινήματα πόλης, την υγεία κ.λπ. συμμετείχαν, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, η Αλληλεγγύη για Όλους, το ΚΙΦΑ Αθηνών, η ΑΚ και άλλοι αγωνιστές.
Τα αποτελέσματα και οι προτάσεις των διαφόρων συναντήσεων συνέθεσαν τα αποτελέσματα μίας από τις θεματικές καταληκτικές συνελεύσεις του Φόρουμ με τίτλο "Ο ελληνικός άνεμος". Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η απόφαση - κάλεσμα της συνέλευσης: "Το μέλλον των λαών της Ευρώπης συνδέεται με το μέλλον του ελληνικού λαού. Μαζί θα χτίσουμε μία άλλη Ευρώπη! Η ώρα να δράσουμε είναι τώρα!", αναγνωρίζοντας πως "τα κοινωνικά κινήματα μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο και πρέπει να αναλάβουν τις επόμενες εβδομάδες δράσεις αποφασιστικής αντίστασης στις απειλές των ευρωπαϊκών θεσμών προς τον ελληνικό λαό και την κυβέρνηση".
Πρώτη από τις δράσεις διεθνούς αλληλεγγύης είναι το κάλεσμα των ευρωπαϊκών συνδικάτων να αναδείξουν την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα σε κεντρικό θέμα της φετινής πρωτομαγιάς, ως μήνυμα αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας, ενώ ετοιμάζονται μία σειρά διεθνείς συναντήσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη κατά τη διάρκεια του έτους.
Δίπλα στις διεργασίες του Κοινωνικού Φόρουμ, πραγματοποιήθηκε και το Κοινοβουλευτικό Φόρουμ, όπου την Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσώπευσαν ο ευρωβουλευτής Στ. Κούλογλου και ο βουλευτής Βασ. Χατζηλάμπρου. Συμμετείχαν ως βασικοί ομιλητές στα πάνελ "Δράσεις για την ειρήνη" και "Το χρέος μέσο κυριαρχίας πάνω στους λαούς" αντίστοιχα.
Στην τελευταία συμμετείχαν στο πάνελ και ο πρόεδρος του Λαϊκού Μετώπου της Τυνησίας και η πρόεδρος της GUE και στέλεχος της Die Linke, Γκάμπι Τσίμερ. Η συμμετοχή στο Κοινοβουλευτικό Φόρουμ ήταν μεγάλη, με ιδιαίτερα έντονη την παρουσία και το ενδιαφέρον αντιπροσώπων των χωρών του παγκόσμιου Νότου. Επίσης πραγματοποιήθηκε συνάντηση ανάμεσα σε αντιπροσωπείες του ΣΥΡΙΖΑ και του Λαϊκού Μετώπου της Τυνησίας.
Η συμμετοχή στο Φόρουμ υπογράμμισε για άλλη μια φορά την ανάγκη διεθνοποίησης των αγώνων και των κινηματικών διαδικασιών και πιο ειδικά για εμάς την κεντρική θέση που έχει η προσπάθεια ελληνικού λαού, Αριστεράς και κυβέρνησης στη διάνοιξη εναλλακτικών πέρα από τον νεοφιλελευθερισμό για τα κινήματα και τους λαούς του πλανήτη. Η ζέση με την οποία υποδέχονταν, ρωτούσαν και συζητούσαν, στήνονταν δίπλα στις σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ να φωτογραφηθούν, μας γέμιζαν χαρά αλλά και αίσθηση της μεγάλης ευθύνης που μας αναλογεί.
Χρήστος Γιοβανόπουλος
________________

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Μανώλης Γλέζος: ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ΄ αυτή την ψευδαίσθηση.


Άρθρο του Μανώλη Γλέζου: “Πριν είναι αργά”

- Κυβέρνηση : "Είμαστε σε σκληρή διαπραγμάτευση"

  • 22.02.2015 , 14:45



H εξέλιξη της διαπραγμάτευσης δεν συμβαδίζει με την εντολή της 25ης Ιανουαρίου επισημαίνει σε άρθρο του που αναρτήθηκε στο μπλογκ «Κίνηση Ενεργοί Πολίτες» o Μανώλης Γλέζος, και σχολιάζει ότι δεν αλλάζει την προηγούμενη κατάσταση.
Καλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να τοποθετηθεί και προσθέτει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν άλλες υποχωρήσεις καθώς "οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης".
"Είναι πιθανόν ο Μανώλης Γλέζος να μην είναι καλά πληροφορημένος για τη σκληρή και επίπονη διαπραγμάτευση η οποία συνεχίζεται. Διαπραγμάτευση για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού" σχολιάζουν κυβερνητικοί κύκλοι
Ολόκληρο το άρθρο του Μανώλη Γλέζου 


Η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.
Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015.
Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.
Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας.
Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της.
Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη.
Κρίμα και πάλι κρίμα.
Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ΄ αυτή την ψευδαίσθηση.
Πριν, όμως, προχωρήσει το κακό.
Πριν να είναι πολύ αργά, ας αντιδράσουμε.

Πριν απ΄όλα τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτες συνελεύσεις, όλων των βαθμίδων των οργανώσεων να αποφασίσουν αν δέχονται αυτήν την κατάσταση.
Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. 
Κατ΄αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.
Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης".


ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΜΑΡΑΘΩΝΑ: ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: Σαρώνει ο Τσίπρας με 87%

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΜΑΡΑΘΩΝΑ: ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: Σαρώνει ο Τσίπρας με 87%:   ΠΟΛΙΤΙΚΗ    Κυριακή, 22 Φεβρουαρίου 2015  Ο  πρωθυπουργός της Ελλάδας   Αλέξης Τσίπρας “ Απέχθεια της κοινωνίας για τον ...


Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Paul Mason: Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει την ένωση των κρατών της

Οι ευρωπαίοι τώρα πρέπει να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν την ένωση, ή αν θα έρθουν αντιμέτωποι με τη διάλυση. Οι ίδιοι οι πληθυσμοί τους δεν θα δεχθούν αυτό το συνδυασμό της οικονομικής στασιμότητας και της πολιτικής ωχρότητας για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Άρθρο της Maya Osborne για το Verso.
Ο ΟΟΣΑ δεν θα διαψεύσει τον εαυτό του, αλλά οι προβλέψεις πενήντα χρόνων από τους οικονομολόγους του το 2014 είχαν μια τρομερή επίπτωση: για τον ανεπτυγμένο κόσμο, το καλύτερο του καπιταλισμού έφτασε στο τέλος του. Μακροπρόθεσμα οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πιθανό να κατασταλούν  από χαμηλή παραγωγικότητα, υψηλές αναλογίες των ηλικιωμένων με νέους εργαζόμενους και ένα επικρεμάμενο πρόβλημα χρέους που, με τη σειρά του, απαιτεί μεγαλύτερη λιτότητα μισθών και διείσδυση του κράτους πρόνοιας.
Για το άμεσο μέλλον, η κρίση έχει δημιουργήσει μια υπερπροσφορά εργαζομένων και κεφαλαίου, καθώς και τον ανεπαρκή εφοδιασμό μέρους των κερδών, των μισθών, πληθωρισμό και ανάπτυξη. Και αυτό αλλάζει το μακροοικονομικό παιχνίδι. Η εθνική οικονομική στρατηγική, για το σύνολο της νεοφιλελεύθερης εποχής, έχει στηριχθεί στην παραδοχή ότι το παγκόσμιο παιχνίδι ήταν «win-win», και ο καλύτερος τρόπος για να κινηθεί ήταν μέσω της συνεργασίας.
Όμως, κατά το έβδομο έτος της μετα-Lehman λιτότητας, αυτό δεν ισχύει πλέον. Η ύφεση έχει μετατραπεί σε μια μακρά στασιμότητα για ανεπτυγμένο κόσμο, και με κάθε μία από τις χώρες BRIC να αντιμετωπίζει σήμερα μια δομική κρίση, είναι καιρός για τους φορείς χάραξης πολιτικής να προνοήσουν για έναν ορίζοντα πενήντα ετών και να ξανασκεφτούν το μέλλον.
Αν η ανάπτυξη βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία, η επιτακτική ανάγκη για κάθε χώρα είναι, πρώτα, να εξασφαλίσει ένα δίκαιο μερίδιο από αυτή [την ανάπτυξη], και δεύτερον, αν είναι δυνατόν ακόμη περισσότερο.
Και ότι, ουσιαστικά είναι αυτό που τρεις από τους τέσσερις σημαντικούς παράγοντες στην παγκόσμια οικονομία έχουν αρχίσει να κάνουν: Η Αμερική, μέσω του δημοσιονομικού ελλείμματος, τη διάσωση των τραπεζών και την πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης, έχει στριμώξει το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης των διαθέσιμων προς τη Δύση, και η Ιαπωνία και η Κίνα είναι τώρα στριμωγμένες σε ακήρυχτο πόλεμο νομισμάτων, η κάθε μία με τη χρήση χαλαρής νομισματικής πολιτικής για τη διατήρηση της ανάπτυξης
Μόνο η Ευρώπη αρνείται να ανταγωνιστεί Εθνικές ελίτ, και η υπερεθνική ελίτ γύρω από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, μπορεί μόνο να διορθώσει την καταστροφή που οδήγησε την ήπειρο προς την στασιμότητα.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ενήργησε σταθερά αργά, και συντηρητικά, με τη χρήση της νομισματικής πολιτικής για την άμβλυνση της κρίσης στασιμότητας. Μόνο το 2012, αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή κρίση των ομολόγων, άρχισε να χρησιμοποιεί τα εργαλεία της πολιτικής αντισυμβατικά. Ακόμη και τώρα, με αυτές τις πολιτικές, δεν είναι σαφές αν μπορεί να φέρει η ίδια μία ποσοτική χαλάρωση.
Με τη δημοσιονομική πολιτική, όλη η ήπειρος είναι εγκλωβισμένη - κατ ' εντολήν της Γερμανίας - σε μια επιζήμια και περιττή λιτότητα: η πολιτική που δημιουργεί κενά εκροών, 2 ή 3 % του ΑΕΠ, ακόμη και για τις πιο υγιείς οικονομίες θα φαίνονται - στα εγγόνια μας  - σαν τρέλα. Είμαστε αντιμέτωποι με έναν αιώνα στασιμότητας που επιβάλλει στασιμότητα μόνο για να ικανοποιήσει τους κανόνες που σχεδιάστηκαν σε μια προηγούμενη εποχή.
Το βαρόμετρο περί της δυσλειτουργίας της πολιτικής είναι πλέον σαφές: η πολιτική δυσαρέσκεια. Για τα πολιτικά συστήματα,  Ιαπωνία, Κίνα και ακόμη - για όλο τον κόσμο - η Αμερική παραμένει άθικτη. Όμως, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει τώρα μια δεξιά συντηρητική εθνικιστική αντιπολίτευση με διψήφια υποστήριξη: Η UKIP, το Εθνικό Μέτωπο, οι Σουηδοί Δημοκράτες.  Στην Ισπανία και την Ελλάδα, σχεδόν από το πουθενά, εμφανίστηκαν ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα, με σοβαρές πιθανότητες να κερδίσουν στις εκλογές.
Εν όψει της μαζικής ανεργίας και τώρα της πολιτικής απειλής από παρείσακτα κόμματα, η αδιαφορία της ευρωπαϊκής ελίτ είναι εντυπωσιακή. Ήταν πάντα δύσκολο να ξεφύγει από το νεοφιλελευθερισμό: Η ΕΕ ήταν η μόνη ήπειρος της ελεύθερης αγοράς στον κόσμο, που επιβαρύνθηκε με ένα κράτος πρόνοιας υψηλού κόστους και με μία φανερή κοινωνική σύμβαση με το ανθρώπινο δυναμικό του. Πίστευαν στον νεοφιλελευθερισμό πάνω από ό, τι είχαν τη δυνατότητα να τον ασκήσουν.
Έτσι, ενώ η προεδρία των ΗΠΑ μπορεί να ξεφύγει από το «δημοσιονομικό γκρεμό» των διαπραγματεύσεων, μετά από τη διαπραγμάτευση με το Κογκρέσο, η ΕΕ εμμένει στους δικούς της κανόνες, και σε μία σαθρή ιδεολογία, και σαν αποτέλεσμα εκατομμύρια νέοι κάθονται στο σπίτι τους άνεργοι, ζουν με τους γονείς, γεμίζουν τις ώρες τους με «ηλίθιες θέσεις εργασίας" που πληρώνουν ελάχιστα και συμβάλλουν ακόμη λιγότερο.
Για τα συντηρητικά κόμματα, των οποίων η βασική μάζα είναι η  μεσαία τάξη, η οικονομική ελίτ και πλέον ο τεράστιος στρατός μέρους των υπαλλήλων που ζει μέσα στη φυσαλίδα εισοδηματιών, θεωρούν ότι σε πολιτικές κρίσεις αυτός ο τρόπος ζωής είναι βιώσιμος. Για την κεντροαριστερά είναι διαφορετικά. Ο εφησυχασμός αποδείχθηκε ότι είναι αυτοκτονία.
Το ελληνικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ θα προτιμούσε να καταστραφούν παρά να  προστατευθούν οι εργαζόμενοι και η μεσαία τάξη της εκλογικής βάσης από την λιτότητα. Το ισπανικό PSOE έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο που εμφανίστηκε από το πουθενά, ένα ζωντανό αριστερό κόμμα που είχε εκλείψει στο παρελθόν. Στη Σκωτία, το Εργατικό Κόμμα είναι κοντά στην εξαφάνισή του, αφού διεξήγαγε ένα έσχατο αγώνα για την ενότητα με την Αγγλία, ενώ τεράστιες μάζες των νέων και της εργατικής τάξης  ήθελαν την ανεξαρτησία τους σε μια πλατφόρμα κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αυτή είναι μια χλωμή, μάλλον υπερπροσεκτική γενιά μέρους των σοσιαλδημοκρατών. Δεν μπορούν να μιλούν με τη γλώσσα της δικής τους παραδοσιακής βάσης στήριξης, την εργατική τάξη, ούτε με τη γλώσσα της δικτυωμένης νεολαίας, η οποία κατέκλυσε τους δρόμους το 2012. Και αυτό γιατί δεν μπορούν να δουν μια εναλλακτική λύση από τη λιτότητα.
Σε αυτό το βιβλίο, οι συγγραφείς παρουσιάζουν μια εναλλακτική λύση: τη διαχείριση εξόδου από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, ως  κυρίαρχο στις κεντρικές τράπεζες. Υποστηρίζουν την πολιτική ένωση και μια «ένωση μεταβιβάσεων», σύμφωνα με την οποία η φορολογία και οι δαπάνες που συγκεντρώθηκαν, είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν εντός της ΕΕ, τότε, κάθε έργο κοινωνικής δικαιοσύνης πρέπει αναπόφευκτα να συγκρουστεί με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
Για εκείνους που, αντιθέτως, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Ευρώπη μπορεί να μεταρρυθμιστεί με την επίτευξη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανάπτυξης των κοινωνιών και υψηλής κοινωνικής πρόνοιας, οι συγγραφείς κάνουν πολύτιμη υπηρεσία επιδεικνύοντας τι θα πάρουμε: την ήττα όχι από τα επικρατούντα συντηρητικά κόμματα αλλά και από μέρος των δεξιά ευρισκομένων εθνικιστικών αμφισβητιών, και συνολικό μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στην κατεύθυνση μέρους των ετεροδόξων, με φορολογικά επεκτατική οικονομική πολιτική, και το θρίαμβο των νέων αριστερών κομμάτων που έχουν δοκιμαστεί.
Τα έτη 2015 και 2016 είναι κρίσιμα: αυτό που συμβαίνει στη Βρετανία, την Ελλάδα, την Ισπανία και τη Γαλλία, τελικά θα καθορίσει κατά πόσον η Ευρώπη θα καταρρεύσει υπό τη συνδυασμένη πίεση του νέου δικαιώματος και την ανορθόδοξη αριστερά. Αν επιζήσει, τότε η συντριπτική πλειοψηφία του κυρίου ρεύματος των πολιτικών που το θέλουν, θα είναι σήμερα συνδεδεμένοι με πολιτικές που θα κάνουν την επιβίωση συνώνυμη με την στασιμότητα, λιτότητα και κοινωνική αποσύνθεση.
Η επιβίωση της Ευρώπης, σαν πρόγραμμα παράδοσης  κοινωνικής δικαιοσύνης, βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης και δημοκρατικών αξιών, είναι τώρα υπό σοβαρή απειλή. Οι νεοφιλελεύθερες ελίτ της Ευρώπης συγκεντρωμένες στις σύγχρονες Βερσαλλίες  - Νταβός, τα λιμάνια σκαφών αναψυχής και στα φυλασσόμενα αρχοντικά - το αγνοούν.
Εκείνοι που θέλουν μια Ευρώπη ως μέρος της δημοσιονομικής επέκτασης, θαρραλέα και ανορθόδοξη νομισματική πολιτική, και επιθετικό ανταγωνισμό με τον υπόλοιπο κόσμο για την ανάπτυξη, για τους ανθρώπους με ικανότητα υψηλής τεχνολογίας, πρέπει να είναι σε θέση να απαντήσουν: τι θα γίνει αν δεν συμβεί αυτό; Οι συγγραφείς εδώ διευκρινίζουν τη λογική: έξοδος, διάσπαση και ανασύσταση μέρους των έργων κοινωνικής δικαιοσύνης εντός των εθνικών κρατών, ή μικρότερες συμμαχίες των εθνών-κρατών.
Κανείς δεν θέλει μια «επιστροφή στο 1930». αλλά αν - ως υποψιάζομαι - οι πολιτικές μπουν σε ανταγωνιστική φάση εξόδου από την μετά το 2008 εποχή, όταν άρχισε η κρίση, τότε το μάθημα του 1930 είναι ότι ο τελευταίος χάνει.  Η Ευρώπη είχε επτά χρόνια για να επιλύσει την κρίση της μετά-Lehman εποχής, χρησιμοποιώντας τους παλιούς κανόνες και τις μεθόδους, και έχει αποτύχει. Τώρα πρέπει ή να ενωθούν ή να έρθουν αντιμέτωποι με τη διάλυση. Οι ίδιοι οι πληθυσμοί τους δεν θα δεχθούν αυτό το συνδυασμό της οικονομικής στασιμότητας και της πολιτικής ωχρότητας για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.