Να γενικεύσουμε την αντίσταση και την ανυπακοή στην καπιταλιστική στρατηγική. Να αγωνιστούμε στην προοπτική της ανατροπής!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γιάννης Μηλιός | 13.08.205

Τα Μνημόνια αποτελούν ένα σύνθετο πλέγμα μέτρων, τα οποία, σύμφωνα με τους εμπνευστές και διαχειριστές τους, στοχεύουν σε συγκεκριμένους δημοσιονομικούς στόχους: Αύξηση των εσόδων και μείωση των δαπανών του κράτους, πρωτογενή πλεονάσματα.

Μικρή ση­μα­σία έχει σε ποιο βαθμό θα πραγ­μα­το­ποι­η­θούν αυτοί οι στό­χοι, δη­λα­δή σε ποιο βαθμό θα επι­τευ­χθούν οι δια­κη­ρυγ­μέ­νοι στό­χοι των Μνη­μο­νί­ων. Διότι έτσι κι αλ­λιώς, απο­τε­λούν θε­σμο­θέ­τη­ση και στα­θε­ρο­ποί­η­ση του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου πλαι­σί­ου δια­κυ­βέρ­νη­σης, της λι­τό­τη­τας για τις ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις και στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας. Άλ­λω­στε, αν τα απο­τε­λέ­σμα­τα απο­κλί­νουν από τους στό­χους, «απλώς» θα «απαι­τη­θούν» πρό­σθε­τα μέτρα!

Ση­μα­σία λοι­πόν έχουν αυτά κα­θαυ­τά τα μέτρα που συ­νι­στούν το Μνη­μό­νιο: Πε­ρι­κο­πή μι­σθών στο δη­μό­σιο τομέα, μεί­ω­ση συ­ντά­ξε­ων, αυ­ξη­μέ­νη φο­ρο­λο­γία στα χα­μη­λά και με­σαία ει­σο­δή­μα­τα, συ­μπί­ε­ση του μι­σθού και της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής δυ­να­τό­τη­τας των μι­σθω­τών του ιδιω­τι­κού τομέα, μέσα κυ­ρί­ως από την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας, δη­λα­δή τις επι­σφα­λείς μορ­φές απα­σχό­λη­σης και την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» των αγο­ρών εμπο­ρευ­μά­των. Πρό­κει­ται πάνω απ’ όλα, για την από­δο­ση στο κε­φά­λαιο της «ελευ­θε­ρί­ας του»!

«Ελευ­θε­ρί­ας» για μα­ζι­κές απο­λύ­σεις όποτε το απαι­τεί το κρι­τή­ριο για αυ­ξη­μέ­νη κερ­δο­φο­ρία, «ελευ­θε­ρί­ας» για συ­μπί­ε­ση ερ­γα­τι­κών δι­καιω­μά­των, για συ­μπί­ε­ση του επι­πέ­δου των ερ­γα­τι­κών αμοι­βών μέσω των «ελα­στι­κών μορ­φών απα­σχό­λη­σης», για συ­μπί­ε­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού και μέσω αυτού ολό­κλη­ρης της μι­σθο­λο­γι­κής κλί­μα­κας πλην των στε­λε­χών, «ελευ­θε­ρί­ας» που είχε πε­ριο­ρι­στεί μέσα από τους ερ­γα­τι­κούς και λαϊ­κούς αγώ­νες του πα­ρελ­θό­ντος.

Μια κυ­βέρ­νη­ση που υλο­ποιεί ένα τέ­τοιο πρό­γραμ­μα ενί­σχυ­σης των συμ­φε­ρό­ντων του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου μέσα από τον στραγ­γα­λι­σμό των ει­σο­δη­μά­των και της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής ισχύ­ος της ερ­γα­τι­κής τάξης και της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας, δεν είναι τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο και τί­πο­τα λι­γό­τε­ρο από μια κυ­βέρ­νη­ση στην υπη­ρε­σία του κε­φα­λαί­ου, όσο κι αν «απο­στα­σιο­ποιεί­ται» επι­κοι­νω­νια­κά από την πο­λι­τι­κή που υλο­ποιεί.

Απέ­να­ντι σε αυτή την πο­λι­τι­κή πρέ­πει να ορ­γα­νώ­σου­με και να μα­ζι­κο­ποι­ή­σου­με τις αντι­στά­σεις όλων όσων πλήτ­το­νται, των λαϊ­κών τά­ξε­ων και στρω­μά­των. Να ορ­γα­νώ­σου­με ένα κί­νη­μα αντί­στα­σης, ανυ­πα­κο­ής και ανα­τρο­πής, σε αντι­στοι­χία με τις μέχρι σή­με­ρα εξαγ­γε­λί­ες, το πρό­γραμ­μα και τους αγώ­νες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ!

13/8/2015

_________________

http://rproject.gr/article/na-genikeysoyme-tin-antistasi-kai-tin-anypakoi-stin-kapitalistiki-stratigiki-na-agonistoyme