Το "Στέκι Αλληλεγγύης" στην Παλλήνη

Πριν περίπου 2 μήνες ξεκίνησε την λειτουργία του το Στέκι Αλληλεγγύης στην Παλλήνη, από μια ομάδα εθελοντών οι οποίοι συμμερίζονται την ανάγκη να μην αντιμετωπίσει κανείς μόνος του τη φοβερή κρίση που τσακίζει τον λαό μας. 
Οι στόχοι που έβαλε η ομάδα ήταν να αποτελέσει το Στέκι ένα χώρο συνάντησης, αλληλοβοήθειας, ενημέρωσης, αντίστασης σε όσα μας συμβαίνουν αλλά και διασκέδασης με όσα μέσα διαθέτουμε.

Στο πλαίσια  αυτά, διοργανώσαμε :

 α)εκδήλωση -συζήτηση  στις 7 Απριλίου για τα Χρέη των νοικοκυριών και μικρών επαγγελματιών σε Δημόσιο και Τράπεζες .Κάθε Δευτέρα επιτροπή στην οποία συμμετέχει  λογιστής με παράλληλη πρόσβαση σε  δικηγόρο συνεχίζει την ενημέρωση και την υποστήριξη των υπερχρεωμένων  νοικοκυριών και επαγγελματιών .

 β)  Διοργάνωση χαριστικού/ανταλλακτικού παζαριού, το διήμερο 13-14 Απρίλη το οποίο θα συνεχιστεί έως 30/4/2013.

Το παζάρι μας είχε μεγάλη επιτυχία: προσφέρθηκαν και ζητήθηκαν  ρούχα ,παπούτσια ,βιβλία και παιχνίδια σε εξαιρετική κατάσταση, η συμμετοχή ήταν μεγάλη και θα παραμείνει ανοιχτό (στο χώρο του Στεκιού), έως το Πάσχα. .

Παράλληλα με το παζάρι, οργανώσαμε το Σάββατο το βράδυ  γλέντι με  ερασιτέχνες μουσικούς, και την  Κυριακή  στήσαμε Συλλογική Κουζίνα που μαγειρέψαμε όλοι μαζί και μοιραστήκαμε το φαγητό που φτιάξαμε.

Πρόγραμμα δράσεων για το αμέσως επόμενο διάστημα :

Την  εβδομάδα αυτή ξεκίνησαν δωρεάν μαθήματα 

• φωτογραφίας,
• ηλεκτρονικών υπολογιστών για ενήλικες,

Ενώ βρίσκονται στη διαδικασία εκδήλωσης συμμετοχών  τα μαθήματα

• αγγλικών
• ζωγραφικής
• θεατρικού παιχνιδιού
• και αναπνοών γιόγκα

Περιμένουμε προτάσεις και προσφορές που να καλύπτουν κι άλλες ανάγκες .

-

Συμμετοχή  στην απεργία και διαδήλωση της Πρωτομαγιάς.

·       Το βράδυ της Πρωτομαγιάς προβολή στο Στέκι της ταινίας του Ken Loach, «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» (9.00), συζήτηση, κρασάκι.

·       Την Μεγάλη Δευτέρα  το απόγευμα θα  συσκευάσουμε μικρές προσφορές  με πασχαλινά κουλούρια, αυγά και λαμπάδα για οικογένειες που τις  χρειάζονται 

·       Ξεκινούν από τα μέσα Μαΐου σειρά εκδηλώσεων, ομιλιών , παρουσίασης βιβλίων με θέμα «Κρίση-συνέπειες-προτάσεις εξόδου». Το αναλυτικό πρόγραμμα θα κοινοποιηθεί σύντομα

·       Διάλεξη/παρουσίαση: «Η ελαστική και επισφαλής εργασία-συνέπειες για τη νέα γενιά»

·       Σειρά εκδηλώσεων με θέμα «Ψηλαφώντας την ιστορία», με αναγνώσεις βιβλίων, παρουσιάσεις από ιστορικούς και συγγραφείς, προσωπικές μαρτυρίες επιζώντων και προβολές .

Το αναλυτικό πρόγραμμα  θα κοινοποιηθεί σύντομα

Παράλληλα συνεχίζονται οι κινηματογραφικές βραδιές που ήδη ξεκίνησαν, κάθε δεύτερη Παρασκευή  στο Στέκι στις 9 μμ. Η επόμενη, στις 10 Μάη .. Αντί εισιτηρίου θα θέλαμε την προσφορά τροφίμων (π.χ ένα πακέτο μακαρόνια, ρύζι, ένα γάλα εβαπορέ ,γάλα για βρέφη κ.α) που θα δοθούν  σε  συμπολίτες μας που αυτή τη χρονική περίοδο  τα χρειάζονται .

Για όποιες πληροφορίες:

Διεύθυνση Μαυρομιχάλη και Υψηλάντη –δίπλα στο 1^ο Δημοτικό Παλλήνης

Τηλ.698711791

Στο Facebook Στέκι αλληλεγγύης στην Παλλήνη

Stekipallinis.blogspot.com

Μικράκη Βάλια 6946060743 

Φυκούρα Ζέλα 6978447771

Έτος Λαμπράκη το 2013 - παρουσίαση του βιβλίου του Πάνου Τριγάζη με τίτλο «Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης»

Eπίκαιρος 50 χρόνια 

μετά o Λαμπράκης

«Εχουν περάσει 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά τα όσα συμβολίζει όπως και ο αγώνας του για την ειρήνη είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ», ήταν το μήνυμα που πέρασε στη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου του Πάνου Τριγάζη με τίτλο «Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης».

Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εντόπισε αρκετές ομοιότητες της σημερινής κατάστασης με εκείνη του 1963. Χαρακτήρισε τη Χρυσή Αυγή ιδεολογικό συγγενή με τους παρακρατικούς μηχανισμούς της δεκαετίας του 1960, επισήμανε ότι ξανά σήμερα καταπατώνται συνταγματικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, παρομοίασε τον «πόλεμο» που δέχεται το κόμμα του από μερίδα των ΜΜΕ με την ψυχροπολεμική προπαγάνδα κατά της ΕΔΑ και δεσμεύθηκε για τη θέσπιση συνταγματικού άρθρου που θα απαγορεύει την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στην ελληνική επικράτεια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Τιμητικές οι κατηγορίες

Ακόμη, δεν άφησε ασχολίαστη την επίθεση του Γιάννη Πρετεντέρη στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, λέγοντας ότι οι κατηγορίες εναντίον της από τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο μόνο τιμητικές μπορεί να είναι, πεισμώνοντας τα στελέχη της Αριστεράς ακόμα περισσότερο.
Ο ανεξάρτητος βουλευτής, Οδυσσέας Βουδούρης, χαρακτήρισε το βιβλίο άρτιο ιστορικά και τόνισε ότι το επίσημο ελληνικό κράτος πρέπει να απολογηθεί για εγκλήματα που έχει διαπράξει εις βάρος των πολιτών του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις εκτελέσεις αγωνιστών της Αριστεράς.

«Σε αυτό το έργο υπάρχουν σπουδαία στοιχεία για την προσωπικότητα του Λαμπράκη. Η απώλειά του ήταν τεράστια. “Μάρτυρας” δεν υπήρξε μόνο ο ίδιος αλλά ολόκληρη η Aριστερά. Ο Λαμπράκης είχε τη δυνατότητα να αφουγκράζεται τα προβλήματα της κοινωνίας. Τα ελληνικά ΜΜΕ σήμερα δεν δίνουν βήμα στην κοινωνία», είπε ο Αριστείδης Μανωλάκος, ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και μέλος του Δ.Σ της Ανεξάρτητα ΜΜΕ Α.Ε., και συνέχισε: «Ο Λαμπράκης άφησε σπουδαία κληρονομιά στον πολιτισμό και στο φοιτητικό κίνημα. Η συγκρότηση της Νεολαίας Λαμπράκη ανέδειξε μια νέα μετεμφυλιακή γενιά ενεργών πολιτών και ενθάρρυνε την πολιτική δράση. Το φιλειρηνικό κίνημα που προερχόταν από την Αριστερά είχε χαρακτηριστεί φιλοσοβιετικό αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από τον διπολικό κόσμο της εποχής».

Τέλος, ο Πάνος Τριγάζης υπέδειξε την κούρσα των εξοπλισμών με την Τουρκία ως υπεύθυνη για μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους, χαρακτηρίζοντας το φιλειρηνικό κίνημα ως σημαντικό πόλο αντίστασης στη βία και τον νεοναζισμό. Χρέη συντονίστριας εκτελούσε η γιατρός-συγγραφέας Μαρία Αρβανίτη-Σωτηροπούλου.

____________________________
Του Μ.-Α. Κωνσταντόπουλου
09/04/2013

http://www.efsyn.gr/?p=38495

Θέσεις - αντι-θέσεις - υπο-θέσεις της Αριστεράς: Αποδόμηση της εργασίας η στρατηγική απάντηση του κ...

Θέσεις - αντι-θέσεις - υπο-θέσεις της Αριστεράς: Αποδόμηση της εργασίας η στρατηγική απάντηση του κ...:  ΣΧΕΔΙΑ ΧΑΡΤΣ Η ανεργία ανέκαθεν αποτελούσε το δούρειο ίππο για την συμπίεση των εργατικών δικαιωμάτων. Σήμερα, όμως, θα ...

Γράμματα του νεκρού αδερφού, από το μέτωπο του εμφυλίου

Ένας νέος προερχόμενος από ΕΑΜική οικογένεια βρίσκεται να πολεμά και να πεθαίνει στον εμφύλιο, πολεμώντας με τον Εθνικό Στρατό. Ο Κώστας Στοφόρος βρήκε τα γράμματα του συνονόματου θείου του και τα δημοσιεύει στο βιβλίο Του νεκρού αδερφού (41 γράμματα από το μέτωπο του εμφυλίου) για να διασώσει ψηφίδες της πονεμένης ιστορίας του λαού μας.

του Δημήτρη Σταμούλη

Μέσα σε 41 γράμματα αποτυπώνεται η αγωνία του στρατιώτη Στοφόρου Κωνσταντίνου, του 4ου λόχου του 509ου τάγματος, να ξεφύγει από το ζοφερό τοπίο της ορεινής Δυτικής Μακεδονίας όπου κυριαρχούν ο βαρύς χειμώνας και το χιόνι, η αγωνία του να επικοινωνήσει με τους οικείους του επαναλαμβάνοντας μηχανικά τα ίδια θέματα, η κυκλοθυμική εναλλαγή χαράς και πίκρας για την άτακτη αλληλογραφία του, το άγχος του για την τύχη του, για τη μετάθεση που δεν έρχεται, μέχρι το σύντομο τέλος…

Στο εισαγωγικό κομμάτι του βιβλίου περιγράφεται η ιστορία της οικογένειας Στοφόρου. Θα λέγαμε πως είναι μια τυπική ιστορία οικογένειας που συνδέθηκε με την Αντίσταση. Η μητέρα νεκρή σε γερμανικές επιχειρήσεις, αδελφή και ξάδελφος τραυματισμένοι από νάρκες, ο ένας γιος νεκρός στο μέτωπο του εμφυλίου και ο άλλος στη Μακρόνησο, ως μέλος του ΕΑΜ και συμμετέχων στη λαϊκή δικαιοσύνη, άλλα μέλη της ευρύτερης οικογένειας εκτελεσμένα και εξορισμένα. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να ξετυλίξουμε το κουβάρι του χρόνου και του τόπου, όπου τοποθετείται η ζωή και ο θάνατος του Κώστα Στοφόρου.

Ο Κώστας Στοφόρος ήταν εκπρόσωπος της νέας γενιάς της Κατοχής, του δεύτερου κύματος που στελέχωσε την Αντίσταση. Η προηγούμενη γενιά, οι μαχητές της Αλβανίας την ξεκίνησαν και η γενιά του Στοφόρου, οι νεολαίοι της ΕΠΟΝ την γιγάντωσαν με ενθουσιασμό. Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) ιδρύθηκε, πριν 70 χρόνια, στις 23 Φεβρουαρίου 1943 από τη συνένωση δέκα οργανώσεων νεολαίας. Ανάμεσά τους και η ΕΝΑΡ, «Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης», στην οποία ήταν οργανωμένος και ο Κώστας Στοφόρος ως μαθητής Γυμνασίου στο Δαδί. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Χαράλαμπου Στοφόρου, κάτω από τα μάτια των Ιταλών ένας καθηγητής τους μάθαινε τη χρήση των όπλων. Με αυτές τις σκέψεις, ανάμεσα σε άλλες, παρουσίασε το βιβλίο Του νεκρού αδερφού (41 γράμματα από το μέτωπο του Εμφυλίου), ο ιστορικός Γιάννης Σκαλιδάκης σε πρόσφατη εκδήλωση στο Χαλάνδρι.

65 χρόνια μετά, «το 2001, μετά το θάνατο του πατέρα μου και αδερφού του Κώστα, Θύμιου Στοφόρου ήρθαν στα χέρια μου τα γράμματά του, μαζί με άλλα ντοκουμέντα: Ταυτότητα, στρατιωτικό βιβλιάριο, στρατιωτικά έγγραφα, δελτία τροφίμων, σημειώματα, λίγες φωτογραφίες… 41 γράμματα, σταλμένα στους αδερφούς του Γιώργο και Θύμιο, που καλύπτουν σχεδόν όλη τη διάρκεια της σύντομης θητείας του. Το τελευταίο γράφτηκε δυο μέρες πριν το θάνατό του.

Αντέγραψα αυτά τα γράμματα, πρόσθεσα μια εισαγωγή, ζήτησα ένα κείμενο από τον αγαπημένο του εξάδελφο Χαράλαμπο Στοφόρο, έφτιαξα ένα χρονολόγιο και μετά από αρκετή σκέψη, αποφάσισα να προχωρήσω στην έκδοση του βιβλίου, ως πράξη μνήμης», σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου Κώστας Στοφόρος (ανιψιός και συνονόματος του νεκρού στρατιώτη).

Το τραγικότερο σε όλη την υπόθεση είναι πως ο Κώστας Στοφόρος σκοτώθηκε πολεμώντας για κάτι στο οποίο δεν πίστευε

«Οι ηλικίες αυτές, είκοσι ενός χρονών το 1945 ή 1946 ή 1947, ήταν ακριβώς αυτές που είχαν ζήσει τα εφηβικά τους χρόνια στην Κατοχή, με τις περιπέτειες και τους ενθουσιασμούς της. Πολλές χιλιάδες από αυτούς τους υποψήφιους φαντάρους είχαν γνωρίσει ή ήταν μέλη της ΕΠΟΝ (σ.σ. όπως ήταν και η περίπτωση του Κώστα Στοφόρου). Υπήρχε βάσιμη και διάχυτη καχυποψία για τη συμπεριφορά τους σε έναν πόλεμο που, σε πολλές περιπτώσεις, στρεφόταν ενάντια στον εφηβικό τους κόσμο, στις νεανικές εμπειρίες τους. Η αντιφατική και οπωσδήποτε νεφελώδης πολιτική του ΚΚΕ στο ζήτημα της κατάταξης στον στρατό των οργανωμένων μελών και των οπαδών του ελάχιστα καθησύχαζε τη στρατιωτική ηγεσία» (Γιώργος Μαργαρίτης, Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου).

Με «πρόθυμους» συγχωριανούς του καταδότες, όπως σαφώς λέει στα γράμματά του και με δυσπιστία ως προς τα «εθνικά του φρονήματα», βρέθηκε στην πρώτη γραμμή.

Σήμερα διαβάζοντας αυτά τα γράμματα –πολύτιμες και αφιλτράριστες μαρτυρίες που καταρρίπτουν κάθε μεγαλοστομία περί μάχης για τα εθνικά ιδεώδη και υποσκάπτουν τις «υπέρ πατρίδος» ρητορικές– δείχνουν ανάγλυφα ένα τραύμα που ακόμη κουβαλάμε μέσα μας, 65 χρόνια αργότερα.

Σαν επίλογος θα μπορούσαν να γραφτούν αυτά τα λόγια, που αναφέρονται στους μαχητές ενός άλλου εμφυλίου πολέμου, αυτού της Ισπανίας: «Ξέρετε κάτι; Από τότε που τέλειωσε ο πόλεμος, δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να τους σκεφτώ. Ήταν τόσο νέοι… Πέθαναν όλοι. Όλοι νεκροί. Νεκροί. Νεκροί. Όλοι. Κανείς τους δε δοκίμασε τα όμορφα πράγματα της ζωής: κανείς δεν είχε μια γυναίκα μόνο δικιά του, κανείς δεν έζησε το θαύμα να έχει ένα παιδί, κι αυτό το παιδί, γύρω στα τρία ή στα τέσσερά του, να χώνεται στο κρεβάτι του, ανάμεσα σ’ εκείνον και στη γυναίκα του, μια Κυριακή πρωί σ’ ένα ηλιόλουστο δωμάτιο.

Κανείς δεν τους θυμάται, το ξέρετε; Κανείς. Κανείς δεν θυμάται ούτε καν γιατί πέθαναν, γιατί δεν απέκτησαν γυναίκα και παιδιά κι ένα ηλιόλουστο δωμάτιο. Κανείς, κι ακόμα λιγότερο εκείνοι για τους οποίους πολέμησαν. Δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει κανένας μίζερος δρόμος σε κανένα μίζερο χωριό καμιάς σκατοχώρας που θα έχει ποτέ το όνομα κανενός τους. Το καταλαβαίνετε;» (Χαβιέρ Θέρκας, Στρατιώτες της Σαλαμίνας, Πατάκης, μετάφραση Ελισώ Λογοθέτη).

______________________

Υ.Γ. Το βιβλίο κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Για περισσότερες πληροφορίες: stoforos@yahoo.com ή στην ιστοσελίδα του συγγραφέα

_____________________

* από το:http://prin.gr/?p=1138

ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ  ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ 

ΣΤΟ «ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ» ΤΟΥ ΜΑΧΩΜΕ, 

ΑΘΗΝΑ, 3η - 4η ΑΠΡΙΛΗ 2013

Εισαγωγή

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε καταστάσεις και γεγονότα, που θα αφήσουν βαθιά τα ίχνη τους στην ελληνική κοινωνία. Όλοι νοιώθουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες επιλογές και ότι δεν υπάρχον εύκολες λύσεις. Ωστόσο με «λογισμό και όνειρο» χρειάζεται να κάνουμε, με βάση το συμφέρον του λαού, εκείνες τις επιλογές που ανοίγουν ελπιδοφόρους δρόμους στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά. Επιτρέψτε μου να επικεντρώσω στην εισήγηση μου σε τέσσερα σημεία.

1. Η ευρωζώνη είναι προβληματική για τους λαούς και μη βιώσιμη ως «νομισματική και οικονομική ένωση» !

Τα τελευταία χρόνια έχει διαφανεί ότι η ευρωζώνη είναι προβληματική όχι μόνο με όρους «λαών και εργαζόμενων», αλλά ακόμα και με όρους καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Αυτό δεν ήταν καθαρό για τους περισσότερους, ούτε το 1992 με τη Συμφωνία Μαάστριχτ, ούτε το 2000 με την κυκλοφορία του ενιαίου νομίσματος-ευρώ, αλλά ούτε και το 2010, πριν το φούντωμα της κρίσης στην Ελλάδα. Στην πορεία με τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στο πρώτο Μνημόνιο έγινε καθαρά σε πολλούς ότι το οικοδόμημα της ΟΝΕ ήταν «σαθρό» και οι προσπάθειες στήριξης του με νεοφιλελεύθερα υλικά, του προσέδιδαν πιο αντιδραστική μορφή σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Επίσης δεν θα είναι εύκολο να κατανοήσουμε σωστά τις εξελίξεις αν περιοριστούμε απλά στο νόμισμα,δηλ. το ευρώ και δεν συνυπολογίσουμε ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωζώνης ως σύνολο, με τους παλιούς και νέους «πυλώνες» στήριξης της. Θυμίζουμε ότι η Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση (ΟΝΕ) ξεκίνησε με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Σύμφωνο Σταθερότητας, ενώ μετά την κρίση προστέθηκαν ο λεγόμενος «μηχανισμός στήριξης» (EFSF-EMS), το Σύμφωνο για το Ευρώ+, το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, τα εξάμηνα συντονισμού της οικονομικής πολιτικής, κά και τελευταία η τραπεζική εποπτεία. Όλα αυτά δεν βελτιώνουν, αλλά αντίθετα εντείνουν τα νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά της ΟΝΕ και σηματοδοτούν συρρίκνωση και κατάργηση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων, αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, μακροχρόνια προγράμματα λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεις «δημοσίων αγαθών», εντατική ανισοκατανομή εισοδήματος σε όφελος του χρηματιστικού κεφαλαίου, κά.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι γνωστό. Απόκλιση αντί για σύγκλιση οικονομιών, διεύρυνση χάσματος ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητα, παραγωγή «πλεονασμάτων» για τους ισχυρούς (κυρίως τη Γερμανία), ελλείμματα και χρέη για τις αδύναμες οικονομίες. Ταυτόχρονα έχουμε ουσιαστική συρρίκνωση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Το Ευρωκοινοβούλιο παραμένει διακοσμητικός θεσμός, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ έχουν σχεδόν αδρανοποιηθεί, η Γερμανία καθορίζει σχεδόν μόνη της τις τύχες των χωρών της ΕΕ και ειδικότερα της Ευρωζώνης. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το νέο χρόνο οι προϋπολογισμοί των κρατών-μελών θα έχουν πρώτα την έγκριση του Eurogroup και μετά των εθνικών κοινοβουλίων.!

Θα ρωτήσει κανείς αν όλα αυτά είναι καλά και δίκαια.!! Autocritas, non veritas, facit legen.!! «Η δύναμη και όχι η αλήθεια, καθορίζει το νόμο» σύμφωνα με το Ρωμαϊκό Δίκαιο.! Η ΕΕ και η Ευρωζώνη, στηρίζεται στην οικονομική και πολιτική ισχύ, στον ανταγωνισμό και στην ηγεμονία των ισχυρών χωρών και όχι στην ισότιμη συνεργασία και αλληλεγγύη των λαών. Αν αυτό δεν γίνει αντιληπτό, τότε δεν είναι δυνατόν να κατανοηθούν σε βάθος οι εξελίξεις και η πορεία της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη.

Το οικοδόμημα της Ευρωζώνης λόγω της αρχιτεκτονικής του δεν μεταρρυθμίζεται επ’ ωφελεία των «λαών και εργαζόμενων». Ακόμα κι αν επιβιώσει θα είναι ένα αντιδραστική μόρφωμα. Μόνο η ανατροπή και επαναθεμελίωση του μπορεί υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να αντιστοιχηθεί στο «ιστορικά αναγκαίο», δηλ. μια «ένωση ισότιμης συνεργασίας λαών και χωρών» και όχι μια ένωση κεφαλαιοκρατών. Το πώς ακριβώς θα γίνει αυτό, παραμένει ανοικτό ζήτημα για την Αριστερά και αποτελεί «εν δυνάμει» στοιχείο προβληματισμού της σημερινής εκδήλωσης.

2. Η απόρριψη της «πάση θυσία» παραμονής στο ευρώ, οδηγεί αντικειμενικά σε ρήξη με την ευρωζώνη και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα !

Η αμφισβήτηση βιωσιμότητας της ευρωζώνης, αναγνωρίζεται από πολλούς εκπροσώπους ευρέως πολιτικού φάσματος στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Επίσης αναγνωρίζεται ότι η επιλογή συμμετοχής της Ελλάδας στην ΟΝΕ ήταν λάθος, μια επιλογή για την οποία ο ελληνικός λαός ουδέποτε ρωτήθηκε. Παρ’ όλα αυτά οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σήμερα κινούνται στον άξονα «πάση θυσία» παραμονή στην ευρωζώνη.!

Αντίθετα δυνάμεις της Αριστεράς εμφανίζονται με διαφορετικές εκδοχές, εντός και εκτός της χώρας.Σχηματικά έχουμε τρεις εκδοχές. Πρώτον είναι εκείνη που αποδέχεται τη λογική και τα όρια παραμονής «πάση θυσία» στην ευρωζώνη. Δεύτερον είναι εκείνη που θεωρεί αναγκαία και ικανή τη ρήξη με την ευρωζώνη. Τρίτον εκείνη που αν και απορρίπτει το δόγμα της «πάση θυσία» το ευρώ, εμφανίζεται αμήχανη και σκεπτική να πει στον λαό ανοικτά τις προεκτάσεις που συνεπάγεται μια τέτοια επιλογή ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα για τις εναλλακτικές λύσεις, έχοντας πάντα ως όριο τις «κόκκινες γραμμές», πίσω από τις οποίες δεν μπορεί να υπάρχει υποχώρηση, αλλά ουσιαστική εγκατάλειψη της αριστερής στρατηγικής.

Δεν θα ασχοληθούμε με την πρώτη εκδοχή που εκφράζεται από την πολιτική της ΔΗΜΑΡ του κ.Κουβέλη «πάση θυσία» παραμονή στην ευρωζώνη. Θα σταθούμε στις δύο άλλες που κατ’ αρχήν υιοθετούν μια αριστερή εναλλακτική πρόταση εξόδου, που η υλοποίηση όμως των βασικών «αιχμών» της, οδηγεί αναπόφευκτα σε αμφισβήτηση των ορίων της ευρωζώνης και κατ’ επέκταση σε αποδέσμευση από αυτήν. Ειδικότερα:

Α) Ακύρωση του Μνημονίου και εφαρμογή «μορατόριουμ» στην εξυπηρέτηση του χρέους (δηλ. αθέτηση πληρωμών ή παύση πληρωμών), με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Η πιθανότερη απάντηση της ΕΚΤ θα είναι διακοπή ρευστότητας προς τις τράπεζες (ο γνωστός εκβιασμός που έγινε στην Κύπρο), με αποτέλεσμα να τεθεί το σκληρό δίλημμα. Ή υποτάσσεσαι ή εγκαταλείπετε την ευρωζώνη και επιστρέφετε στο εθνικό νόμισμα. Δεν χρειάζονται άλλες αμφιλεγόμενες διαδικασίες παραμονής ή μη. Η στέρηση ρευστότητας αρκεί. Τι κάνουμε τότε; Το να αρνείσαι τις επιλογές και ταυτόχρονα να ζητάς δανεικά, είναι σαν να έχεις ληγμένες συναλλαγματικές και να ζητάς από την τράπεζα μπλοκ επιταγών.!

Β) Η απόφαση για εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση τραπεζών και ο έλεγχος της ροής κεφαλαίων, θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση τόσο το ρόλο της ΕΚΤ όσο και τους κανόνες τραπεζικής εποπτείας. Το δίλημμα είναι παρόμοιο. Τι κάνεις;

Γ) Η εφαρμογή ριζοσπαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης και η διάρθρωση των κρατικών δαπανών με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια, έρχεται σε αντίθεση με τις επιλογές της τρόϊκας και τις δεσμεύσεις του Δημοσιονομικού Συμφώνου. Αν τις αγνοήσεις αρχίζουν τα πρόστιμα και η παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τι κάνεις;

Δ) Παραγωγική ανασυγκρότηση συνεπάγεται δημοκρατικό προγραμματισμό σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, με οριζόντιες και κάθετες δράσεις (κλαδικές πολιτικές), ανάκτηση ελέγχου των ΔΕΚΟ και επέκταση του δημοσίου σε στρατηγικούς τομείς, κά, καθώς ειδικές ρυθμίσεις και «κίνητρα» για ΜΜΕ και αγρότες, τα οποία όμως αμφισβητούν τους κανόνες της ευρωζώνης και παραπέρα της ενιαίας αγοράς. Τι κάνεις;

Ε) Η εφαρμογή πολυδιάστατης και ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής και ισότιμων σχέσεων με όλες τις χώρες, συνεπάγεται πρωτοβουλίες και συμφωνίες που οι κυρίαρχοι της ευρωζώνηςπιθανόν έχουν αντιρρήσεις προβάλλοντας τυπικά ή άτυπα εμπόδια στα πλαίσια της εμπορικής πολιτικής, κά. Τι κάνεις;

Η απάντηση πρέπει νομίζω να είναι μία. Προχωράς, αφού έχεις επεξεργασμένο σχέδιο αποδέσμευσης από την ευρωζώνη.

Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μια σειρά νέα ερωτήματα προκύπτουν. Τι σημαίνει επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Τι θα κάνουμε με το χρέος; Τι θα γίνει με τους μισθούς-συντάξεις; Θα έχουμε φάρμακα και βενζίνη; Με τι πόρους θα κάνουμε παραγωγική ανασυγκρότηση; Μπορούμε να επιβιώσουμε; Μήπως μας επιτεθούν οι Τούρκοι; κά. Δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία με ευθύνη των κυρίαρχων πολιτικά δυνάμεων, δεν έγινε ποτέ μια τέτοια ουσιαστική συζήτηση αλλά το μόνο που προβάλλεται μονοσήμαντα είναι ο μονόδρομος της παραμονής στο ευρώ, καθώς και οι εγκλίσεις για συναίνεση και στήριξη αυτής της επιλογής.

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν είναι καταστροφή, αλλά ούτε φάρμακο για κάθε νόσο.! Ωστόσο η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι σημαντικό στοιχείο μιας εναλλακτικής στρατηγικής εξόδου από την κρίση, που δημιουργεί δυνατότητες προοδευτικών αλλαγών με την ύπαρξη αριστερής κυβέρνησης. Το κύριο είναι η ουσία, δηλ. το περιεχόμενο της οικονομικής πολιτικής που σηματοδοτεί το εθνικό νόμισμα, παρά αυτή καθ’ αυτή η μορφή του. Για παράδειγμα, ρούβλι είχε η Ρωσία επί τσάρου, ρούβλι είχε επί Σοβιετικής Ένωσης, ρούβλι έχει και σήμερα επί Πούτιν. Όμως οι πολιτικές που σηματοδοτούσε σε κάθε περίοδο ήταν διαφορετικές.

Τι σημαίνει επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά; Τελικά τι είναι καλύτερο να κάνουμε;

Το πρώτο που χρειάζεται να αποκρούσουμε είναι η «κινδυνολογία» της «κόλασης» και της «καταστροφής». Ας θυμηθούμε ότι με εθνικό νόμισμα (δραχμή) πορευτήκαμε τις τελευταίες δεκαετίες και νομίζω ότι δεν ζήσαμε σε «κόλαση», παρ’ ότι είχαμε σταθερή διολίσθηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας της δραχμής (30 δρχ. =1 δολ. 1970, 367 δρχ = 1 δολ το 2001 πριν ένταξη στο ευρώ). Αντίθετα με το «σκληρό» ευρώ δημιουργούνται προβλήματα όχι μόνο στις περιφερειακές οικονομίες αλλά και στις μεγάλες και ισχυρές οικονομίες πχ. Γαλλία και Ιταλία.!

Στον ισχυρισμό που προβάλλεται ότι η επιστροφή των χωρών της ευρωζώνης στο εθνικό νόμισμα θα οδηγήσει σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις με χαμένους τελικά τους εργαζόμενους σε κάθε χώρα, είναι μια θεώρηση ρηχή, διότι δεν κατανοείται ότι οι συναλλαγματικές διακυμάνσεις δεν διαμορφώνονται αυθαίρετα αλλά παρά τις συνεχείς διακυμάνσεις τους έχουν ως άξονα αναφοράς την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας (βαθύτερα τη δράση του νόμου της αξίας), ενώ αυτό που βιώνουμε σήμερα εντός της ευρωζώνης - με τα Μνημόνια και τις κυρίαρχες πολιτικές - είναι η «εσωτερική υποτίμηση» μόνο της αξίας της εργατικής δύναμης και καταστάσεις «μισθολογικού ντάμπινγκ» των αμοιβών των εργαζόμενων στις χώρες της ευρωζώνης.!

Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα ασκεί αντιφατικές επιδράσεις το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Οι εισαγωγές γίνονται μεν ακριβότερες αλλά σε μεγάλο βαθμό αποθαρρύνονται και εν μέρει υποκαθίστανται από εγχωρίως παραγόμενα. Επίσης οι εξαγωγές γίνονται φθηνότερες, άρα τονώνονται μαζί και η εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα, η απασχόληση και το εθνικό εισόδημα. Το ίδιο ενισχύεται ο τουρισμός με την ενίσχυση της εισροής συναλλάγματος. Από την άλλη το βάρος εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα αυξάνει, αλλά με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, εξουδετερώνεται σε μεγάλο βαθμό το πρόσθετο βάρος εξυπηρέτησης σε ξένο νόμισμα.

Από ορισμένες επεξεργασίες που αφορούν την Ελλάδα και από εμπειρίες άλλων χωρών έχει φανεί ότι η στάση πληρωμών και η υποτίμηση του νομίσματος συνάγεται ότι η οικονομία μετά από ένα χρόνο αρχίζει να ανακάμπτει. Οι ρυθμοί ανάκαμψης εξαρτώνται από το σύνολο των μέτρων οικονομικής πολιτικής αλλά και από αστάθμητους παράγοντες. Το πιο σημαντικό με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι η ανάκτηση του ελέγχου των μοχλών ρύθμισης της οικονομίας, όχι μόνο της νομισματικής πολιτικής με τα δύο σκέλη την πιστωτική και συναλλαγματική της έκφραση, αλλά και της δημοσιονομικής (κρατικός προϋπολογισμός), της εισοδηματικής, της αναπτυξιακής και όλων επί μέρους κλαδικών πολιτικών που επηρεάζονται από τις πολιτικές της ευρωζώνης. Από πολιτική άποψη το εθνικό νόμισμα συνδέεται με το στοιχείο της εθνικής κυριαρχίας, ενώ με αριστερή κυβέρνηση ενισχύεται και το στοιχείο της λαϊκής κυριαρχίας.

Ένα άλλο σημαντικό ερώτημα είναι που θα βρούμε τους πόρους για την παραγωγική και την κοινωνική ανασυγκρότηση;

Θάλεγα ότι υπάρχουν 4+1 πηγές. Πρώτον, εξοικονόμηση δαπανών από τόκους και χρεολύσια δημοσίου χρέους. Δεύτερον, διασφάλιση και λαϊκών αποταμιεύσεων και δανειοδοτήσεις από τις τράπεζες με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια. Τρίτον, από τη ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση με πάταξη φοροδιαφυγής και φοροκλοπής εχόντων και κατεχόντων. Τέταρτον,από διεθνείς πηγές με ευνοϊκούς όρους και τέλος πέμπτον, από την ανάπτυξη με αύξηση της απασχόλησης και του ΑΕΠ. Ειδικά για τη μείωση της ανεργίας χρειάζονται προγράμματα με ενεργοποίηση του δημοσίου σε ρόλο «εργοδότη τελευταίας καταφυγής» (αύξηση θέσεων εργασίας στον κοινωνικό τομέα, την προστασία περιβάλλοντος, τις τεχνικές υποδομές κά), καθώς με αποτροπή απολύσεων, ενίσχυση αγοραστικής δύναμης μισθών-συντάξεων και τόνωση της εγχώριας παραγωγής, μείωση εισαγωγών και αύξηση εξαγωγών, κά.

Με βάση αυτό το σενάριο πρέπει να γίνουν ειδικότερες επεξεργασίες για μέτρα πολιτικής εξόδου από την κρίση. Η αποδοχή και στήριξη από τον ελληνικό λαό αυτής της επιλογής είναι πολύ σημαντικός παράγοντας, ιδιαίτερα στην πρώτη φάση που θα υπάρξουν προβλήματα προσαρμογής στη νέα κατάσταση. Παρά τις όποιες δυσκολίες, το συγκεκριμένο σχέδιο είναι ασύγκριτα καλύτερο από την επιλογή παραμονής «πάση θυσία» στην ευρωζώνη και τις πολιτικές διαχρονικής λιτότητας. Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων, οι πολιτικές αυτές θα συνεχιστούν τουλάχιστον ως το 2022, χωρίς να υπάρχει βεβαιότητα ότι το χρέος θα γίνει βιώσιμο, ούτε ότι ο ελληνικό λαός θα έχει εξασφαλίσει την επιβίωση του. Όμως εκτός από το καθαρά οικονομικό-κοινωνικό κόστος, μεγάλη σημασία έχει η ανάκτηση των μοχλών οικονομικής πολιτικής και μαζί με αυτό και το δικαίωμα της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας για τις επιλογές που γίνονται στη χώρα, αντί να διαφεντεύει τις τύχες της η τρόϊκα με την μετατροπή της σε ένα «μεταμοντέρνο» γερμανικό φέουδο.!

3. Είναι καλύτερη αριστερή απάντηση ανατροπές σε όλες μαζί τις χώρες και λύση σε υπερεθνικό επίπεδο; 

Πολλά κόμματα και φορείς της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, παρ’ ότι τάσσεται κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ευρωζώνης, έχουν υιοθετήσει την αντίληψη, ότι η ανατροπή των Μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι καλύτερο να γίνει σε όλες μαζί της χώρες χωρίς αποδέσμευση από την Ευρωζώνη. Με άλλα λόγια η εναλλακτική λύση κυριαρχείται από έναν ιδιότυπο «ευρωκεντρισμό», θεωρώντας ότι οι όποιες λύσεις έχουν προοπτική επιτυχίας, μόνο αν γίνουν σε όλες τις χώρες μαζί, με «επαναθεμελίωση» του ευρωπαϊκού οράματος.

Αμφισβητείται με άλλα λόγια η δυνατότητα και σκοπιμότητα ανατροπών σε ξεχωριστές χώρες, χαρακτηρίζοντας τις ανάλογες προτάσεις ως «εθνική αναδίπλωση» και «εν πολλοίς» ως επιλογές ατελέσφορες. Στην ουσία η υιοθέτηση αυτής της αντίληψης από πρακτική άποψη οδηγεί στην αντίληψη παραμονής «πάση θυσία» στην ευρωζώνη, ενώ η ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών μετατοπίζεται στο απροσδιόριστο μέλλον όταν θα προκύψουν αριστερές κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες.

Ωστόσο προκύπτουν αναπάντητα ερωτήματα για την ορθότητα και αποτελεσματικότητα του σχεδίου. Η ζωή έχει δείξει ότι η πολιτική ανάπτυξη του κινήματος είναι ανισόμετρη από χώρα σε χώρα. Τι πρέπει να πράξει μια αριστερή κυβέρνηση όταν αναλαμβάνει την εξουσία; Να περιμένει την ανάδειξη αριστερών κυβερνήσεων σε όλες τις άλλες ή να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές, διευκολύνοντας ανατροπές και στις υπόλοιπες; Το ΑΚΕΛ έκανε ουσιαστικά το πρώτο και είδαμε τα αποτελέσματα. Μπορεί μια τέτοια τακτική να δώσει αγωνιστική προοπτική στους αγώνες του ελληνικού λαού για προοδευτική διέξοδο από την κρίση;

Από την άλλη ποιά στοιχεία συνηγορούν σήμερα για ύπαρξη νέων συνθηκών που κάνουν αδύνατες τις λύσεις σε εθνικό επίπεδο και δυνατές μόνο σε υπερεθνικό; Μήπως έχει γίνει ομοσπονδιακή συγκρότηση της ευρωζώνης (σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο), μήπως έχουμε ευρωκοινοβούλιο με αποφασιστικές αρμοδιότητες, υπάρχει ευνοϊκότερος συσχετισμός δυνάμεων ή τουλάχιστον καλύτερες δυνατότητες επηρεασμού των αποφάσεων για βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας; Μιλάμε πάντα για την «πραγματική» και όχι τη «φανταστική» ΟΝΕ των προπαγανδιστικών φυλλαδίων.!

Επίσης γιατί η επίκληση του συντονισμού των κινημάτων και η άσκηση μεγαλύτερη πίεσης στις κυρίαρχες ελίτ, συνδέεται μονοσήμαντα με την παραμονή στην ευρωζώνη και ο συντονισμός δράσης δεν μπορεί να επιτευχθεί εκτός «νομισματικής ένωσης»; Αν οι ριζοσπαστικές αλλαγές δεν είναι εφικτές σε ξεχωριστές χώρες, μήπως οι χώρες που δεν έχουν ενταχθεί στην ευρωζώνη θα πρέπει να ενταχθούν; Γιατί η Ισλανδία που δεν είναι ούτε στην ΕΕ, πέτυχε επίλυση της τραπεζικής και οικονομικής κρίσης και βρίσκεται σήμερα σε πορεία ανάκαμψης;

Τέλος ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η Ελλάδα ως μικρή χώρα θα αντιμετωπίσει δυσκολίες να σταθεί μόνη της εκτός ευρωζώνης, η Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία κλπ μπορούν να σταθούν; Αν μπορούν, και μπορούν, τότε πως προκύπτει το «νομοτελειακό», ότι πρέπει όλες μαζί να προχωρήσουν στα πλαίσια της ευρωζώνης;

Διαφαίνεται λοιπόν ότι η συγκεκριμένη αριστερή εναλλακτική λύση, περιοριζόμενη στα όρια της ευρωζώνης, όχι μόνο εμπεριέχει λογικές αντιφάσεις, αλλά κυρίως δεν δίνει προοπτική στο κίνημα. Αντίθετα ξεκινώντας από ριζοσπαστικές αλλαγές σε κάποια χώρα που υπάρχει ευνοϊκός συσχετισμός δυνάμεων, διευκολύνονται ανάλογες ανατροπές και σε άλλες χώρες, ανοίγοντας το δρόμο της δημιουργίας σε κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον, μιας «ένωσης σοσιαλιστικών χωρών και λαών της Ευρώπης».!

4. Με ποιες πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις εφαρμογή της αριστερής εναλλακτικής πρότασης;

Επιγραμματικά επισημαίνουμε:

1. Διατύπωση ενός σαφούς και καλά επεξεργασμένου σχεδίου αριστερής εναλλακτικής πολιτικής, ανοικτής στη σοσιαλιστική προοπτική.

2. Δημιουργία αριστερής κυβέρνησης, με πολιτική βούληση, σοφία, ευελιξία και αποφασιστικότητα στην προώθηση των στόχων της.

3. Ανάπτυξη ισχυρού κινήματος αντίστασης, αλληλεγγύης, ανατροπής, πριν και μετά τη δημιουργία αριστερής κυβέρνησης, καθώς και αναβάθμιση της κοινής δράσης με αντίστοιχες δυνάμεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

4. Επιδίωξη ευρύτερης δυνατής συσπείρωσης των αριστερών δυνάμεων στην Ελλάδα, τόσο για ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών όσο κυρίως για την προώθηση των ριζοσπαστικών αλλαγών για ένα ελπιδοφόρο μέλλον του ελληνικού λαού και της νεολαίας που βιώνει αφόρητες καταστάσεις από την κρίση.

Αυτή νομίζω ότι πρέπει να είναι η σεμνή «υπογραφή» της σύγχρονης Αριστεράς …..στην ιστορία του μέλλοντος.

______________________

*Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτορας οικονομικών επιστημών, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Στις 27 Μάη του 1963, στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο βουλευτής της Αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.

21 ΑΠΡΙΛΗ 1963

21 ΑΠΡΙΛΗ 1963, ώρα 8 το πρωί, ο Γρηγόρης Λαμπράκης ξεδιπλώνει το λάβαρο της ειρήνης και ξεκινά από τον Τύμβο του Μαραθώνα για την «παράνομη» - σύμφωνα με την κυβέρνηση Καραμανλή - μαραθώνεια πορεία ειρήνης। Οι ασφαλίτες, οι χωροφύλακες και οι τραμπούκοι που τον ακολουθούν του στήσουν καρτέρι και δυο ώρες αργότερα, μετά το Πικέρμι, τον συλλαμβάνουν - στην πραγματικότητα τον απαγάγουν (!) - επικαλούμενοι την εισαγγελική απόφαση ότι «η πορεία ειρήνης συνιστά αδίκημα εις βαθμόν πλημμελήματος, διωκόμενον επ' αυτοφώρω»!

22 ΜΑΗ 1963, ο Λαμπράκης κείτεται αιμόφυρτος σε μια λίμνη αίματος, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, κτυπημένος από το κράτος και το παρακράτος.

Μετά από άνιση μάχη που κράτησε 5 μέρες στην εντατική, στις 27 Μάη του 1963, στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο βουλευτής της Αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.

Ο Μαραθωνοδρόμος της Ειρήνης 

Αξίζει να θυμηθούμε μερικά γεγονότα από τη ζωή του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Πρωταθλητή, του Βαλκανιονίκη, του Γιατρού, του Ειρηνιστή που αφιέρωσε τη ζωή του στο βωμό των μεγάλων πανανθρώπινων ιδανικών. 

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα του Νομού Αρκαδίας και προερχόταν από αγροτική οικογένεια. Το Σεπτέμβριο του 1931 ενεγράφη στην Εμπορική και Λογιστική Σχολή «Παναγιωτόπουλου» με σκοπό να ακολουθήσει τον εν λόγω κλάδο. Μετά από δύο χρόνια σπουδές αποφάσισε να δώσει εξετάσεις (Σεπτέμβριος 1933) στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία εισήχθη ανάμεσα στους πρώτους. Χάρη στους βαθμούς του κατόρθωσε να εγγραφεί δωρεάν σε τρία συνεχή πανεπιστημιακά έτη.
Ταυτόχρονα με τις σπουδές του στην Ιατρική ασχολείται από το 1931 και με τον κλασικό αθλητισμό. Είναι αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου και γυμνάζεται με τον Τάκη Σακελλαρίου. Στα 19 του χρόνια αναδεικνύεται πρώτος πανελληνιονίκης στο τριπλούν με 13,62μ.
Στις 31 Αυγούστου του 1935 βελτιώνει το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με 7,15μ καταρρίπτοντας το παλαιό 7,02μ του Κυπρίου Παπαμιχαήλ. Μια βδομάδα αργότερα στην Κωνσταντινούπολη κερδίζει δυο χρυσά στους Βαλκανικούς Αγώνες στο μήκος (7,10μ) και στο τριπλούν (14,13μ).
Το 1936 κερδίζει και πάλι τους Βαλκανικούς Αγώνες στο τριπλούν με 14,19μ. Κατακτάει χρυσά μετάλλια στους Βαλκανικούς Αγώνες το 1937 (μήκος 7,05μ), το 1938 (μήκος 6,94μ) και το 1939 (μήκος, τριπλούν, 100μ και 200μ). Τον Αύγουστο του 1938 βελτιώνει τρεις φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος. Στους Ελληνο - Αιγυπτιακούς Αγώνες σημειώνει 7,16μ, στους περιφερειακούς πηδάει 7,20μ και στους προ-βαλκανικούς πετυχαίνει 7,37μ που παραμένει όρθιο 21 ολόκληρα χρόνια.
Είναι μόνιμο μέλος της εθνικής ομάδας στα 100μ, 200μ, μήκος και τριπλούν για έξι ολόκληρα χρόνια. Αναδεικνύεται Πανελληνιονίκης και Βαλκανιονίκης και μετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Στην καριέρα του πήρε μέρος σε 6 Βαλκανιάδες και έχει κατακτήσει συνολικά 12 χρυσά μετάλλια σε Βαλκανικούς Αγώνες (7 σε ατομικά αγωνίσματα και 5 σε ομαδικά) και 10 τίτλους Πανελληνιονίκη. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936) είναι 11ος και το 1937 καταλαμβάνει την 4η θέση στο παγκόσμιο φοιτητικό πρωτάθλημα.
Ο σκληρός ελληνο - ιταλικός πόλεμος τελείωσε με ακόμα σκληρότερο τρόπο: τη γερμανική κατοχή. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν τότε 29 ετών. Μαζί με άλλους αθλητές ιδρύει το 1943 την Ένωση Ελλήνων Αθλητών (ΕΕΑ) η οποία είχε για στόχους της την συνέχιση της αθλητικής κίνησης, την περίθαλψη ασθενών αθλητών, κλπ.
Οι αθλητές προσπαθούσαν τότε να διοργανώσουν συλλαλητήρια, συσσίτια και έναν αθλητικό αγώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Αρχικά είχε δοθεί άδεια η οποία στη συνέχεια ακυρώθηκε. Ο Λαμπράκης μπήκε επικεφαλής αθλητών στα γραφεία του ΣΕΓΑΣ στο Κολωνάκι και τα έκαναν όλα γυαλιά καρφιά. Στη συνέχεια πήγαν στην Πλατεία Φιλικών, στεφάνωσαν το μνημείο του Ξάνθου και έψαλαν τον εθνικό ύμνο. 

Οι αγώνες έγιναν τελικά στο Καλιμάρμαρο με την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου και την έπαρση της ελληνικής σημαίας. 

Ο Λαμπράκης στην ΕΕΑ διαδραματίζει έναν πολύ σοβαρό ρόλο. Έχει δημιουργήσει ένα οργανωμένο σύστημα υγειονομικής παρακολούθησης και περίθαλψης. Με Πρόεδρο τον Ρένο Φραγκούδη, Γενικό Γραμματέα τον Γιώργο Θάνο, Ταμία τον Γιώργο Καραγιώργο και άλλους, έσωσε τη ζωή πολλών συναθλητών και συνανθρώπων του. Το καλοκαίρι του 1943 συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς ο αδελφός του, ο οποίος στη συνέχεια στέλνεται σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Γερμανία. Πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση του ΣΕΓΑΣ μετά την απελευθέρωση. Την υγειονομική οργάνωση κατά τη διάρκεια της κατοχής τη μετέφερε και μέσα στον ΣΕΓΑΣ στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια, όταν έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (1946). Δημιούργησε παράλληλα και έναν νέο αθλητικό οργανισμό το Ταμείο Υγείας και Περίθαλψης Αθλητών (ΤΥΠΑ), στο οποίο δραστηριοποιήθηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Ο αθλητισμός δεν στάθηκε εμπόδιο στις σπουδές του. Πήρε κανονικά το πτυχίο του, ειδικεύτηκε στην Μαιευτική και τη γυναικολογία. Έλαμψε σαν επιστήμων, έγραψε ιατρικά συγγράμματα εξελέγη το 1959 υφηγητής της Μαιευτικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1961 εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ στον Πειραιά. Μεγάλος ειρηνιστής συμμετείχε στην ίδρυση της Ελληνικής Επιτροπής για την Ειρήνη και εκπροσωπεί την Ελλάδα σε πολλά Διεθνή Συνέδρια για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Στις 21 Απριλίου του 1963 αφήνει όλο τον κόσμο άφωνο, πραγματοποιώντας μόνος του την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης στη διάρκεια της οποίας συλλαμβάνεται και κακοποιείται.

 Στις 22 Μαΐου του 1963 σε συγκέντρωση ειρηνιστών στη Θεσσαλονίκη δέχεται δολοφονική επίθεση και βαριά τραυματισμένος υποκύπτει πέντε ημέρες αργότερα, στις 27 Μαΐου 1963.

________________________________
http://eens75.blogspot.gr/2011/04/21-1963.html

Αυτός ο Ιούνιος δεν θα είναι σαν τον περσινό

Το κύριο άρθρο της Αυγής της Κυριακής

Τον Ιούνιο θα πέσουν οι κουρτίνες. Ο χρησμός ανήκει σε κορυφαίο παράγοντα της ΔΗΜ.ΑΡ. και είναι φυσικό να ενεργοποιεί σκέψεις για επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων. Προ καιρού ο πρωθυπουργός είχε χρησμοδοτήσει κι αυτός ότι αν η κυβέρνησή του φτάσει τον Ιούνιο, τότε θα περάσει το καλοκαίρι. Κατά σύμπτωση η τρόικα, αν και έχει διαπιστώσει χρηματοδοτικό κενό (άλλως μαύρη τρύπα) 4 δισ. ευρώ για το 2013, διευκολύνει την κυβέρνηση μεταθέτοντας για τον Ιούνιο την έναρξη της συζήτησης για τη λήψη νέων σκληρών μέτρων - του 4ου Μνημονίου. Από τον χρόνο που θα καθοριστεί για την ψήφιση του νέου Μνημονίου θα εξαρτηθεί και ο χρόνος του εκλογικού αιφνιδιασμού. Η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να ψηφίσει νέα μέτρα χωρίς να διακινδυνεύσει την πτώση της κυβέρνησης.
Ο Σαμαράς, αν και δέχεται από κορυφαίους συμβούλους του εισηγήσεις για εκλογές, είναι επιφυλακτικός, διότι διαπιστώνει ότι το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό, με κίνδυνο να έχει χάσει τις εκλογές πριν τις προκηρύξει. Το δίλημμα "Μνημόνιο ή δραχμή" ξεθωριάζει, καθώς η κοινωνική κρίση και το ταξικό πρόσωπο της "γερμανικής Ευρώπης" ενισχύουν τον ευρωσκεπτικισμό. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ομοιογενές, ούτε συνιστά συλλήβδην απόρριψη της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Συγκροτεί, όμως, με αξιώσεις πλειοψηφίας πλέον, τη λαϊκή απαίτηση να υπάρξει αντίσταση στην τρόικα, να ακυρωθεί το Μνημόνιο και να γίνει ριζική επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.
Ο ευρωσκεπτικισμός δεν συνιστά ελληνική ιδιομορφία. Κερδίζει έδαφος σε όλες τις κοινωνίες του ευρωπαϊκού Νότου, ακόμη και στην Ιταλία, που η θέση της στην Ευρωζώνη είναι κεντρική. Μόλις προχθές, ο ιστορικός σοσιαλιστής ηγέτης της Πορτογαλίας Μάριο Σοάρες ζήτησε να μην πληρώσει η χώρα του το χρέος, διότι θα παραμείνει φτωχή. Ο ευρωσκεπτικισμός ανεβαίνει και στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Τι άλλο σημαίνει η αντίδραση της κυβέρνησης του Βελγίου στο εμπόριο εργαζομένων που κάνει η Γερμανία; Πόσο θα αντέξει η Γαλλία (που έχει την κακή τύχη να έχει για ηγέτη τον Ολαντρέου και να κοιμάται ο υπ. Οικονομικών Μοσκοβισί στο κρίσιμο Eurogroup για την Κύπρο και τις καταθέσεις...), όταν η ύφεση κατατρώει την παραγωγική βάση της, εκτινάσσει την ανεργία και απειλεί τις τράπεζές της;
Μέσα σ' αυτό το μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό περιβάλλον, είναι ακόμη περισσότερο επικίνδυνη η επιλογή Σαμαρά να εναποθέτει τις τύχες της χώρας στη Μέρκελ και η ψευδαίσθησή του ότι μετά τις γερμανικές εκλογές το Βερολίνο από μόνο του θα αλλάξει πολιτική. Η λιτότητα και η αποστράγγιση του ευρωπαϊκού Νότου παραμένουν στρατηγικές επιλογές του, μέσα σ' ένα σχέδιο μετατροπής της Ε.Ε. σε χώρο πολλαπλών ταχυτήτων. Με το ισχυρό βιομηχανικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα να συγκεντρώνεται στη Γερμανία, με τις χώρες της Νότιας και της Ανατολικής Ευρώπης να μετατρέπονται σε ζώνες φτηνής εργασίας. Αυτό το σχέδιο θα πυροδοτήσει όχι μόνο κοινωνικές, αλλά και οικονομικές εκρήξεις, θα ανατινάξει την Ευρωζώνη. Το δίλημμα, λοιπόν, είναι "αναθεμελίωση της Ευρωζώνης ή διάλυσή της".
Ο Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνηση δεν μπορούν να διαχειριστούν την αναδυόμενη ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Υπάρχουν ως δυνάμεις υπεξαίρεσης της λαϊκής θέλησης και επιβολής των αξιώσεων των πιστωτών. Δεν μπορούν να διαπραγματευτούν με τους προστάτες τους. Η υποταγή σε αυτούς είναι η ισχύς της κυβέρνησης.
Η εκτράχυνση της κρίσης θα εξαναγκάσει τον Σαμαρά να πάει σε εκλογές, αν και θα ήθελε πρώτα να πουλήσει μερικά φιλέτα από την περιουσία του Δημοσίου, να ζητήσει ως αντάλλαγμα νέο κούρεμα του δημόσιου χρέους και να δημιουργήσει πλαστή εικόνα εθνικού κύρους εν όψει της ελληνικής προεδρίας τον Ιανουάριο του 2014. Η κρίση όμως δεν περιμένει τα πανηγύρια. Η περιπέτεια των τραπεζών (με κίνδυνο να χαθεί ο δημόσιος έλεγχος της Εθνικής Τράπεζας, με προφανείς επιπτώσεις στο πραγματικό και το συμβολικό επίπεδο για ένα ίδρυμα που έχει συνδεθεί με την εθνική - κρατική υπόσταση) δείχνει ότι ο Σαμαράς αποσταθεροποιείται πολιτικά.
Οι εκλογές μπορεί να επιλεγούν ως σάλτο διαφυγής, με την υστεροβουλία να βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ και να επιβεβαιωθεί το σενάριο της αριστερής κυβέρνησης ως παρένθεσης. Ευσεβείς πόθοι, που θα διαψευστούν από τον λαό.

____________________________

Ημερομηνία: 14/04/2013 09:54www.avgi.gr

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας διαδέχτηκε την Αλέκα Παπαρήγα στην ηγεσία του ΚΚΕ

“Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία στην πρώτη της συνεδρίαση εξέλεξε Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ τον Δημήτρη Κουτσούμπα”.

Αυτό είναι το κείμενο του δελτίου Τύπου που έδωσε στη δημοσιότητα το ΚΚΕ λίγο πριν τις 01.00 τα ξημερώματα, ενημερώνοντας για την αλλαγή ηγεσίας στο Κόμμα, και την αποχώρηση της Αλέκας Παπαρήγα από το αξίωμα της Γενικής Γραμματέως, μετά από 22 χρόνια.

Η αλλαγή ηγεσίας είχε προαναγγελθεί τις τελευταίες μέρες, το ΚΚΕ ωστόσο κινήθηκε στα χνάρια του… μυστικισμού. Αρχικά, αποκλείστηκαν από το Συνέδριο αιρετικές φωνές που ζητούσαν μεγαλύτερη ανανέωση και τολμηρή στρατηγική, όπως ο Νίκος Μπογιόπουλος, ενώ στη συνέχεια αποφασίστηκε να επισπευσθούν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου, και να ολοκληρωθούν χθες βράδυ, αντί για σήμερα, όπως έγραψαν τα “Υστερόγραφα”.

Τελικά, η ανακοίνωση για την αλλαγή ηγεσίας ήρθε τις πρώτες πρωινές ώρες, με ένα δελτίο Τύπου… τριών γραμμών. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας πάντως, ο οποίος εξελέγη νέος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, είχε θεωρηθεί το απόλυτο φαβορί για τη συγκεκριμένη θέση και πριν από μερικά χρόνια, όταν παραιτήθηκε από τον “Ριζοσπάστη” και ανέλαβε τις διεθνείς σχέσεις του ΚΚΕ.

Εθεωρείτο πάντα στέλεχος πολύ κοντά στην Αλέκα Παπαρήγα, η διαδοχή ωστόσο δεν ερχόταν, και ο ίδιος παρέμενε σε θέση αναμονής. Τελικά, είναι πλέον ο ηγέτης του ΚΚΕ, έστω και με… χρονοκαθυστέρηση.

_________________________
REPORTER | 14.04.2013

ΔEIΚΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡIΑΣ ΤΟΥ ΤYΠΟΥ 2013

ΑφρικήMiddle-East/North ΑφρικήΑμερικήΕυρώπηΑσία-Ειρηνικό

2013 ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ ΔΕΊΚΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ ΤΟΥ ΤΎΠΟΥ: ΕΞΑΝΈΜΙΣΕ ΤΙΣ ΕΛΠΊΔΕΣ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΆΝΟΙΞΗ

Εκτύπωση Αποστολή français Español 

Κατεβάστε το έκθεση
Κατεβάστε το 2013 Τύπου παγκόσμιο χάρτη της ελευθερίας 
Διαβάστε στα αραβικά (بالعربية) 
Διαβάστε σε Τουρκικά (Türkçe) 
Διαβάστε στα ιταλικά (Italiano) 
Διαβάστε στα Γερμανικά (Deutsch) 
Διαβάστε σε κινέζικα (看中文)

Μετά τις "αραβικές πηγές" και άλλα κινήματα διαμαρτυρίας που ώθησε πολλές ανόδους και πτώσεις στο δείκτη του προηγούμενου έτους, για το 2013 Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου Παγκόσμια σηματοδοτεί μια επιστροφή σε μια πιο συνηθισμένη διαμόρφωση.

Η κατάταξη των περισσότερων χωρών δεν είναι πλέον οφείλεται σε δραματικές πολιτικές εξελίξεις.Δείκτης φέτος είναι μια καλύτερη αντανάκλαση των στάσεων και των προθέσεων των κυβερνήσεων προς την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης, μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Οι ίδιες τρεις ευρωπαϊκές χώρες που με επικεφαλής τον δείκτη πέρυσι κατέχουν τις τρεις πρώτες θέσεις φέτος. Για τρίτο συνεχές έτος, η Φινλανδία έχει διακριθεί ως η χώρα που σέβεται περισσότερο την ελευθερία των ΜΜΕ. Ακολουθείται από την Ολλανδία και τη Νορβηγία .

Παρά το γεγονός ότι πολλά κριτήρια υπόψη, που κυμαίνονται από τη νομοθεσία για τη βία κατά δημοσιογράφων, δημοκρατικές χώρες καταλαμβάνουν το πάνω μέρος του δείκτη, ενώ δικτατορικές χώρες καταλαμβάνουν τις τρεις τελευταίες θέσεις. Και πάλι είναι η ίδια τρία όπως και πέρυσι - το Τουρκμενιστάν , η Βόρεια Κορέα και η Ερυθραία .

"Ο Δείκτης Ελευθερίας του Τύπου που δημοσιεύθηκε από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα δεν λαμβάνει άμεσα υπόψη του το είδος του πολιτικού συστήματος, αλλά είναι σαφές ότι οι δημοκρατίες παρέχουν καλύτερη προστασία για την ελευθερία να παράγουν και να κυκλοφορούν ακριβείς ειδήσεις και πληροφορίες από τις χώρες όπου παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα», Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα γενικός γραμματέας Christophe Deloire είπε.

"Σε δικτατορίες, οι πάροχοι ειδήσεων και τις οικογένειές τους που εκτίθενται σε αδίστακτους αντίποινα, ενώ στις δημοκρατίες τους παρόχους ειδήσεων έχουν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση των μέσων ενημέρωσης και των συγκρούσεων συμφερόντων. Αν και η κατάστασή τους δεν είναι πάντα συγκρίσιμα, θα πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους που αντιστέκονται πίεση αν είναι επιθετικά επικεντρώθηκε ή διάχυτη. "

Παράλληλα με την απελευθέρωση του 2013 Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου της, οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα για πρώτη φορά δημοσιεύει ετήσια παγκόσμια «δείκτης» της παγκόσμιας ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης. Αυτό το νέο αναλυτικό εργαλείο μετρά το συνολικό επίπεδο της ελευθερίας της πληροφόρησης στον κόσμο και η απόδοση των κυβερνήσεων του κόσμου στο σύνολό τους σε σχέση με αυτό το κλειδί της ελευθερίας.

Εν όψει της εμφάνισης των νέων τεχνολογιών και την αλληλεξάρτηση των κυβερνήσεων και των λαών, η ελευθερία να παράγουν και να κυκλοφορούν ειδήσεις και πληροφορίες που πρέπει να αξιολογηθούν σε πλανητικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Σήμερα, το 2013, η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης "δείκτης" ανέρχεται σε 3395, ένα σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια.

Ο δείκτης μπορεί επίσης να κατανέμεται ανά περιοχή και, μέσω της στάθμισης με βάση τον πληθυσμό της κάθε περιοχής, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή βαθμολογία από μηδέν έως 100 στην οποία μηδέν αντιπροσωπεύει απόλυτο σεβασμό για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης.Αυτό παράγει ένα σκορ της τάξης του 17,5 για την Ευρώπη , 30,0 για την Αμερική , 34,3 για την Αφρική , 42,2 για την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και 45,3 για την Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία . Παρά τις αραβικές πηγές, η Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, την περιοχή έρχεται τελευταία με 48,5.

Ο μεγάλος αριθμός των δημοσιογράφων και δικτυοναύτες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους το 2012 (η πιο θανατηφόρα χρονιά του καταχωρηθεί από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα σε ετήσια σύνοψη του), φυσικά είχε σημαντικό αντίκτυπο στην κατάταξη των χωρών στις οποίες αυτές οι δολοφονίες έλαβαν χώρα, πάνω απ 'όλα Σομαλία (175ο, -11), η Συρία (176ο, 0),Μεξικό (153ος, -4) και το Πακιστάν (159ος, -8).

Από πάνω προς τα κάτω

Οι σκανδιναβικές χώρες έχουν επιδείξει και πάλι την ικανότητά τους να διατηρήσουν ένα βέλτιστο περιβάλλον για τους παρόχους ειδήσεων. Φινλανδία (1ο, 0), Ολλανδία (2η, +1) και τη Νορβηγία(3ος, -2) είχαν στην κατοχή τους για τις τρεις πρώτες θέσεις. Καναδάς ( 20η -10) μόλις αποφευχθεί πτώση από την κορυφή 20. Ανδόρα (5ος), και Λιχτενστάιν (7ος) έχουν εισέλθει στο δείκτη για πρώτη φορά, ακριβώς πίσω από τους τρεις ηγέτες.

Στο άλλο άκρο του δείκτη, οι ίδιες τρεις χώρες όπως πάντα - Τουρκμενιστάν , Βόρεια Κορέα καιΕρυθραία - καταλαμβάνουν τις τρεις τελευταίες θέσεις στο δείκτη. Άφιξη του Kim Jong-un του επικεφαλής του Ερημίτη Βασίλειο δεν έχει με κανένα τρόπο άλλαξε τον απόλυτο έλεγχο του καθεστώτος των ειδήσεων και των πληροφοριών. Ερυθραία (179α, 0), ο οποίος πρόσφατα ταρακουνήθηκε από μια σύντομη ανταρσία από τους στρατιώτες του υπουργείου πληροφοριών, συνεχίζει να είναι μια τεράστια ανοιχτή φυλακή για τους ανθρώπους της και αφήνει τους δημοσιογράφους πεθαίνουν υπό κράτηση. Παρά τις μεταρρυθμιστικές του λόγου, το καθεστώς του Τουρκμενιστάν δεν έχει αποφέρει μια ίντσα του ολοκληρωτικού ελέγχου της από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, οι τρεις χώρες κάτω αμέσως πριν από τη Συρία (176η, 0), όπου ένα θανάσιμο πόλεμο πληροφοριών που διεξάγεται, και τη Σομαλία (175η, -11), η οποία είχε μια θανατηφόρα χρονιά για τους δημοσιογράφους. Ιράν ( 174ο, +1), Κίνα (173ο, +1), το Βιετνάμ(172η, 0), Κούβα (171ο, -4), το Σουδάν (170η, 0) και η Υεμένη (169η, +2) συμπληρώνουν τον κατάλογο των δέκα χωρών ότι ο σεβασμός της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης τουλάχιστον. Δεν είναι ικανοποιημένοι με φυλάκιση δημοσιογράφων και δικτυοναύτες, το Ιράν και παρενοχλεί τους συγγενείς των δημοσιογράφων, συμπεριλαμβανομένων των συγγενών των ατόμων που βρίσκονται στο εξωτερικό.

Μεγάλες αυξήσεις ...

Μαλάουι (75η, +71) καταχώρησε το μεγαλύτερο άλμα του δείκτη, σχεδόν την επιστροφή στη θέση που κατείχε πριν από τις υπερβολές στο τέλος της διοίκησης Μουταρίκα. Ακτή Ελεφαντοστού (96ο, 63), το οποίο αναδύεται από τη μετεκλογική κρίση μεταξύ των υποστηρικτών του Laurent Gbagbo και Alassane Ouattara, έχει επίσης αυξηθεί, την επίτευξη καλύτερη θέση από το 2003.

Βιρμανία (151ο, +18) συνέχισε την ανάβαση ξεκίνησε το δείκτη του προηγούμενου έτους.Προηγουμένως, είχε στο κάτω μέρος 15 κάθε χρόνο από το 2002, αλλά τώρα, χάρη στις μεταρρυθμίσεις της Βιρμανίας πρωτοφανή άνοιξη, έχει φτάσει ποτέ καλύτερη θέση. Αφγανιστάν(128ο, +22) σημείωσε επίσης σημαντική άνοδο, χάρη στο γεγονός ότι Δεν δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή. Είναι, ωστόσο, αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, ιδίως με την απόσυρση των ξένων στρατευμάτων.

Και ... μεγάλους καταρράκτες

Μάλι (99ου, -74) καταχωρήθηκε η μεγαλύτερη πτώση του δείκτη, ως αποτέλεσμα όλων των αναταραχή το 2012. Το στρατιωτικό πραξικόπημα στο Μπαμάκο στις 22 Μαρτίου και την εξαγορά του βορρά από ένοπλους ισλαμιστές αυτονομιστές και Τουαρέγκ εκτίθενται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στα βόρεια με τη λογοκρισία και τη βία. Τανζανία (70η, -36) βυθίστηκε περισσότερο από 30 θέσεις, διότι, σε διάστημα τεσσάρων μηνών, ένας δημοσιογράφος σκοτώθηκε ενώ καλύπτει μια διαδήλωση και άλλο δολοφονήθηκε.

Πληγούν από την κοινωνική και οικονομική διαμαρτυρίες, το Σουλτανάτο του Ομάν (141η), βύθισε 24 θέσεις, η μεγαλύτερη πτώση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 2012. Περίπου 50 δικτυοναύτες bloggers και διώχθηκαν για έσχατη majesté ή κυβερνο-έγκλημα τέλη του 2012. Όχι λιγότεροι από 28 έχουν καταδικαστεί το Δεκέμβριο μόνο, σε δοκιμές που καταπατήθηκαν τα δικαιώματα της υπεράσπισης.

Οι δημοσιογράφοι στο Ισραήλ (112η, -20) έχουν πραγματική ελευθερία της έκφρασης, παρά την ύπαρξη της στρατιωτικής λογοκρισίας, αλλά η χώρα έπεσε στο δείκτη λόγω της στόχευσης του ισραηλινού στρατού των δημοσιογράφων στα Παλαιστινιακά Εδάφη.

Στην Ασία, η Ιαπωνία (53η, -31) έχει επηρεαστεί από την έλλειψη διαφάνειας και σχεδόν μηδενικό σεβασμό για την πρόσβαση σε πληροφορίες για θέματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με Φουκουσίμα. Αυτή η απότομη πτώση θα πρέπει να ηχήσει έναν συναγερμό. Μαλαισία (145ος, -23) έχει πέσει στο χαμηλότερο όλων των εποχών θέση του επειδή η πρόσβαση στην πληροφόρηση γίνεται όλο και πιο περιορισμένη. Η ίδια κατάσταση επικρατεί στην Καμπότζη (143ος, -26), όπου αυταρχισμού και λογοκρισίας αυξάνονται. Μακεδονίας (116η θέση, -22) έχει πέσει επίσης περισσότερες από 20 θέσεις μετά την αυθαίρετη απόσυρση των αδειών στα μέσα ενημέρωσης και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος για τους δημοσιογράφους .

Ποικίλες επιπτώσεις των μεγάλων κινημάτων διαμαρτυρίας

Δείκτη του προηγούμενου έτους χαρακτηρίστηκε από σημαντικές εξελίξεις ειδήσεις του Αραβικού άνοιξη και το βαρύ τίμημα που καταβάλλεται από εκείνες που καλύπτουν τις κινήσεις διαμαρτυρίας.Μια σειρά από σενάρια έχουν δει το 2012, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπως η Τυνησία , η Αίγυπτος και η Λιβύη , όπου η αλλαγή καθεστώτος έχει λάβει χώρα, χώρες όπως η Συρία και το Μπαχρέιν , όπου εξεγέρσεις και η καταστολή που προκύπτει είναι ακόμη σε εξέλιξη, και χώρες όπωςτο Μαρόκο , η Αλγερία , το Ομάν , την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία , όπου οι αρχές έχουν χρησιμοποιήσει τις υποσχέσεις και να εκτονώσει συμβιβασμό καλεί τα πολιτικά και / ή κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές.

Μερικές από τις νέες κυβερνήσεις γεννήσει από αυτά τα κινήματα διαμαρτυρίας έχουν μετατραπεί σε δημοσιογράφους και δικτυοναύτες που καλύπτει τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες αυτών των κινημάτων »για περισσότερη ελευθερία. Τι με νομικά κενά, αυθαίρετες ραντεβού των αρχηγών κρατικά μέσα ενημέρωσης, σωματικές επιθέσεις, δοκιμές και έλλειψη διαφάνειας, Τυνησία (138η, -4) και την Αίγυπτο (158ο, +8) παρέμειναν σε μια αξιοθρήνητη επίπεδο του δείκτη και έχουν αναδείξει το εμπόδια που Λιβύη (131ο, +23) πρέπει να αποφεύγεται, ώστε να διατηρήσει τη μετάβασή της σε ένα ελεύθερο Τύπο.

Η θανατηφόρα χώρα για τους δημοσιογράφους το 2012 ήταν η Συρία (176ου, 0), όπου οι δημοσιογράφοι και δικτυοναύτες είναι τα θύματα ενός πολέμου που διεξάγεται πληροφορίες τόσο από το καθεστώς του Άσαντ, το οποίο σταματά μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πατάξει και να επιβάλει μια νέα συσκότισης, και από παρατάξεων της αντιπολίτευσης, που είναι όλο και πιο ανεκτικοί της διαφωνίας. Στο Μπαχρέιν (165η, +8) η καταστολή ας ελαφρά, ενώ στην Υεμένη (169η, +2) οι προοπτικές εξακολουθούν να διαταραχθεί, παρά την αλλαγή της κυβέρνησης. Ομάν (141ο, -24) μειώθηκαν σημαντικά εξαιτίας ενός κύματος συλλήψεων του δικτυοναύτες.

Άλλες χώρες που έχουν πληγεί από τις διαμαρτυρίες είδε τις αλλαγές προς το καλύτερο και χειρότερο.Βιετνάμ (172ο, 0) δεν κατάφερε να ανακτήσει τις έξι θέσεις που απωλέσθηκαν κατά το προηγούμενο δείκτη. Δεύτερη μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο για δικτυοναύτες, έχει παραμείνει στο κάτω μέρος δέκα. Ουγκάντα ​​(104η, +35) έχει ανακτήσει μια πιο κατάλληλη θέση, αν και δεν έχει πάει πίσω εκεί που ήταν πριν από την πάταξη διαδηλώσεων το 2011. Αζερμπαϊτζάν (156η , +6) και Λευκορωσία(157th, +11) και οι δύο έπεσαν πέρυσι μετά τη χρήση βίας για την καταστολή διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης και αυτό το έτος που μόλις επέστρεψε προς άθλιες πρώην θέσεις τους. Χιλή (60η, +20) άρχισε να ανακάμπτει μετά από πτώση από τριακοστό τρίτο με ογδοηκοστά του δείκτη του προηγούμενου έτους.

Η πολιτική αστάθεια θέτει τους δημοσιογράφους στο μάτι του κυκλώνα

Η πολιτική αστάθεια έχει συχνά μια διχαστική επίδραση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και το καθιστά πολύ δύσκολο να παράγουν ανεξάρτητα αναφερόμενες ειδήσεις και πληροφορίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, απειλές και σωματικές επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων και του προσωπικού εκκαθαρίσεις είναι κοινά. Μαλδίβες (103ος, -30) μειώθηκαν απότομα μετά την απομάκρυνση του προέδρου σε μια υποτιθέμενη πραξικόπημα, που ακολουθείται από απειλές και επιθέσεις κατά δημοσιογράφων θεωρούνται υποστηρικτές του. Στην Παραγουάη (91οι, -11), την απομάκρυνση του προέδρου σε μια κοινοβουλευτική "πραξικόπημα" στις 22 Ιούν 2012 είχε μεγάλο αντίκτυπο στην κρατική ραδιοτηλεόραση, με ένα κύμα των αυθαίρετων απολύσεων με φόντο την άδικη κατανομή συχνοτήτων.

Γουινέα-Μπισάου (92η, -17) μειώθηκε απότομα, γιατί ο στρατός ανέτρεψε την κυβέρνηση μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών και επέβαλε στρατιωτικό λογοκρισία στα μέσα ενημέρωσης. Στο Μάλι (99ος, -74), ένα στρατιωτικό πραξικόπημα καύσιμο ένταση, πολλοί δημοσιογράφοι επιτέθηκαν στην πρωτεύουσα και ο στρατός ελέγχει τώρα τα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Αυτός ο δείκτης δεν αντικατοπτρίζει την αναταραχή Ιανουάριο 2013 στηνΚεντροαφρικανική Δημοκρατία (65ος, -3), αλλά ο αντίκτυπός της στην ελευθερία των μέσων ενημέρωσης είναι ήδη μια πηγή της ακραίας ανησυχίας.

«Περιφερειακή μοντέλα" που βρέθηκαν θέλουν

Σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου, με επιρροή χώρες που θεωρούνται ως «περιφερειακά μοντέλα" έχουν πέσει στο ευρετήριο. Βραζιλία (108η, -9), η οικονομική μηχανή της Νότιας Αμερικής, συνέχισε πτώση του περασμένου έτους, επειδή πέντε δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους το 2012 και επειδή των επίμονων προβλημάτων που επηρεάζουν την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης. Στην Ασία, ηΙνδία (140η, -9) είναι στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2002, λόγω της αύξησης της ατιμωρησίας για τη βία κατά των δημοσιογράφων και τη λογοκρισία στο Διαδίκτυο, επειδή συνεχίζει να αυξάνεται.Κίνα (173ο, +1) δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι βελτίωσης. Φυλακές του εξακολουθούν να κατέχουν πολλοί δημοσιογράφοι και δικτυοναύτες, ενώ όλο και πιο δημοφιλής λογοκρισία του Διαδικτύου εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την πρόσβαση στις πληροφορίες.

Στην Ανατολική Ευρώπη, τη Ρωσία (148ος, -6) έχει πέσει και πάλι, επειδή, μετά την επιστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην προεδρία, η καταστολή έχει ενταθεί σε απάντηση σε μια άνευ προηγουμένου κύμα των διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης. Η χώρα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από την απαράδεκτη αποτυχία να τιμωρήσει όλους εκείνους που έχουν δολοφονηθεί ή επιτέθηκαν στους δημοσιογράφους. Η πολιτική σημασία της Τουρκίας (154ος, -6) έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο λόγω της ένοπλης σύγκρουσης στη γειτονική Συρία, αλλά έχει πέσει και πάλι στο ευρετήριο. Είναι σήμερα η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου για τους δημοσιογράφους, ειδικά εκείνων που εκφράζουν τις απόψεις των κρίσιμων αρχές σχετικά με το κουρδικό ζήτημα.

Δεν υπάρχει καμία σύγκριση με τη Νότια Αφρική (52η, -10), όπου η ελευθερία των πληροφοριών είναι μια πραγματικότητα. Έχει ακόμα μια αξιοσέβαστη κατάταξης, αλλά έχει γλιστρήσει σταθερά στο δείκτη και, για πρώτη φορά, δεν είναι πλέον στο top 50. Ερευνητική δημοσιογραφία απειλείται από την προστασία του Bill Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών.

Δημοκρατίες ότι στάβλο ή πηγαίνετε σε αντίστροφη

Η κατάσταση είναι αμετάβλητο για μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεκαέξι από τα μέλη της εξακολουθούν να είναι στο top 30. Αλλά το ευρωπαϊκό μοντέλο είναι διαλεύκανσης. Η κακή νομοθεσία δει το 2011 συνεχίστηκε, ιδιαίτερα στην Ιταλία (57η, +4), όπου δυσφήμηση δεν έχει ακόμη αποποινικοποιηθεί και τις κρατικές υπηρεσίες κάνουν επικίνδυνη χρήση των νόμων gag.Ουγγαρία (56η, -16) πληρώνει ακόμη το τίμημα των κατασταλτικών του νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες είχαν σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο εργασίας των δημοσιογράφων.Αλλά Ελλάδα 's δραματική πτώση (84η, -14) είναι ακόμα πιο ανησυχητικό. Το κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον για τους δημοσιογράφους της, οι οποίοι εκτίθενται σε δημόσια καταδίκη της βίας και από τις δύο εξτρεμιστικές ομάδες και την αστυνομία, είναι καταστροφική.

Ιαπωνία (53η, -31) έπεσε κατακόρυφα, λόγω της λογοκρισίας της πυρηνικής κάλυψη του κλάδου και την αδυναμία της να μεταρρυθμίσει το «κλαμπ Kisha" σύστημα. Πρόκειται για μια ανησυχητική πτώση για μια χώρα που έχει συνήθως μια καλή κατάταξη. Αργεντινή (54ος, -7) υποχώρησε εν μέσω αυξανόμενης έντασης μεταξύ της κυβέρνησης και ορισμένα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης σχετικά με ένα νέο νόμο για τη ρύθμιση των ραδιοτηλεοπτικών μέσων.

Δείτε το ερωτηματολόγιο
Διαβάστε την έκθεση

Ο δείκτης αυτός έχει γίνει χάρη στη βοήθειά σας. Κρατήστε την υποστήριξη μας!

_____________________________

http://en.rsf.org/spip.php?page=classement&id_rubrique=1054?dolist=ok/spip.php