Στην πλατεία Συντάγματος Κυριακή έξω από το Βουλευτικό την ώρα που ο Δήμος Ναυπλίου κάνει επίτιμο δημότη τον λαοπρόβλητο Αντώνη Σαμαρά....
!!
Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...
"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014
ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΝΑΥΠΛΙΟ 30/11/2014
Στην πλατεία Συντάγματος Κυριακή έξω από το Βουλευτικό την ώρα που ο Δήμος Ναυπλίου κάνει επίτιμο δημότη τον λαοπρόβλητο Αντώνη Σαμαρά....
«Ακόμα κι αν αποτύχει, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κυβερνήσει»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ενας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της νέας γενιάς ξεχωρίζει ήδη στη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση και από τη Δευτέρα πιάνει δουλειά και στην ανατρεπτική φάρσα «Loot» του Ορτον. Κι όμως η κουβέντα μας πήρε πολιτική τροπή.
Ο Ομηρος Πουλάκης ζει έναν παράφορο έρωτα με τη «Μεγάλη χίμαιρα» του Καραγάτση στο θέατρο «Πορεία». Και από την 1η Δεκεμβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη συμμετέχει σε μια τρελή ληστεία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Στην καυστική σάτιρα του Τζο Ορτον «Loot - Τα λάφυρα», που σκηνοθετεί ο Μάκης Παπαδημητρίου. Ο Χαλ και ο Ντένις ληστεύουν μια τράπεζα και κρύβουν τα χρήματα στο φέρετρο της μητέρας του Χαλ, που μόλις έχει πεθάνει. Μια μυστήρια νοσοκόμα παρηγορεί τον χήρο που κλαίει πάνω από το φέρετρο. Ενας επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ καταφτάνει μεταμφιεσμένος σε… υπάλληλο της εταιρείας υδάτων.
«Μου αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα. Μου αρέσει η “Χίμαιρα” όσο και το “Loot”, έργο στημένο στον μηχανισμό της φάρσας. Ο Ορτον είναι ιδιαίτερος συγγραφέας. Το απολύτως λογικό του λόγου οδηγεί στο παράλογο. Στην παράσταση συμμετέχουμε όλοι με ποσοστά».
• Εχετε μείνει ποτέ άνεργος;
Για ένα εξάμηνο και ήρθα αντιμέτωπος με τις αμφιβολίες μου. Ενεργοποιήθηκε ο φόβος, έφαγα ένα μεγάλο άγχος, αλλά το έσπασα μέσα μου. Ηθοποιός είμαι. Δεν φοβάμαι να αποτύχω. Δεν μπορώ να εγγυηθώ στον εαυτό μου μια σειρά από χίλια τέλεια βήματα. Καταλαβαίνω πότε γίνομαι περισσότερο δημιουργικός, πότε διαφωνώ, συντονίζομαι, επηρεάζομαι.
• O πατέρας σας είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική συζήτηση και ό,τι γεννάει ως γνώση μέσα στην καθημερινότητα ήταν σταθερά οικεία κατάσταση για μένα. Νόμιζα ότι το ίδιο ίσχυε και παραέξω. Στο σχολείο κι αργότερα στη Δραματική Σχολή κατάλαβα ότι δεν είναι. Η ενασχόληση με την πολιτική δεν θεωρούνταν τρέντι... Ομολογώ πως όταν πρωτοείδα τον πατέρα μου σε τηλεοπτική εκπομπή δυσκολεύτηκα. Τι κι αν μιλούσαμε φουλ πολιτικά στο σπίτι; Το μοντέλο «πολιτικός» μέσα στην επικυριαρχία του λόγου και των προτύπων του συστήματος δεν μου ταίριαζε για εκείνον. Το διαχειρίστηκα. Αλλωστε κι εγώ αισθάνομαι μια πίεση από το περιβάλλον γύρω απ’ αυτά τα θέματα. Τι είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. Αλλά τι να πεις όταν ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να λογοδοτεί για παρελθόν και μέλλον; Δεν είμαι μέλος, ο χώρος απηχεί την πολιτική μου έκφραση. Ούτε έχω τις απαντήσεις. Αλλά αν κυνηγάς το «ορθόν», αν αγωνιάς μην πεις καμιά βλακεία, γίνεσαι όμηρος της συνέπειας προς το «εγχειρίδιο». Δεν γίνεται να ακούμε μόνο τους ειδικούς. Η διαλεκτική σχέση με τους άλλους μάς οδηγεί κάπου.
• Ομως στη «μεγάλη εικόνα», όταν ένα κόμμα ετοιμάζεται να κυβερνήσει δεν υποχρεούται να έχει ξεκάθαρες απαντήσεις;
Οσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία. Μετά τη μαϊμού-ευμάρεια που επέβαλαν επί δεκαετίες, μας τιμωρούν με οικονομική εξαθλίωση, καταστολή, μιζέρια. Δεν ξέρω αν καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να πραγματοποιήσει αυτά που ευαγγελίζεται. Εκτιμώ όμως ότι είναι απαραίτητη η κοινωνική αναδιάταξη των πραγμάτων όχι μόνο στην κοινοβουλευτική αποτύπωση. Ναι, είναι θέμα παιδείας, βούλησης να αντιμετωπίσεις άφοβα το άγνωστο.
• Το ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ γεννά φόβο;
Σ’ αυτούς που τον αντιμάχονται, αλλά και σε αυτούς που τον στηρίζουν - τον φόβο της αποτυχίας. Αν γεννά τόσο φόβο οφείλεται στο άγνωστο. Αλλά ως άγνωστο έχει νόημα να το διεκδικήσουμε, αλλιώς θα παραμείνουμε ακίνητοι, δειλοί, υποταγμένοι σε καθηλωτικές γενικεύσεις. Ας δράσουμε κι ας αποτύχουμε.
• Η Αριστερά στην εξουσία δεν συνιστά μια αντίφαση εν τοις όροις;
Τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι δικαιωματικά η εξουσία ανήκει στη Δεξιά. Ακόμα και στο ενδεχόμενο αποτυχίας κατά 99,99% πρέπει να το ρισκάρουμε. Η υπέρβαση του φόβου καθιστά το άγνωστο γνωστό, πραγματοποιήσιμο. Το μορφοποιεί μέσα στον ιστορικό χρόνο. Μετά θα καθρεφτιστούμε πάνω του όλοι, ΣΥΡΙΖΑ και αντιΣΥΡΙΖΑ, και θα κριθούμε.
• Κάποιοι ταυτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ μ’ ένα νέο ΠΑΣΟΚ.
Προεξοφλούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ήδη το νέο ΠΑΣΟΚ αυτοί που ονειρεύονται ένα νέο ΠΑΣΟΚ. Ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβερνήσει ή κυβερνήσει επιτυχώς ή ανεπιτυχώς ή αλλοτριωθεί στο χειρότερο ΠΑΣΟΚ, εγώ θα συνεχίζω να αναζητώ αριστερές λύσεις για όσα με βασανίζουν. Δεν ωφελεί ούτε η καχυποψία ούτε η αφέλεια. Το συλλογικό και το προσωπικό κινούνται σε διαφορετικούς χρόνους. Αλλοτε νιώθουμε άγουροι και μας προλαβαίνει η Ιστορία κι άλλοτε νιώθουμε παραγινωμένοι κι ακόμα το τρένο δεν ήρθε… Σίγουρα δεν πρέπει να περιμένουμε τον Γκοντό - δεν θα έρθει. Η πολιτική εντάσσεται σ’ ένα ιστορικό προτσές. Υστερα από πέντε χρόνια θα είμαστε εδώ, όμως μπορεί να λέμε άλλα, αφού στο μεταξύ θα έχει μετεξελιχθεί το ιστορικό συμφραζόμενο. Ετσι πρέπει. Αλλιώς θα είμαστε φερέφωνα του χτεσινού μας εαυτού.
• Οι καλλιτέχνες συνήθως αρνούνται να εκτεθούν κομματικά. Η απάντηση-κλισέ είναι: «Συμμετέχω μέσα από την τέχνη μου»…
Στάση υπεκφυγής, που παρουσιάζεται ως στάση ευθύνης. Κατανοώ τα φοβικά σύνδρομα, υποτίθεται ότι οι άνθρωποι της τέχνης επηρεάζουν κι αυτό δημιουργεί δισταγμούς. Ομως τα προβλήματα στον χώρο του θεάτρου δεν είναι θεωρητικά. Πέρα από το μεγάλο οικονομικό ζήτημα, υπάρχουν νέοι που θέλουν να είναι ενεργοί, δημιουργικοί και δεν τους επιτρέπεται. Το χειρότερο όλων είναι ότι το σύστημα τους έχει ψήσει να μην παλεύουν για τις επιθυμίες τους ως μη πραγματοποιήσιμες. Ετσι λειτουργούμε ελεγειακά για ό,τι ονειρευόμαστε: «Αχ αυτό που δεν γίνεται, αχ το ανέφικτο, το ουτοπικό…». Μας αφαιρούν δηλαδή το δικαίωμα για ζωή. Είτε λέγοντας (παλιά) «δεν έχει σημασία, αγάπη μου, όλα είναι λυμένα» είτε (σήμερα) «τώρα στα δύσκολα διεκδικείς;». Μοιάζει κάπως σαν το θάψιμο των φρούτων στις χωματερές: «Μη θες πολλά, μπλοκάρεις την αγορά».
* INFO: Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, τηλ.: 210 9212900» «Loot - Τα λάφυρα» του Τζο Ορτον. Μετάφραση: Κώστας Τσιανάκας. Σκηνοθεσία: Μάκης Παπαδημητρίου. Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη. Μουσική: Σπύρος Γραμμένος. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Παίζουν: Γιώργος Μακρής, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς, Ομηρος Πουλάκης, Γιάννος Περλέγκας.
Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014
Ραγιάδες 'μεις δεν είμαστε ~ (Αντάρτικα, Θ.Μικρούτσικος)
Τα τραγούδια μιας εποχής. Η Αντίσταση, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του Ελληνικού λαού, για να απαλλαγεί από την τυραννική Γερμανική κατοχή, να επιβιώσει παρά τις κακουχίες. Οι μάχες στα βουνά, η "μάχη της σοδειάς", η αφόρητη πείνα! Ίσως οι καλύτερες εκτελέσεις αυτών των τραγουδιών να είναι αυτές. Έγιναν με την ενορχήστρωση του Θάνου Μικρούτσικου και τη συμμετοχή της Μαρίας Δημητριάδη, της Αφροδίτης Μάνου και μικρής χορωδίας.
----------------------------------------
Διασκευή, Ενορχήστρωση & Διεύθυνση Ορχήστρας: Θάνος Μικρούτσικος
Μουσική: Samuil Pokrass (1897--1939). Ρώσικο εμβατήριο που γράφτηκε το 1920, κατά τη διάρκεια του Ρωσικού εμφυλίου πολέμου και αποτελούσε το εμβατήριο μάχης του Κόκκινου στρατού. (Белая армия черный барон-White army black baron ή The Red Army is the Strongest)
Στίχοι: Άγνωστο
Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη, Αφροδίτη Μάνου & Χορωδία
Δίσκος: Τα Αντάρτικα ~ 1981, Lyra, Cd 3341
----------------------------------------
Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
πέσανε πάνω στην εργατιά.
Άγρια κράζουν για αίμα διψούν,
τον Δημητρόφ στην κρεμάλα να δουν.
Τον Ντάνεφ και Ποπόφ, τον Τέλμαν κι άλλους
αντιφασίστες αρχηγούς,
και στην Καντόνα χιλιάδες σφάζουν
προλεταρίους ηρωικούς.
Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρόφ.
Βράχος γρανίτης στέκει ορθός.
Τους δικαστές του χτυπάει σκληρά.
Τους ξεσκεπάζει τους ποδοπατά.
Και μπρος στο θάνατο και στην κρεμάλα
έδειξες σ' όλους Δημητρόφ
τους προλετάριους της οικουμένης,
τον δρόμο για τον λυτρωμό.
Ήρωες τέτοιοι μπορούν μοναχά
να βγούνε μέσα απ' την εργατιά.
Δοκιμασμένος στην μάχη σκληρά,
κρατάς εσύ την σημαία ψηλά.
Της 3ης Διεθνούς του Λένιν Στάλιν
κι έδειξες σ' όλους τους λαούς
πως να παλεύουν, πως να νικάνε
τους ταξικούς τους τους εχθρούς.
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014
Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014
Εκδήλωση Δευτέρα 10/11/14.Michel Bauwens-Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς
E Κ Δ Η Λ Ω Σ Η
Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, διοργανώνει ανοιχτή εκδήλωση με τίτλο:
ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ "ΚΟΙΝΩΝ ΑΓΑΘΩΝ":
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014, 7:00μμ
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, αίθουσα Αντώνη Τρίτση
Ακαδημίας 50, Αθήνα
Ομιλητής
Μισέλ Μπάουενς
(Michel Bauwens )
Ιδρυτής του P2P Foundation, σύμβουλος εφαρμοσμένων πολιτικών
στον τομέα των Κοινών Αγαθών
H εκδήλωση γίνεται με τη στήριξη του Δικτύου transform! europe
Τα τελευταία χρόνια, ένα ιδιαίτερα δυναμικό παγκόσμιο κίνημα για τα Κοινά (commons) αναδύεται σε πλήθος διαφορετικών τομέων. Διεκδικεί νέους ορισμούς για την αξία σε οικονομικό και βιοπολιτικό επίπεδο, αμφισβητώντας τη νεοφιλελεύθερη οικονομική και πολιτική τάξη. Η συζήτηση για τα Κοινά έχει ως κινητήριο δύναμη, μεταξύ άλλων, και την αναζήτηση ενός δρόμου εκτός του κράτους και της αγοράς που θα οδηγεί σε ένα εναλλακτικό και βιώσιμο μέλλον. Η δραστηριότητα γύρω από τα ‘Κοινά’ είναι έντονη και στην Ελλάδα: σχετικά ερευνητικά προγράμματα, εργαστήρια, φεστιβάλ με αποκλειστική έμφαση σε ιδέες και αξίες που εμφορούνται από αυτή την παράδοση, αλλά και πρακτικές εφαρμογές τους σε όλη τη χώρα από πλήθος ομάδων που λειτουργούν πρωτοβουλιακά και αυτοοργανωμένα. Η κουλτούρα των Κοινών, που έχει τις ρίζες της στις κοινότητες ανοιχτού λογισμικού και ανοιχτού περιεχομένου, διαρκώς διευρύνεται σε όλο και περισσότερες πτυχές τις καθημερινής ζωής (με πρωτοβουλίες που εκτείνονται από την ανοιχτή γνώση έως την υγεία και τη βιώσιμη γεωργία).
Ενταγμένη στη διετή ερευνητική ενασχόληση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς με τη θεματική των ‘κοινών αγαθών’ - με έμφαση στο νερό και τη διαχείριση του και στη συνέχεια με τα ψηφιακά κοινά αγαθά - η ομιλία του M. Bauwens έχει ως στόχο την περιγραφή της συνολικής εικόνας όσων συμβαίνουν σήμερα σε αυτόν τον διαρκώς διευρυνόμενο τομέα σε διεθνές επίπεδο. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στη σημασία των ‘νέων κοινών’ ως βάση μίας νέας πολιτικής οικονομίας πέρα από το κράτος και την αγορά, καθώς και στις προαπαιτούμενες στρατηγικές, συμμαχίες και προτεραιότητες. Τα παραπάνω θα συνδυαστούν με την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του FLOK project που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στο Εκουαδόρ και συνιστά την πρώτη προσπάθεια παραγωγής, σε κυβερνητικό επίπεδο, προτάσεων εφαρμοσμένων πολιτικών και στρατηγικών μετάβασης στον τομέα των ‘κοινών αγαθών’. Τέλος, εκτεταμένη αναφορά θα γίνει στην ομότιμη παραγωγή (P2P modes of production) και στα επιτυχημένα παραδείγματα σε αυτό τον τομέα, καθώς και στις θεσμικές προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες προκειμένου αυτό το παράδειγμα να γενικευτεί και προστατευθεί από το καπιταλιστικό πλαίσιο εντός του οποίου σήμερα αναπτύσσεται.
O Michel Bauwens είναι ιδρυτής του Peer-to-Peer Foundation και συνεργάζεται με ένα παγκόσμιο δίκτυο ερευνητών με αντικείμενο την ομότιμη παραγωγή, τη διοίκηση και το καθεστώς ιδιοκτησίας. Είναι συνιδρυτής του Commons Strategies Group το οποίο συντονίζει τις πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο σχετικά με την ‘οικονομία των κοινών’. Παράλληλα, συνεργάζεται ως ερευνητής με το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ με αντικείμενο την ανθρωπολογία της ψηφιακής εποχής και έχει επιμεληθεί την παραγωγή και έκδοση σχετικών βιβλίων και ντοκιμαντέρ. Έχει εργαστεί ως επιστημονικός σύμβουλος σε πλήθος φορέων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνηση του Εκουαδόρ του ανέθεσε τη θέση του Διευθυντή του ερευνητικού προγράμματος (FLOK project) με αντικείμενο τη μετάβαση στην ‘οικονομία της γνώσης’, το οποίο ολοκληρώθηκε πρόσφατα.
Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς • Σαρρή 14, Αθήνα • 210-3217745 • info@poulantzas.gr • www.poulantzas.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)